10 don’ts als je gaat backpacken in Azië

Vandaag gooi ik het even helemaal over een andere boeg. Wat moet je wat mij betreft niet doen of verwachten als je gaat reizen in Azië, oftewel wat zijn nou de don’ts als je in een van de Aziatische landen bent?

Op deze vraag geef ik je in dit artikel een antwoord.

Trouwens, ik ga niet de bekende open deuren intrappen dat je vooral niet op olifanten moet zitten, geen bezoekjes dient te brengen aan tijgertempels en niet naïef moet zijn omdat scams altijd op de loer liggen. Dit soort voorbeelden heb je waarschijnlijk al genoeg voorbij zien komen.

Wat ik wel ga doen, is puur op basis van mijn eigen ervaringen en bevindingen 10 don’ts met je delen die van pas kunnen komen als je in Azië gaat backpacken.

Genoeg intro nu, hier zijn ze:

1. Koop geen cosmeticaproducten zonder het etiket te lezen

Het zal regelmatig voorkomen dat je de 7/11, de bekende supermarkt die je veel ziet in Zuidoost-Azië, inloopt om je dagelijkse spullen in te slaan.

Maar let op, want…

In bijvoorbeeld douchegel of gezichtscrème zitten er bleekmiddelen in verwerkt, vaak kun je dit zien doordat er ‘whitening’ op de verpakking vermeld staat. Een merk waarbij ik het vrijwel altijd zie als ik in Azië ben, is Lux.

Denk trouwens niet dat dit alleen geldt voor Aziatische merken, ik ben ook vele producten van Nivea en Vaseline tegengekomen met huidblekers. Echt goed kijken dus.

Ik heb dit soort douchegels en -crèmes in ieder geval nog nooit gekocht. Als je een wit tintje wilt, kun je ze natuurlijk altijd een keer uitproberen 😉 .

Vraag jij je misschien af waarom ze in Azië graag wit willen zijn?

De mensen die vroeger op het platteland werkten, hadden meestal een donkere tint doordat ze de hele dag in de zon aan het ploeteren waren. Als je rijk was, dan kon je binnen blijven zonder je in te hoeven spannen. ‘Donker’ zijn is in Azië daarom een teken van armoede. Dit is een van de belangrijkste redenen waarom veel Aziaten bleekcrèmes gebruiken.

2. Boek geen accommodatie vooraf omdat je denkt dat dit moet

Ik zie regelmatig vragen voorbijkomen of het aan te raden is om accommodatie op voorhand reserveren.

Zal ik je eens wat zeggen? Ik heb dit nog nooit gedaan in Azië (op één keertje na dan), zelfs niet toen ik naar de populaire Full Moon Party op Koh Phangan ging. Als je even zoekt, is er altijd wel een plekje te vinden. Ik heb in ieder geval nog nooit meegemaakt dat ik geen slaapplaats kon vinden.

Enkel toen ik in de Filipijnen van Angeles City naar Puerto Princesa ben gevlogen, heb ik van te voren een hostel gecontacteerd. Dit deed ik, omdat ik in de nacht aan zou komen. Wel zo handig om te weten of er dan nog iemand bij de receptie zit natuurlijk.

Wil je perse in dat ene populaire hostel slapen, dan is vooraf reserveren wel aan te raden. Zo kwam ik bijvoorbeeld uit bij Julie Guesthouse in Chiang Mai en dacht ik wel even in te kunnen checken. Helaas bleek er geen kamer vrij te zijn. Zo erg vond ik het trouwens niet, want het zorgde er wel voor dat ik uiteindelijk bij een andere leuke accommodatie terechtkwam.

Vooraf boeken omdat alles vol zou zitten, is in de meeste gevallen gewoon onzin. Als je bij aankomst boekt, is het bovendien vaak goedkoper dan online.

Nu ik het toch over don’ts heb: een absolute don’t op het gebied van accommodatie is La Banane in El Nido. Overal zand, kakkerlakken, vieze matrassen en overlast van Fransen. Dan weet je dat ook weer 😉 .

3. Denk niet dat je met vrijwilligerswerk perse goed bezig bent

Vrijwilligerswerk, in met name Zuidoost-Azië heb je wat dit betreft vele mogelijkheden. Echter, zorg dat jij je research vooraf goed hebt gedaan, zodat je weet bij welke organisatie en binnen wat voor soort sector je terechtkomt.

