De avond zit erop in Takayama, een sereen alpendorpje in Japan. Ik heb net mijn tanden gepoetst en zet het licht van de hostelkamer uit. Daarna duik ik mijn bed in, een bed van het type capsule wat in Japan zo bekend is.
Sereen zou het overigens bepaald niet blijven…
Op de ‘verdieping’ boven me ligt een Duitse reus van bijna 2 meter 20, en voor de rest zijn er nog een stuk of tien andere backpackers in de zaal.
Als het muisstil is, is het blijkbaar showtime voor deze gigant. Hij verbreekt abrupt het zwijgen door een scheet te laten die z’n weerga niet kent. Iedereen in de ruimte lijkt geschokt van het geknetter, ook maar enige reactie ontbreekt. Normaal gesproken zou je op z’n minst gegiechel verwachten.
Mijn Duitse bovenbuur gaat vrolijk verder en knalt de hele zaal bij elkaar.
Wederom is daarna niets te horen en ik doe er onder mijn dekens alles aan om m’n lach in te houden. Lastig, want ik sta op knappen van het lachen door deze stinkerd.
Zo ging het dus iedere avond haha. En bij het wakker worden voerde deze opmerkelijke kamergenoot zonder gêne dezelfde show op. Niemand die er iets over zei, ook ik niet trouwens als ik hem zag. Dit maakte het alleen maar meer awkward.
Hostels… de een zweert erbij, de ander vindt het vreselijk.
In dit artikel noem ik twaalf dingen waar backpackers zich een dorm rot aan kunnen irriteren. Oftewel: de mindere kant van het hostel-leventje, de hostHEL.
Mijn ervaringen in hostels
Ikzelf ben ben nogal gevoelig voor geluiden en daarom nooit zo’n fan geweest van kolossale slaapzalen. Zo merk ik op een of andere manier overdreven alert te zijn wanneer ik in een hostel tuk, waardoor ik veel minder vast slaap dan gebruikelijk en zomaar tien keer wakker word.
In het geval waarin een eigen kamer prima te betalen is ga ik dus steevast daarvoor. In bijvoorbeeld Bangkok barst het van de coole guesthouses. Maar in een land als Japan ben je al gauw vijftig piek kwijt voor een privéstek, dan is de keuze voor mij snel gemaakt. In Europa net zo. Daar dok je soms zelfs zo’n zelfde bedrag (of meer!) voor een plekje in een slaapzaal!
Telkens verbaas ik me weer hoe weinig omgevingsbewustzijn sommige lui hebben. Om het te verduidelijken: het omgevingsbewustzijn van een visstick (of erger). Hoe kan je niet snappen dat het dichtrammen van je kluisje om twee uur ’s nachts bloedirritant is voor je hostelgenoten?
Ik moet toegeven: slapen in zo’n zaal vol stapelbedden is heus niet altijd zo slecht is als ik mezelf wijsmaak. Zeker niet indien het degelijke bedden zijn met voldoende privacy. De kamers met stokoude stapelbedden die wiebelen en kraken zodra je kamerbuddy in bed klimt, vind ik daarentegen hels (wie niet?).
Uiteraard vallen er zat positieve punten op te noemen van het slapen in een hostel. Zo is het rete-goedkoop en ontmoet je er relatief makkelijk andere reizigers.
Maar nee, niet overal is het rozengeur en maneschijn. Zelfs niet voor de de meest doorgewinterde hosteljunk die wel tegen een stootje kan.
12 ergernissen in hostels
Goed, nu over naar de ergernissen in dorms.
Waar ik het over heb? Nou, het volgende:
1. Mensen die middenin de nacht inchecken en beginnen te lullen
Dit gebeurde me toevallig afgelopen week nog. Ik en drie andere backpackers lagen lekker te tukken, al was ik al een keer uit m’n dromen gerukt door iemand die om twee uur ’s nachts de kamer in strompelde, en daarna zijn iPhone-zaklamp volle bak op mijn gezicht scheen. Lekker man!
Maar goed, het was tegen half vier (’s nachts dus) wanneer er plots vier mensen met een hoop kabaal binnenkwaamen. Tassen uitpakken, ritsen open en dicht, plastic tassen met tergende geluiden en dingen luidruchtig in kluis flikkeren.
Maar bovenal: PRATEN.
Na een half uur mezelf te hebben opgevreten, besloot ik dat de maat vol was. Ik stond op en zei op prikkelende toon: “How fucking early is it?!” Deze indirecte boodschap werd volstrekt genegeerd. Of ze voelden zich niet aangesproken. Ongelofelijk.
Een van m’n kamergenoten was evengoed in alle staten, maar hield zich op enkele dodende blikken na gedeisd. Twee van de galmende mannenstemmen die de zaal kwelden, bleven nog een dik uur doorgaan. De dag erna was ik compleet gebroken.
Waarom checken zulke figuren niet in een eigen kamer in als ze zo nodig diep in de nacht willen kletsen? De kosten kunnen gedeeld worden, soms is het zelfs goedkoper dan een dorm. Ik begrijp er geen reet van.
2. Mensen die om 5 uur opstaan en vervolgens luid gaan praten
Pas op als je met locals op een kamer komt te liggen. Daarmee bedoel ik: Aziatische locals. Zij hebben namelijk de gewoonte om rond een uur of 5 hun nest uit te springen (en zich op wonderlijke wijze direct kiplekker te voelen).
