Munduk: de pure kant van Bali

Na een paar weken rust gepakt te hebben in Ubud, leek het me een leuk idee om een uitstapje richting het noorden van Bali te maken. Ik had al wat dingen gelezen over Munduk en eigenlijk was ik er vrij snel uit dat ik daarheen wilde.

En ik kan je alvast zeggen: dit is echt een schitterende bestemming. Het barst er van de rijstvelden, watervallen en met tropisch regenwoud begroeide bergen. Bovendien zie je er weinig toeristen. Als je je de pure kant van Bali zoekt, raad ik je aan om hierheen te gaan. Regelmatig zal je verbluft zijn hoe mooi het er is.

In dit artikel neem ik je mee naar de avonturen die ik in de Munduk-regio beleefd heb. Samen met Mia overigens, een vriendin uit Ubud. Ik zal je van alles vertellen over de indrukwekkende bezienswaardigheden, maar ook mijn eerlijke mening geven over dingen die ik tegen vond vallen.

Pura Ulun Danu Bratan: een iconische tempel op Bali

Als je Munduk nadert, zijn er diverse plekken om te bezoeken. Een daarvan is Pura Ulun Danu Bratan, misschien wel de meest bekende tempel van Bali. Je ziet dit hindoeïstische heiligdom aan de lopende band voorbijkomen op Instagram, bij reisbureautjes en ze staat bovendien op het briefgeld van Indonesië.

Toen we aankwamen bij de tempel, begon het te stortregenen. Daarom besloten we om wat te eten in het restaurant wat ertegenover ligt en te wachten tot het weer beter zou worden. Dit bleek alleen niet te gebeuren. Na anderhalf uur vonden we het welletjes geweest en waagden we het erop

Dat Pura Ulun Danu Bratan een bekende trekpleister is, blijkt wel uit de grote hoeveelheid bussen die je op de parkeerplaats ziet staan. Een stuk of 40 schat ik zo. Het leek net alsof we bij de ingang van de Efteling stonden.

De entree is met 50.000 IDR (ruim 3 euro) trouwens aan de hoge kant als je het mij vraagt. Meestal betaal je voor zulke dingen maximaal 20.000 IDR (1,25 euro).

Via een mooi aangelegde tuin kom je uit bij Danau Beratan, een groot meer grenzend aan groene heuvels. Daar zie je ook de tempel staan. Een prachtig ding.

Helaas was het er superdruk, langs de waterkant stond het overvol met mensen die selfies aan het nemen waren. Dit nam het magische gevoel van deze plek een beetje weg.

Zomaar ineens begon het wederom te gieten, dus zat er niets anders op dan wederom te schuilen in het eerdergenoemde restaurant.

April is toch geen regenseizoen meer? Inderdaad. Alleen op Bali zegt dit lang niet altijd wat, zo bleek maar weer eens.

Toen het iets minder werd, reden we door en bij een supermarkt verderop kochten we een poncho voor mij. Ik had er namelijk nog geen.

Het bergdorpje Munduk

Na lange slingerweg door de bergen, langs kratermeren en schitterende groene landschappen, kwamen we eindelijk aan in Munduk. We waren beiden aan het rillen van de kou en de uitputtende rit door de regen zat er gelukkig op.

Munduk is een klein plaatsje met een paar eetzaakjes en accommodaties om te verblijven. En dat is het dan ook wel. Om je een indruk te geven: er is geen supermarkt te bekennen en je moet moeite doen om een warung te vinden waar je wat kunt eten.

Duidelijk is dat het niet de voorzieningen zijn waarvoor je hier komt, je bezoekt Munduk puur en alleen voor de waanzinnige natuur. Die is namelijk ongekend mooi, zo zou de volgende dag blijken.

Helemaal alleen in de rijstvelden

Let op, want dit is meteen een van de beste tips die ik voor je heb. Wil je door ultragroene rijstvelden lopen zonder ook maar een toerist tegen te komen? Rijd dan richting Warung Classic om even daarna rechtsaf te slaan en stukje voor stukje af te zakken. Daarna kun je ergens parkeren en gaan wandelen. De natuur waar je doorheen komt is simpelweg geweldig.

Op Maps.me zag ik dat er een pad naar links is, een pad wat dwars door de rijstterrassen van Munduk loopt. Vlakbij de afslag parkeerden we. Voordat we de route doorzetten, namen we nog even een kijkje bij een rijstveld aan de andere kant. Een uitgestrekt groen terras waarin een man aan het oogsten was.

