Cat Ba: een Vietnamees eiland dat mij niet kan boeien

Soms heb je van die plekken waar je weinig mee hebt. Persoonlijke voorbeelden zijn Koh Phi Phi en Pattaya in Thailand, Medan op Sumatra en het Filipijnse Angeles City. Maar ook Cat Ba in Vietnam, een eiland waar ik nu ben.

Toen ik aankwam, viel me meteen één ding op: overal is men bezig met het bouwen en opknappen van hotels. Slijptollen, boren en andere machines die voor irritante geluiden zorgen, zijn de hele dag hoorbaar. Vanaf een uur of 6 in de morgen tot ergens na 10 in de avond.

Nu schijnt dit ieder jaar zo te zijn in de maanden februari en maart, de tijd wanneer het officieel laagseizoen is. Cat Ba wordt dan ‘klaargestoomd’ voor de zomer waarin de vele toeristen komen. Dat zal allemaal wel, maar ik ben er nu en heb het idee dat ik in een bouwput beland ben.

Verder mis ik hier gewoon iets. Waar ik een stad als Hanoi bijvoorbeeld veel sfeer vind hebben, ontbreekt dit er juist aan op Cat Ba. Alsof ik op een eiland zonder ziel ben. Misschien klinkt dat wat zwaar, maar ik ervaar het wel zo.

Nu moet ik toegeven dat het weer niet bepaald meezit. De lucht is wit en soms valt er zelfs een miezerig buitje. Maar goed, voor mijn gevoel is dit geen hele grote oorzaak van datgene wat ik hier mis. Ik bedoel, toen ik in Hanoi was, zat het weer vaak genoeg een beetje tegen.

Ook is het zo dat, vanwege privéomstandigheden, deze dagen in maart ieder jaar behoorlijk zwaar zijn. Ongetwijfeld dat ik daardoor wat meer down ben dan normaal. Maar ik blijf erbij dat Cat Ba niet mijn eiland is.

Gisteren en vandaag ben ik naar de stranden Cat Co 1 & 2 gelopen. Tussen beide baaitjes is een mooi stuk waarbij je uitzicht hebt op de zee en de ruige kalksteenrotsen die uit het water omhoogkomen.

Misschien is het omdat ik al wat teleurgesteld was, dat dit geen hele grote indruk op me heeft gemaakt. Of wellicht aangezien ik kort geleden in Ha Giang ben geweest, een regio die me veel meer heeft geraakt. Als ik van een afstandje naar Cat Co 1 kijk en een hotel in de steigers zie staan, heb ik het wel gezien.

Toch word ik nog even blij van binnen. Vlakbij Cat Co 2 komen namelijk ineens allerlei geitjes enthousiast aangerend, een stuk of 13. Het zijn van die momenten die me aan het lachen maken.

Gisteren heb ik trouwens ook het Cat Ba National park bezocht. Toen ik aan een Israëlisch stel vroeg wat zij daarvan vonden, kreeg ik het inspirerende antwoord: “don’t go, it’s really nothing interesting.” Toch besloot ik om wel te gaan, nog een dag tussen de bouwgeluiden zitten, had ik weinig zin in. Bovendien heb ik geleerd dat wat anderen zeggen lang niet altijd voor mij hoeft te gelden.

De viewpoint zou volgens recensies op Tripadvisor de moeite waard zijn. Na een ritje van 30 minuten en een net zo lange ‘klim’, kom ik bij het uitkijkpunt. Best mooi hoor. Maar om nou te zeggen indrukwekkend? Nee. Tijdens m’n trekking in Sapa en in Ha Giang heb ik eerlijk gezegd veel mooiere uitzichten gezien. Het ‘wow-gevoel’ ontbreekt.

En het eten? Weinig bijzonder. De menukaart is overal nagenoeg hetzelfde, de kwaliteit zou ik een 5,5/10 geven.

Een voordeel is de goedkope accommodatie. Voor 5 euro heb ik een eigen kamer met een twee- én een eenpersoonsbed. Inclusief ontbijt ook nog eens. Anyway, ik bezoek geen plekken omdat ik er voor weinig kan slapen. Zoiets is mooi meegenomen, maar dat is het dan ook wel.

Mijn plan was trouwens om een mountainbike te huren en op ‘ontdekking’ te gaan. 2 uur zoeken heeft echter weinig opgeleverd. De fietsen die ik gezien heb, waren veel te klein en zeer slecht onderhouden. “Everywhere the same,” werd me verteld. Toen heb ik maar voor een scooter gekozen.

Wat mis ik precies op Cat Ba? Charme? De zon? Gezelligheid? Een fijne atmosfeer? Misschien alles wel. Het continue geklus is in geval totaal niet prettig. Tekenend is de slijptol die ik op dit moment (20.00 uur) flink tekeer hoor gaan. Verrassend hè? Al met al heeft deze plek geen indruk op me gemaakt.