Een avontuurlijke jungle-trekking in Banlung

Staat Backpacken in Cambodja en met name het ingaan van de wilde jungle op jouw lijstje? Heb je een paklijst nodig om te survivallen in de ongerepte natuur? Ben jij geen flashpacker maar een ‘echte’ backpacker van het type ‘rauw avontuur’? Dan wil ik je graag meenemen in mijn persoonlijke verhaal, toen ik in 2012 een geweldige jungletrekking in Bang Lung deed waarin ik vogelspinnen heb gezien, letterlijk in een hangmat tussen twee bomen heb geslapen, bamboe heb gekapt om een eigen vlot te maken en bij een gezin heb geslapen dat in de jungle leefde.

Ben jij ook van plan om een jungletrek te doen tijdens je rondreis door Cambodja en lijken de bovenstaande dingen jou wat? Lees dan mijn onderstaande verhaal waarin ik je tevens verschillende reistips meegeef voor het ‘survivallen’ in de jungle van Ban Lung.

Grensovergang Cambodja-Laos

Vanuit Don Det (4000 Islands, Laos) nam ik samen met Jakob, een reisgenootje dat ik tijdens mijn rit van Chiang Mai naar Chiang Kong had ontmoet (grensovergang Thailand-Laos), de bus richting de grens tussen Laos en Cambodja. Een rit die zo’n 3,5 uur in beslag nam en waarin we met drie mensen op twee stoelen geperst zaten. Niet bepaald ontspannend, maar het was het waard 🙂 .

Aan de grens regelden we het visum voor Cambodja voor $30. Dit duurde even, maar uiteindelijk verliep dit zonder problemen.

Waar het gros van alle backpackers in Cambodja ervoor koos om richting Kratie of Siem Reap af te reizen, kozen wij voor het minder bekende Ban Lung. Ik wilde naar de ongerepte natuur en letterlijk de wildernis ingaan 🙂 . Ban Lung is zo’n plek waar dat kan.

Ban Lung

Eenmaal aangekomen in Bang Lung, ben ik samen met Jakob naar het vulkanische meer, het Yeak Laom Vulcanic Lake, geweest om lekker af te koelen tussen de locals. Er was tevens een ander groepje backpackers aanwezig, een groep van vijf. Ik raakte ermee aan de praat en één van hen, toevallig een Nederlander, begon erover dat hij heel graag de jungle van Ban Lung in wilde, dit zou een super-ervaring moeten zijn, zo had hij vernomen.

Ik voelde daar wel wat voor, zo’n avontuur. Jakob, had besloten om naar Siem Reap te gaan, omdat hij aan een wat strakker tijdschema gebonden was dan ik. Laten we zeggen dat ik helemaal geen enkele tijdsdruk had 🙂 .

De dag daarop gingen ik een Kasper, de Nederlander die ik de dag daarvoor ontmoet had, naar een klein reisbureautje om een tour te boeken, de jungletrek die we voor ogen hadden. We kozen voor een 3-days-2-nights trekking, dwars door de jungle in Ban Lung bij Ratanakiri Provence. Overigens vielen de kosten me erg mee, zo’n €50 voor de hele trip inclusief eten drinken, gids en ranger.

Jungletrekking Ban Lung

Daar gingen we dan, twee dagen later. Backpack mee met alleen het broodnodige, deze moesten we immers drie dagen lang op onze rug meesleuren. Bij vertrek bleek dat we twee tour-genootjes hadden, twee Duitse meisjes. Leuk!

We vertrokken met de scooter, achterop bij vier mensen van het reisbureau. Het was nog wel even een eindje rijden, zo’n uur, over zanderige weggetjes. Heel mijn gezicht was rood/bruin van het stof waar we onderweg doorheen waren gereden. Dit boeide me niet, we waren waar we moesten zijn, bij de boot die ons naar de jungle zou brengen.

Daar aangekomen, stapten we op de vloot om naar de overkant te komen. We waren begonnen, we zagen de jungle naderen. Wat stond ons te wachten? Het was best spannend, aangezien het geen jungletrek was voor de massareiziger, zoals bijvoorbeeld rondom Chiang Mai, Thailand. Er was ons al eerder verteld dat we niet of nauwelijks andere mensen zouden tegenkomen, omdat wij onze paden veelal zelf moesten maken…

Bij het begin van de jungle gebeurde er direct al iets onverwachts. Onze gids, een jonge local van het reisbureautje, had het over grote spinnen, vogelspinnen. Hij liet ons holletjes zien waar ze inzaten, en lokte er eentje naar buiten. En jawel, daar was ‘ie, een soort tarantula. Best eng, als je weet dat zoiets los rondloopt in het gebied waar je jezelf de komende drie dagen bevindt.

Pittig detail: onze gids vertelde dat hij al meerdere malen malaria had gehad en hiervoor in het ziekenhuis had gelegen. Locals gebruiken geen doorgaans inenting  tegen de malariamug, zo vertelde hij ons. Hij lachte Malaria eigenlijk weg alsof het niets was, ‘heel gewoon onder locals’ zo zei hij.

Gebruik jij wel een middel tegen Malaria (bijvoorbeeld malarone) als je gaat backpacken of gebruik je gewoon een goede muggenspray? Wat zijn je ervaringen?