Daarna liepen we terug naar de scooter om het pad te vinden waarvoor we gekomen waren. We volgden een weg die begint met kuilen en daarna vrij steil omhoog gaat.

“Serieus, liggen hierboven rijstvelden?” is wat ik tegen Mia zei. Het leek gevoelsmatig nogal onlogisch. Je zou toch denken dat je daarvoor juist naar beneden moet? Vrij snel daarna bleek echter dat we in een groene zee terecht waren aanbeland. Inderdaad, de groene zee van rijstterrassen waar we op hadden gehoopt.

Dit -de Dayang Rice Terraces- is een van de mooiste plekken die ik op Bali heb gezien. Zó groen, talloze palmbomen en omgeven door bergen. De hoogteverschillen in de velden maken het aanzicht bovendien extra fraai. En toeristen kom je hier gegarandeerd niet tegen. Hoogstens zie je een local aan het werk of een koe in een houten hutje staan.

Ik werd ronduit stil door wat ik allemaal zag. Het was een gevoel van blijheid en geluk. Precies dit zijn de dingen die je als mens af en toe even nodig hebt.

Een trekking naar de Munduk Waterfall

Na de rijstvelden ging we verder naar de Munduk Waterfall. Het is een van de vele watervallen in het noorden van Bali. Na een redelijk steile afdaling van 10 minuten door een bos, kom je uit bij een checkpoint waar je 20.000 IDR (1,25 euro) betaalt. Vervolgens wandel je door een prachtig aangelegde tuin en hoor je water hard naar beneden storten. En wanneer je dan de laatste treden hebt gehad, zie je een verrassend hoge waterval uit een rots-opening tevoorschijn komen.

De witte waterstrook ziet er supermooi uit, vooral door het contrast met de rotswanden die met mos en felgroene blaadjes begroeid zijn.

De kracht waarmee het water naar beneden dendert is trouwens echt immens. Als je daaronder gaan staan, voelt het waarschijnlijk alsof je gestenigd wordt. Deze uitdaging liet ik daarom links liggen.

Wat als ik je zeg dat de meest indrukwekkende watervallen nog moet komen? Lees maar even verder.

Banyu Wana Amertha Waterfall: een sprookje zo mooi

“De lucht is blauw, lekker hè.” Ik had het beter niet kunnen zeggen want een paar momenten later reden we ineens door sluierwolken. En zoals je al begrijpt begon het vervolgens weer bizar hard te regenen. We gingen schuilen daarom in het eerste de beste zaakje dat we tegenkwamen.

En het werd erger en erger. Zo’n regenval heb ik op Bali nooit eerder gezien. Na een dik uur leek het wat beter te worden en konden we gelukkig verder. We wilden naar de Banyumala Twin Waterfalls.

Maar omdat het daarna wederom met bakken uit de hemel kwam, was het niet meer mogelijk om de navigatie nog te checken. Wel wist ik dat het enkele kilometers verderop linksaf zou zijn. En toen zag ik een bord met daarop ‘Banyu Wana Amertha Waterfall’, al drong die tekst niet heel erg tot me door. Het woordje ‘Waterfall’ deed me denken de goede afslag gepakt te hebben. We gingen die kant op en via een lange weg naar beneden kwamen we in een nogal doorweekte toestand aan.

Tegelijkertijd realiseerde ik me dat we bij de verkeerde waterval zaten. De plaatjes bij de ingang zagen er echter veelbelovend uit, en gezien de weersomstandigheden hadden we weinig zin om weer de scooter op te stappen.

“Do they really look like that?” vroeg ik aan een van de medewerkers. Uiteraard bevestigde hij dit. Ook hier betaal je weer 20.000 IDR (1,25 euro). Maar niet getreurd, je krijgt er namelijk liefst vier watervallen voor terug.

We waren de enige bezoekers en we begonnen aan een trekking door de wildernis. Glibberige paadjes en diepe treden met plassen water zouden volgen. De regen werd heftiger, al boeide me dit inmiddels weinig meer.

Mia besloot om vanwege een blessure aan haar knie niet meer verder te gaan en ik ging daarom alleen door.

De One Waterfall en de BWA Waterfall

De eerste plek waar ik belandde was er een met twee watervallen. De One Waterfall en de BWA Waterfall. Serieus, ik geloofde nauwelijks dat ik deze parel helemaal voor mezelf had. Vooral de BWA Waterfall is spectaculair, het is een grote verzameling van allerlei kleinere watervalletjes.

