Is Shirakawa-go een aanrader?

Net als het nabijgelegen Gokayama is Shirakawa-go sinds 1995 terug te vinden op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Het dorpje staat bekend om de traditionele boerderijen met de karakteristieke gassho-zukuri-bouwstijl. Sommige van deze huisjes zijn zelfs ouder dan 250 jaar. Gassho-zukuri betekent overigens ‘gebouwd als handen in gebed.’ De schuine daken lijken dan ook op samengedrukte handen van biddende monniken. Met een beetje fantasie dan hè 😉 .

De praktische reden van deze manier van bouwen is om de grote hoeveelheid sneeuw te kunnen dragen die hier in de wintermaanden valt. Het dorpje ligt namelijk in het hart van de Japanse Alpen, waar jaarlijks zo’n 5 meter sneeuw uit de lucht gevallen komt.

Shirakawa-go is opgedeeld in drie verschillende plattelandsdorpjes, waarvan Ogimachi de meest bekende is. De andere twee zijn Suganuma en Ainokuram, alleen die worden eigenlijk nooit bezocht, tenzij je er zelf met een auto heenrijdt.

Een dagtrip doe je eenvoudig vanuit Takayama of Kanazawa. Aangezien ik al veel mensen over Shirakawa-go had horen praten, kon ik niet anders dan er zelf een kijkje nemen. Ik pakte de bus vanuit Takayama. Na vele donkere tunnels gehad te hebben, reden we door steeds mooier wordende natuur heen.

Krap een uur later kwam ik aan in het pittoreske Alpendorpje.

Is Shirakawa-go echt zo bijzonder als je bijna op iedere website leest? In dit artikel geef ik mijn eerlijke mening.

 

Bussen vol toeristen

Bij aankomst werd direct duidelijk dat Shirakawa-go een absolute toeristen-trekpleister is. Onze bus bleek een van de vele en het busstation zat bom en bomvol. Goed, nu had ik me hier natuurlijk op voorbereid. Toch had ik direct zoiets van: is dit wel iets voor mij?

Op het eerste gezicht leek het me zo’n typische plaats waar je grotendeels dagjesmensen tegenkomt, waardoor de authenticiteit een beetje verloren gaat. Maar goed, misschien had ik het mis?

Het was tijd om de boel te verkennen.

 

Een schilderachtig uitzicht vanaf het Tenshukakau Observatory

Het beste uitzicht op Shirakawa-go -of dus eigenlijk Ogimachi- heb je vanaf het Tenshukaku Observatory. Dit uitkijkpunt is via twee weggetjes te bereiken en ik koos ervoor om de meest avontuurlijke door het bos te pakken. En ondanks dat de herfst hier al ver voorbij was, waren sommige bomen nog altijd bizar mooi gekleurd.

Ik zie helemaal niemand, is het eerste wat in me opkwam. Hoe kon dit? Deze viewpoint is immers een van de populairste plekken van Shirakawa-go. Via allerlei kronkelpaadjes en gladde stenen trappetjes en flink wat zweetdruppels rijker, kwam ik boven en daar stonden tientallen mensen foto’s te maken. Zij bleken via de andere kant, de verharde weg, gekomen te zijn. Toch niet zo rustig als ik in eerste instantie dacht dus.

Sterker nog, ik moest in de rij aansluiten om een foto van het uitzicht te kunnen nemen. Wel echt een indrukwekkend uitzicht trouwens. In het begin zag het er door de wolken wat grijzig en dreigend uit. Maar vlak daarna deed de natuur z’n werk en braken er enkele zonnestralen door, waarna een schilderachtige setting volgde.

Echter, als je 5 minuten moet wachten tot een groep ongegeneerd alle tijd neemt om vanuit alle hoeken foto’s te maken én er ook nog een rij met wachtenden achter je staat, dan is het magische randje er wat mij betreft een beetje af. Het is dan een beetje een foto nemen puur voor de foto.

 

Wandelen door het dorpje

Via het verharde pad liep ik naar beneden om Shirakawa-go van dichtbij te kunnen zien. Heel snel ging de wandeltocht echter niet, want de talloze bomen met prachtige gele, oranje en rode blaadjes deden me zo nu en dan even stilstaan. Het zijn die dingen waar ik zo van hou.