Het is niet voor niets dat Unicef afraadt om vrijwilligerswerk te verrichten in weeshuizen. Deze alleenstaande kindjes zullen zich aan jou binden in de tijd dat jij werkzaam bent. Vervolgens ga je na een paar weken of maanden weer verder, iets dat voor de kinderen traumatische gevolgen kan hebben. Opnieuw, omdat ze hun ouders ook al niet meer zien.

Is dit dan de enige reden waarom werken in een weeshuis wordt ontmoedigd? Nee.

Er is namelijk bewijs dat deze orphanages helemaal niet goed zijn voor de kinderen. Ze ontwikkelen zich namelijk minder snel dan bijvoorbeeld dan kinderen in de pleegzorg of ouderloze kindjes in andere communities.

Verder blijkt uit een onderzoek van Unicef dat 75% van de weeskinderen in Cambodja helemaal geen wees is maar bijvoorbeeld het slachtoffer van kinderhandel. Hoe meer vrijwilligers er in deze sector komen werken, hoe meer dit soort praktijken worden gestimuleerd. Tekenend hiervoor is dat Unicef stelt dat door de vele vrijwilligers het aantal weeshuizen sneller toeneemt dan het aantal ‘echte’ weeskinderen.

Als toerist vind je het vaak erg leuk en schattig om dit soort kinderen te ontmoeten en ze voor een tijdje te helpen. Maar of dit daadwerkelijk zo goed is, valt gezien het bovenstaande te betwijfelen. Als weeshuizen slecht zijn voor kinderen (zie boven), waarom zou je er dan gaan werken?

4. Laat je niet gek maken door de fabeltjes over ijsklontjes

Je hebt het vast al (heel) vaak gehoord: je mag absoluut géén ijsklontjes in je drankjes hebben als je iets bestelt. Net zoals bij zoveel andere beweringen geldt hier wat mij betreft: in veel gevallen is dit onzin.

Natuurlijk kun je het lokale water beter niet drinken, maar denk je nou echt dat het ijs van dit water wordt gemaakt?

Fout gedacht! Vaak worden de klontjes in fabrieken gefabriceerd van zuiver water, niets mis mee dus.

Wat je wel altijd kunt doen, is als je bijvoorbeeld een fruitshake hebt besteld, even checken of het ijs inderdaad op basis van drinkwater is. In bijvoorbeeld Thailand zal dit in 99% van de gevallen zo zijn, tenzij je misschien op een heel erg afgelegen plek bent.

Ben je nog niet overtuigd? Ik ben nog nooit ziek geworden van de ijsklontjes in Azië. En geloof me, ik heb heel wat van deze fruitshakes gedronken. Wel ben ik op Koh Phi Phi een keer 2 dagen kotsmisselijk geweest van een bucket, maar hier zat dan weer geen ijs in.

Even terugkomend op fruitshakes: ik raad je aan om er altijd een te bestellen met de boodschap: “no sugar”. Aziaten hebben er namelijk een handje van om er nog een hele schep suiker bij te doen, terwijl je drankje al vol zit met fruitsuikers. Totaal onnodig dus wat mij betreft.

5. Ga er niet vanuit dat je verzekerd bent als je een scooter huurt

Het lijkt heel normaal, een scooter huren in Azië. Immers, bijna iedereen doet het. Onthoud alleen wel dat je in de meeste gevallen simpelweg onverzekerd rondrijdt.

Waarom dit zo is?

De scooters of motorbikes die je in Azië kunt huren, hebben vrijwel allemaal een cilinderinhoud van meer dan 50cc. Volgens de lokale wetgeving (onder meer in Thailand, Indonesië en Vietnam) rijd je in dit geval op een motor(scooter), net zoals in Nederland het geval is als je op een opgevoerde brommer stapt.

Conclusie: je hebt voor deze voertuigen dus een motorrijbewijs nodig, iets dat voor de grote meerderheid van de backpackers waarschijnlijk niet geldt.

Als je alleen een scooterrijbewijs hebt en je rijdt bijvoorbeeld op een 100cc-voertuig, weet dan wat de gevolgen kunnen zijn in het geval van een ongeluk. Jouw eigen lichamelijke schade wordt vergoed door je zorg- of reisverzekering, maar het letsel dat jij aan anderen of de scooter toebrengt NIET, ook al heb je lokaal een motorverzekering afgesloten. Je bent enkel verzekerd als je bevoegd bent om op een motor te rijden.