Na een lange en toch wel zware tocht, waarbij wij en de ranger (onze leider die enkel Khmer sprak, de lokale taal in Cambodja) veelal zelf de paden moesten maken door de bossen, kwamen we aan bij een prachtige waterval. We hingen onze hangmatten op, kookten wat rijst, spraken nog wat en besloten te gaan slapen.

Slapen in een hangmat (met klamboe overigens 😉 ), dat is iets wat ik nog nooit had gedaan. En al helemaal niet in de wilde jungle. Het is in één woord helemaal super. Vooral het geluid als je wakker wordt, van de waterval en de vele ontwakende dieren om je heen, is onbetaalbaar!

De ochtend daarop ontbeten we met rijst, dronken we wat zelfgebrouwen koffie en thee, zwommen we bij de waterval en besloten we onze trip voort te gaan zetten. Het was niet altijd even makkelijk als je misschien op voorhand denkt. Nee, ik heb ook echt wel momenten gehad dat ik dacht “waar ben ik in godsnaam aan begonnen?”. Simpelweg omdat het gewoon best wel zwaar was, en de ranger soms in een dusdanig tempo ging dat je aardig bezweet raakte. Soms zelfs wat geïrriteerd…

Maar goed, tegelijkertijd steeg mijn respect ook weer voor diezelfde ranger. Hij zorgde er toch voor dat we op de juiste plek kwamen en deed veel moeite om paden te creëren. Lichamelijk behoorlijk zware inspanningen.

Ongeveer midden op de middag, kwamen we aan bij een rivier. Deze rivier moest ons helpen om op het volgende punt uit te komen, locals (oftewel junglebewoners) waar we zouden overnachten. Er stond ons alleen nog een grote uitdaging: het bouwen van een vlot. Nee, het hout lag niet voor ons klaar, dat moesten we zelf kappen.

Eerst maar eens even afkoelen in de rivier, haren wassen en simpelweg even de chill-modus in. We waren best moe van de tocht en konden wel wat rust gebruiken voordat we aan de slag gingen met het bouwen van het vlot.

De ranger en de andere twee reisgidsen waren al begonnen met het kappen van bamboe. Ik en Kasper besloten mee te helpen, de twee Duitse meisjes lieten we even ontspannen. Het was immers mannenwerk 😉 .

Wat groeide mijn respect ten aanzien van de ranger in deze (korte) periode. Ik merkte namelijk al snel hoe zwaar het bamboe kappen en het verplaatsen van de stronken richting de rivier was, heel zwaar! En wat te denken van het eigenhandig maken van ‘bamboetouw’ om de stukken bamboe aan elkaar te kunnen verbinden? Dit was een behoorlijk klus, zeker omdat we er al een behoorlijk pittige hike op hadden zitten.

Uiteindelijk hebben we geholpen om de stukken bamboe aan elkaar vast te maken met de zelfgemaakte touwen. En jawel, twee vloten waren af: ready for take off.

Daar gingen we, de rivier op. We moesten flink peddelen om ons tegen de sterke stroom te kunnen weren. Onderweg zijn we regelmatig even gestopt om een duik te nemen, wat heerlijk was. Uiteindelijk duurde dit avontuur vier uur, waarna we het eind van de rivier hadden bereikt.

Aangekomen aan land, maakte we een stop om te eten. Rijst, wederom rijst. Ik kon eigenlijk geen rijst meer zien. Maar goed, we hadden honger, dus even energie bijtanken!

Vervolgens gingen we naar onze slaapbestemming. Dit was bij drie locals, een koppeltje met een jong kind. Heel erg gaaf om mee te maken, zo’n authentieke ervaring. In de avond dronken we nog zelfgemaakte rijstwijn (‘rice wine’), bouwden we een kampvuur en hebben elkaar de meest wilde verhalen verteld. Uiteindelijk zijn we in alle rust gaan slapen. De geluiden van de natuur, als iedereen stil is, werken op zo’n moment bijna meditatief 😉 .

De laatste dag was de afsluiter en de kortste van de drie. Onderweg kwamen we nog bananenbomen tegen, van die gelegenheid maakten we dan ook dankbaar gebruik. Op het eind kwamen we langs een soort ceremonie waar we uitgenodigd werden om, wederom, rijstwijn te drinken. Dit was een mooie ervaring, zo tussen alle lokale bewoners in.

Onderweg zetten we de ranger thuis af. Thuis in de jungle, waar hij met zijn gezin woonde in een ‘huisje’ dat van bamboe gemaakt was. Grappig om te zien, zoiets kende ik namelijk alleen uit films. Na een kleine pauze waarin we de ranger (en zijn gezinsleden voor de gastvrijheid) bedankten en een fooi als blijk van waardering gaven, gingen we verder.

We naderden de rivier waar we via het vlot weer terug de samenleving inkwamen. Het was hier zelfs mogelijk om een colaatje te bestellen. Een heerlijke koude cola, daar had ik echt naar uitgezien. Tot slot maakte we een groepsfoto, daar waar ons avontuur eindigde. We sprongen op de vlot en verlieten de jungle voor de bewoonde wereld…

Rondreis Cambodja op de planning? Maak kennis met dit prachtige land en doe ook een (minder toeristische) jungletrekking zoals ik deed! Het was voor mij in ieder geval de mooiste introductie van Cambodja die ik me had kunnen wensen. Ik hoop dan ook dat ik je met mijn verhaal en foto’s heb kunnen inspireren.