Eenmaal in het dorp liep ik langs de unieke houten huisjes met rieten daken, met voor me door de herfst gekleurde bergpieken. Dat de rust -die deze plek verdient- ontbrak door de honderden toeristen, had ik inmiddels al geaccepteerd.

Bovendien, je kunt de grote massa ontwijken wanneer je het drukke centrum uitloopt. Zo belandde ik bij een uitgestrekt rijstveld met een handjevol boerderijen, grenzend aan beboste heuvels. Voor mij was dit een van de mooiere plekken die ik deze dag zou zien.

 

De Deai Bashi Bridge

De Deai Bashi Bridge is dé iconische blikvanger van Shirakawa-go. Even was ik, door de hoeveelheid mensen en de lichte schommelingen, bang dat deze hangbrug het niet zou houden. Al bedacht ik me tegelijkertijd dat ‘ie wel wat gewend zou zijn. Vanaf de brug zie je een snelstromende rivier en een gedeelte van het dorp, omgeven door bergen en -in mijn geval- gekleurde bomen.

Vanuit het dorp leidt de brug naar een parkeerplaats voor bussen waar verder weinig te beleven valt. Je kunt langs de rivier wandelen om een mooie foto te maken, alleen dat is het dan ook wel.

 

Andere bezienswaardigheden

Wandelen in en rond het dorp en kijken naar de omgeving is in Shirakawa-go wat mij betreft de grootste bezienswaardigheid. Drie plekken die je eventueel ook nog kan bezoeken zijn het Wada House, Gassho-zukuri Minkaen en de Myozenji Temple.

Wada House (entree 300 yen; 2,50 euro) is het grootste gassho-zukuri-huis wat in Shirakawa-go te vinden is. Je betaalt 300 yen om binnen te komen. Het openluchtmuseum van Gassho-zukuri Minkaen (entree 600 yen; 5 euro) telt 26 volledig originele maar herplaatste gassho-zukuri-huizen om te bekijken. Tenslotte is de Myozenji Temple met haar rieten dak leuk om eventjes gezien te hebben, al is het verder weinig bijzonders als je dit vergelijkt met andere tempels in Japan.

 

Wat vond ik van Shirakawa-go?

Al met al vond ik Shirakawa-go een supermooi dorpje, in een traditionele stijl die je in Japan weinig tot niet zult tegenkomen. De schitterende herfstkleuren maakten het er bovendien extra fraai.

Ik voeg hier direct aan toe dat ik er door de busladingen vol toeristen met gemixte gevoelens op terugkijk. Ja, je kunt veel van deze toeristen ontwijken aangezien er buiten het drukke centrum zat plekjes zijn waar je vrijwel niemand tegenkomt. Echter, juist in het toeristische gedeelte staan de meeste huisjes, datgene waarvoor je naar Shirakawa-go afreist.

Wanneer ik nu de keuze had, zou ik daarom eerder Gokayama kiezen. Een vergelijkbaar dorp, alleen dan niet overspoeld door dagjesmensen. Ik had van tevoren al gehoord dat het daar een stuk rustiger is, al bleken de transportopties om via Gokayama naar Kanazawa te komen een stuk schaarser. Daarom viel m’n keuze uiteindelijk toch op Shirakawa-go.

 

Van Takayama naar Shirakawa-go

Vanuit Takayama vertrekken dagelijks meerdere bussen naar Shirakawa-go. De prijs is 2.600 yen (zo’n 22 euro) voor een enkeltje en 1 uur reizen. Indien je door wilt gaan richting Kanazawa, dan raad ik je aan om dit een dag van tevoren in Takayama te regelen. Toen ik in Shirakawa-go was, stond er namelijk op diverse borden dat de bussen voor Kanazawa volgeboekt waren. De prijs is 2.000 yen (ongeveer 17 euro) en de rit duurt 1 uur.

 

Overnachten in Shirakawa-go

Ikzelf had het in Shirakawa-go in dik 2 uur wel gezien, en vond een dagtrip daarom voldoende. Echter, mocht je er willen overnachten dan kun je terecht in een aantal accommodaties. Shirakawa-Go INN staat goed bekend en bij Shirakawa Guest House Kei heb je prima dorms. Alle andere slaapplekken kun je op Booking.com bekijken.