In Vietnam is het zelfs zo dat je zonder Vietnamees rijbewijs niet bevoegd bent om op een motorbike of zelfs een simpele brommer te rijden. Je Nederlandse en het internationale rijbewijs zijn hier dus niet voldoende. In 2013 heeft er nog een Nederlander 2 maanden in de cel gezeten omdat hij bij een ongeluk betrokken raakte.

Nu weet ik ook wel: de grote meerderheid van alle backpackers zal het Vietnamese rijbewijs niet hebben. Wees je echter wel bewust van de risico’s die het rijden op scooters met zich meebrengt.

6. Denk niet dat er altijd mooie stranden zijn als je aan de kust zit

Dit is een denkfout die ik 2 keer heb gemaakt. Want als je op een eiland bent of aan de kust verblijft, dan moeten er toch wel een paar schitterende stranden zijn?

Dit viel bijvoorbeeld tegen in Koh Kong, een stad in Cambodja die vlakbij de grens met Thailand ligt. Ik en m’n reisgenootje dachten nog een paar dagen strand te kunnen meepakken, maar dit viel nogal tegen.

In Koh Kong kun je wel een dagtripje maken naar Koh Kong Island waar je wel enkele prachtige stranden hebt. Echter, in de stad zelf konden we helemaal niets vinden. Je hebt er wel een aantal stranden, zoals Koh Yor Beach, verwacht hier alleen niet te veel van.

Een andere tegenvaller was voor mij het eiland Penang in Maleisië, op strandgebied dan 😉 . Zeker omdat ik ervoor in Bangkok was geweest, had ik best wel behoefte aan de zee. Deze was er natuurlijk ook wel, maar het water bleek verre van helder waardoor een activiteit als snorkelen geen optie was. Bovendien waren de stranden niet bijzonder, ook al was ik op een eiland.

Dus: doe altijd even je research voordat je denkt dat je naar een plek afreist waar bounty-stranden te vinden zijn om vervolgens bedrogen uit te komen.

7. Verwacht niet dat de stranden muggenvrij zijn

Sterker nog: houd rekening met veel muggen. Héél veel muggen. Je kent waarschijnlijk de opvatting wel dat deze vervelende insecten niet voorkomen bij zout water. Dit mag dan in Nederland misschien het geval zijn, in Azië in ieder geval zeker niet.

Ik kwam hier vrijwel direct achter toen ik op Lonely Beach (Koh Chang) was. Zodra het begon te schemeren, kwamen ze als gekken op me afvliegen.

Om nog maar te zwijgen over de Perhentian Islands. Iedere avond als we bij een van de strandtentjes gingen eten, werden we aangevallen door de vele aanwezige muggen.

En zo heb ik nog tig voorbeelden.

Geen muggen bij de zee? Was het maar waar! Bereid je dus voor en zorg dat je jezelf altijd goed insmeert met een muggencrème. Dan is er niets aan de hand 🙂 . Wél raad ik je aan om een lokale spray of crème te kopen, deze werken bij mij altijd veel beter dan de middeltjes uit Nederland die ook nog eens een overdosis (schadelijke) deet bevatten.

8. Geloof niet alle verhalen over de kosten

En hiermee bedoel ik ook de beweringen dat backpacken in met name Zuidoost-Azië duurder is dan je voorafgaand had gedacht.

Want waar het eerst een trend was om te schrijven over zo goedkoop mogelijk reizen, zie ik tegenwoordig steeds meer verhalen verschijnen dat reizen vaak duurder uitvalt dan je had verwacht. Dit is wat mij betreft in ieder geval niet zo.

Ik heb het al eens eerder gezegd, in een 8 maanden durende reis heb ik slechts €4.500 uitgegeven, exclusief m’n vliegtickets van en naar Nederland. Hier is geen woord over gelogen, dit is gewoon zoals het is.

Het is maar net hoe je leeft. Ga je iedere dag op stap of ‘slechts voor 2 weken backpacken, dan zullen de kosten per dag relatief hoog zijn. Kies je er, net als ik, voor om veel zelf te ontdekken en lang niet altijd een tour te boeken, dan scheelt het al een hoop.