Als je het over idyllische plekjes hebt, is dit er zeker een. Heeft Bali zulke mooie watervallen? Ja dus. De stortregen gaf bovendien een extra mysterieus tintje aan de toch al indrukwekkende setting. Het was pure natuurkracht wat ik om me heen zag.

Behalve de watervallen is het er supergroen, en tussen al dat groen groeien verder nog allerlei kleurrijke tropische planten. Een rivier stroomt in hoog tempo van de ene naar de andere waterval.

Soms, heel soms, kun je overvallen worden door een magisch gevoel. Een gevoel van onwerkelijkheid. Alsof je in een sprookje zit. En geloof me, dit was zo’n moment.

De Two Waterfall

Totaal verwonderd liep ik terug naar boven en volgde de weg die richting de Two Waterfall en de Spray Waterfall leidt.

De Two Waterfall komt eerst en bestaat opmerkelijk genoeg uit drie watervallen, al kwam dit in mijn geval wellicht door de grote hoeveelheid regen.

Een mooie plek, al was ik nog een soort van te enthousiast over de watervallen die ik even ervoor had gezien.

De Spray Waterfall

Een stukje dieper de jungle in vind je de Spray Waterfall. En oh, wat is ook dit bijzonder. Vanaf boven kijk je neer op al het geweld, en via een modderpad dat naar beneden gaat sta je er ineens recht voor.

Geen mens te bekennen en niets te horen, behalve het geluid van vallend water. Vanaf een krakkemikkig maar pittoresk bruggetje bekeek ik de waterval en al het groen om me heen. Ik voelde me een met de natuur. Wat was dit bijzonder. Überhaupt de hele dag trouwens.

Andere bezienswaardigheden in Munduk

Naast de bezienswaardigheden die ik hierboven beschreven heb, vind je rond Munduk nog wat andere plekken die je kunt bezoeken.

Een daarvan is de Handara Golf Gate, al vind ik deze overrated. Het is weer zo’n typisch gehypete Instagram-spot waar toeristen alleen op af komen voor een snelle foto. Op de weg terug naar Ubud zijn we er gestopt, maar we hadden het vrij snel gezien. Je betaalt 20.000 IDR (1,25 euro) om voor een Balinese ingang te mogen staan en er een foto te nemen. Na wat ik eerder die dag allemaal gezien had, hoefde dit van mij niet meer.

Verder zijn er verschillende koffieplantages, een stokoude Banyan-boom en je kunt toffe hikes doen. Stop ook zeker even bij een van de viewpoints rond de Twin Lakes, dit zijn Lake Buyan en het eerdergenoemde Lake Tamblingan. Naast de genieten van de mooie uitzichten, kun je tevens een trekking naar de meertjes maken. Indien je nog meer watervallen wilt zien, kun je doorrijden richting Singaraja. Een aanrader daar is de Sekumpul-waterval.

Maar simpelweg rondrijden door de bergen en genieten van de prachtige uitzichten op het tropische regenwoud, velden vol met blauwe hortensia’s en valleien gevuld met kratermeren, is eigenlijk al een bezienswaardigheid op zich. Je zult het zelf wel merken als je op de scooter zit.

Waar in Munduk kun je overnachten?

Zoals ik al aangaf is Munduk een erg klein plaatsje. Verwacht dus geen honderden homestays, hotels en guesthouses zoals je in bijvoorbeeld Ubud gewend bent. De accommodaties die er zijn, hebben vaak echter fantastische uitzichten en liggen middenin de ongerepte natuur.

Zelf heb ik geslapen in Geriya Siena, waar je vanuit het restaurant -en vanaf je balkon- kunt genieten van een mooi uitzicht op de bergen. Mocht je een hostel zoeken, dan is Dong Paloh een aanrader. Zij hebben tevens een gezellig koffiebarretje. Een fijne en betaalbare homestay is Umah De Madya. Heerlijke luxe vind je bij Munduk Moding Plantation Nature Resort & Spa en bij Sanak Retreat Bali.

Hoe kom je in Munduk?

Om in Munduk te komen, kun je in Ubud een shuttlebus nemen. Je kunt dan daar een scooter huren om de regio te verkennen.

Toffer is echter om de trip vanuit Ubud zelf te doen. Het is een waar avontuur langs rijstvelden, lokale dorpjes en door de bergen. Let er wel op dat je 2 tot 2,5 uur onderweg bent.