Koka Beach: een paradijsje op Flores

De bewoners van Flores hoor je nogal eens over Koka Beach praten. Ze zijn er trots op. Velen van hen tippen deze baai als een van de topbestemmingen die je op het eiland vindt. Ik had daarom een hoop toeristen verwacht, maar dit bleek verrassend genoeg totaal niet het geval. Er was slechts een handjevol mensen, waardoor ik deze paradijselijke spot nagenoeg helemaal voor mezelf had.

Kan het beter?

Toen ik het witte zand voor me zag, snapte ik meteen waarom Koka Beach door velen als mooiste strand van Flores wordt omschreven. Twee baaien worden gescheiden door een gigantische rots, al zijn ze strikt genomen in een soort W-vorm met elkaar verbonden. Beide kanten grenzen aan ruigen kliffen, die -als het een beetje heeft geregend- prachtig groen kleuren. Op het zand liggen hier en daar wat vissersbootjes, en iets daarachter staan palmen met kokosnoten. Kokosnoten die je liggend op het strand kunt opdrinken met uitzicht op het turquoise water.

Sla Koka Beach absoluut niet over. Als natuurliefhebber is dit zo’n typische plek waar je geweest wilt zijn. Bovendien is het een ideale spot als je net in lawaaierige bestemmingen als Moni of Maumere bent geweest, en behoefte hebt aan wat rust.

 

De bar slechte weg om er te komen

Zelf ben ik met een shared car van Moni naar Koka gereden. De bestuurder dropt je op de hoofdweg, waarna je nog zo’n 2 kilometer af dient te leggen om bij het strand te komen. Dit kun je lopend doen, of je springt bij een local achterop die toevallig ook die kant op moet. Deze korte rit kost 5.000 IDR (0,35 euro), of niets, afhankelijk van degene die je treft.

Wanneer je ervoor kiest om zelf te rijden, houd er dan rekening mee dat deze korte weg slechter dan slecht is. Het laatste gedeelte tenminste. Hobbelig, losse grote brokken steen, putten en opstuivend zand maken het tot een hele uitdaging om zonder kleerscheuren aan te komen. Rustig rijden is daarom het devies.

Grote kans trouwens dat je op de hoofdweg aangesproken wordt door ‘Cowboy Ricky’, een kleurrijke local die een eco homestay runt en je graag bij hem uitnodigt. Ik heb even een praatje met hem gemaakt, en vond het tof om te zien dat hij heel z’n accommodatie zelf heeft gebouwd. Verder groeit hij z’n eigen groenten en fruit in de aangelegde tuin. Echter, aangezien ik liever op Koka Beach wilde verblijven, besloot ik om verder te wandelen.

Lokale bewoners zullen normaal gesproken twee keer om een kleine entree vragen. Echter, verblijf je bij Blasius Homestay (zie verder), dan is dit niet het geval. Aan mij is in ieder geval niets gevraagd.

 

Een spectaculair uitzicht vanaf de heuvel

De rots die Koka Beach in tweeën splitst, is tevens de plek met het beste uitzicht op beide baaien. Nadat je de 5.000 IDR (0,35 euro) hebt betaald, loop je via een bamboetrap omhoog waar je vervolgens kunt genieten van geweldige panoramische views. Van boven is het allemaal net nog wat mooier dan wanneer je beneden staat.

Kijk je naar allebei de stranden tegelijk, dan lijkt het net een vogel die z’n vleugels openslaat.

De golven zijn intens en woest, het zand is een mix van goud en wit en de kleur van het water is precies waar je op hoopt als je aan een tropisch strand denkt. Het heuvelachtige landschap maakt het geheel helemaal af.

In mijn geval was het ook zo dat beide baaien quasi leeg waren, dit schijnt doordeweeks altijd zo te zijn. Probeer zondagen te vermijden, het wordt er dan namelijk behoorlijk druk, zo vertelden de lokale bewoners me.

 

Gegrilde tonijn eten bij het strand

De zon ging langzaam onder en ik besloot om bij het enige aanwezige restaurantje te gaan zitten. En hier zou ik geen spijt van krijgen. De eigenaar, Blasius, is een superaardige gozer. Hij runt tevens de homestay die erbij ligt.

Deze Blasius gaat er ‘s nachts op uit om te vissen. De vangst is vervolgens het menu van de dag. Ik had deze keuze uit onder andere tonijn en red snapper. De mega-grote gegrilde tonijn die ik koos, was een van de beste die ik in Indonesië gegeten heb. Het deed me denken aan de vismarkt op Karimunjawa.

En met de golvende zee voor me en een fonkelende sterrenhemel boven me, had ik mijn dag niet beter kunnen eindigen.

Op Tripadvisor heb ik overigens enkele negatieve reviews gelezen. Zo schrijft iemand dat Blasius “fake” is en uit is op “je geld.” Dit heb ik persoonlijk echt geen moment zo ervaren, het is daarom goed om niet altijd af te gaan op die ene negatieve ervaring die je op internet leest.

 

Slapen in een hutje

Zoals ik al aangaf, hebben Blasius en z’n vrouw ook een homestay om gasten te ontvangen. Het zijn eenvoudige houten hutjes met prima matrassen. Ik vond het een erg toffe ervaring om bij het strand te slapen, met het rustgevende geluid van de zee achter me. En uiteraard de naar binnen sluipende gekko’s die op mij een bijna hypnotiserend effect hebben. Ik val er namelijk altijd van in slaap.

Dit in tegenstelling tot het kraaiende geluid van hanen trouwens. En, zoals je wellicht al aanvoelt, ook deze waren van de partij. Twee stuks. Gelukkig hoorde ik ze pas om 5 uur en kon ik daarna nog even doorslapen, op Bali heb ik ze soms heel de nacht herrie horen maken.

In de ochtend krijg je een ontbijtje, waarbij vooral de grote hoeveelheid papaya en mango me goed bevielen. De koffie was niet om te zuipen, al had ik daar -gezien m’n eerdere ervaringen- sowieso weinig van verwacht.

Verwacht overigens geen luxe in deze accommodatie. Alles is ronduit basic en elektriciteit is er alleen  in de avond en ochtend, aangezien men met een generator werkt. Als je wilt kun je ook een tent huren bij Blasius, je kunt dan op het strand kamperen.

 

Maumere of Moni als volgende bestemming

Na een nachtje op Koka Beach ben ik doorgereisd naar Maumere, een stadje gelegen in het oosten van Flores. Je kunt daar goed snorkelen en eilandhoppen, of bijvoorbeeld de Egon-vulkaan beklimmen. Indien je de andere kant opgaat, dan is Moni een must om te bezoeken. Je vindt er onder meer de prachtige kratermeren van Kelimutu.