Natuurlijk zijn er ook de extremere blogs dat je voor minder dan €10 per dag rond kunt komen. Die kun je inderdaad met een korreltje zout nemen, al moet je het niet meteen zien als iets dat per definitie onmogelijk is.

Met een beetje inzet en discipline kun je namelijk een heel eind komen, en daarvoor hoef je echt niet meteen als een zwerver door het leven te gaan.

Ik heb ook gewoon biertjes gedronken en heb zo nu en dan een tour gedaan. Maar alles met mate. Dingen die ik zelf kan doen, doe ik niet georganiseerd. Waarom zou ik? Bijvoorbeeld een jungletrek is wat anders, een gids is dan wel zo handig. Qua accommodatie ben ik simpelweg tevreden met een bed en een ventilator. Echter, ik heb nauwelijks in een dorm geslapen. Vaak deelde ik een kamer met iemand anders.

De bewering dat je minimaal €30 of meer per dag nodig hebt, is wat mij betreft onjuist. Zeker als je voor een lange tijd gaat backpacken. Nogmaals: het ligt er helemaal aan wat voor reiziger jij bent.

9. Wees niet bang voor het regenseizoen

Een vraag die ik af en toe krijg, is de volgende:

“Is het verstandig om in deze maanden naar land X te gaan, het is dan namelijk regenseizoen?”

Laat ik meteen duidelijk zijn: laat je hier niet door tegenhouden. Regenperiode in Azië betekent doorgaans niets anders dan iedere dag een fikse bui van ongeveer een uurtje. Soms wat langer, soms wat korter.

En zeg nou zelf: is dat nou zo erg?

Ik vind van niet. Het kan juist lekker verkoelend zijn. Na de plensbui trekt het vaak helemaal open en schijnt het zonnetje vrijwel direct.

Verder wil ik je even zeggen dat het droogseizoen ook niet perse een zekerheid is voor het hebben van goed weer. Ik was bijvoorbeeld in april op Koh Lanta, waar het zo nu en dan met bakken uit de hemel kwam.

Trouwens, op Borneo geldt niet zoiets als regenseizoen. Mij is verteld dat er hier altijd wel een buitje kan vallen. Dat ben ik zelf even gaan onderzoeken 😉 . Eenmaal in Kota Kinabalu (Sabah), viel er om de dag een pittige bui. Soms van een uurtje, in sommige gevallen duurde het wat langer. Maar het mooie was: daarna kleurde de lucht vrijwel direct helemaal blauw en was het heerlijk weer.

Mijn komende reis begint in Bangkok en ik vertrek in de regentijd en dat ene buitje maakt me niets uit. Natuurlijk kan het tegenvallen, maar de kans daarop is veel kleiner dan dat het meevalt.

Wat ik je wil zeggen: laat jezelf niet bang maken door allerlei spookverhalen.

10. Verwacht niet al te veel nachtrust in een slaaptrein

Ik heb in Azië meerdere keren gebruikgemaakt van een nachttrein en het is me opgevallen dat het licht in de nacht vrijwel altijd aan blijft staan. Je kunt hier best wel last van hebben. Een simpel verduisteringsmaskertje, dat je bijvoorbeeld ook krijgt bij lange-afstandsvluchten, kan een handig hulpmiddeltje zijn.

Verder raad ik je aan om oordopjes mee te nemen, omdat het nogal rumoerig kan zijn. Normaal gesproken word ik ’s-nachts eigenlijk nooit wakker, maar in slaaptreinen wel. Dit komt door het geluid van het onderweg zijn. De kans om verstoord te worden in je slaap, kun je op deze manier verkleinen.

Het kan ook zo zijn dat je geluidsoverlast hebt van een loeiende airco. Eerlijk gezegd kies ik altijd voor alleen een ventilator, aangezien ik niet van aircolucht houd. Het fijne is dat zo’n fan veel minder geluid maakt, bovendien is het een stuk goedkoper.

Houd er verder rekening mee dat je altijd erg vroeg -ik ben wel eens 2 uur voor aankomst gewekt- wakker wordt gemaakt door het treinpersoneel.

Oh trouwens, het is niet m’n bedoeling om de slaaptrein hier negatief neer te zetten hoor. Het is nog altijd veel fijner reizen dan in een nachtbus waarbij je tot slapen in een stoel veroordeeld bent 🙂 .