Zo waren er in Hanoi twee dames van rond de 45 die zelfs al even voor vieren uit de veren gingen.
Op zich geen probleem, al snap je waar ik heen wil…
Stipt om vijf over vier (yep, wederom de vroege variant) begonnen ze aan een kwebbelsessie die eindeloos leek door te gaan. Na het geklets een minuut of tien aangehoord te hebben, hintte ik door geïrriteerd “sssshhhht” te roepen. Er viel direct een doodse stilte. Ze leken geschrokken, en ik deed een inwendig vreugdedansje.
Dat geluksmomentje bleek jammer genoeg van korte duur, want kort daarop kakelden de twee alsof hun leven ervan afhing.
Het gesprek heeft tot 06.30 uur geduurd.
Oh, het hoeven niet per definitie locals te zijn trouwens. In Tetebatu op Lombok verbleef ik in een houten hutje waarvan er meerdere op het jungle-terrein stonden. Sec genomen geen hostel, al gaat het in deze om de herrie. Het was half twaalf in de avond en ik was lekker aan het pitten.
Komt er plotseling een Nederlandse familie aanzetten die vervolgens de hele boel twee uur lang bij elkaar schreeuwt. Ik had serieus het idee dat er aangeschoten mensen rond een kampvuur zaten te lullen.
Uit andere hutjes hoorde ik “ssssst” klinken, maar da’s bij mensen die zo niet bezig zijn met hun omgeving tegen dovemansoren.
En de avond erna herhaalden ze het doodleuk.
Echt aso vond ik het. Aan de andere kant: als je het zelf niet doorhebt, is het dan aso?
3. Personen die hun kluisje tien keer achter elkaar gebruiken
Je wilt je belangrijke spullen in een kluisje proppen, logisch. Echter, de typische hostelkluisjes blijken nogal eens een vervelend ‘hol’ geluid te produceren.
Het zij zo, je moet bepaalde dingen nou eenmaal veilig opgeborgen hebben.
Ja toch?
Zal wel, maar hoezo denken sommigen niet even na en doen ze in één keer al hun shit erin, in plaats van vijf keer op en neer te lopen en mensen wakker te maken door hun storende geluiden? Geloof me, het gebeurt aan de lopende band en er is geen woord aan overdreven.
Enne, wanneer jij die horror-kamerbewoner bent die op niet-christelijke tijden met je kluisje in de weer gaat, en hem als klap op de vuurpijl ook nog ’s dichtsmijt: KAP MET DIE ONGEIN!
Ja, de pijn zit diep.
4. Mensen die in de vroege ochtend hun volledige tas gaan inpakken
Laten we eens lekker in alle vroegte onze tassen gaan pakken. Heeft niemand last van toch?
(Grrrrr.)
Luister, heb je de volgende dag een reis op de planning staan, zal je waarschijnlijk in de (vroege) ochtend uitchecken. Als je er een rotzooi van hebt gemaakt en nog een flinke lading spullen moet inpakken, zorg dan tenminste de avond ervoor het grootste en meest luidruchtige al gedaan te hebben. Zo haal je zo min mogelijk backpackers uit hun slaap.
De voorbeelden zijn oneindig. Bijvoorbeeld drie freaks in Kuala Lumpur die om 4.30 uur met hun sessie begonnen. In volle glorie, met alles erop en eraan. Allereerst gepraat. Daarnaast knalden ze het grote licht aan, in het kader van eigen belang eerst. Tel daar het vervelende geluid van ritsen die open- en dichtgingen en het op de grond laten pleuren van een glazen fles bij op, en je hebt een heus nachtmerriescenario te pakken.
Het inpakken van je rugzak mag dan onschuldig klinken, de praktijk is vaak een ander verhaal.
Over vroeg gesproken: pas tevens op met je wekker. Niet heel de zaal hoeft dit vervelende muziekje te horen.
5. Zonder pardon het grote licht aandoen in plaats van het bedlampje
In veel hostels heb je buiten het normale kamerlicht meestal nog een lampje bij je bed. Handig!
Ik heb helaas al tig keren meegemaakt dat mensen vroeg of heel laat de kamer binnenkomen, om vervolgens zonder pardon het grote licht aan te zetten. Niet nadenkende wat voor effect dit heeft op mensen die liggen te slapen.
Hoe kun je zoiets niet begrijpen serieus?
Of ze hebben gewoon schijt, al ga ik daar niet vanuit.
Hoe het ook zij: haal zulke fratsen alsjeblieft niet uit, het is ontzettend storend.
Wat doe je dan wel?
Loop naar je toegewezen bed en zet eventueel daar het kleine lichtje aan. En wel nadat je je gordijntje dicht hebt gesloten. Zo ben je anderen zo min mogelijk tot last. Is het te donker om je bed te vinden? Pak dan het licht van je telefoon erbij, en zet ‘m zo gedimd mogelijk.
6. De deur tig keren open en dicht doen
Je kent ze wel, die kamers waarvan je de deur open kunt laten staan zonder dat er direct (veel) licht naar binnen valt. Als je dan ook nog een luik of gordijn bij je bed hebt, merk je al helemaal niks van een openstaande deur.
Fijn!
Helaas denk niet iedereen er zo over.
Ik heb in een hostel meegemaakt (en niet één keer) dat twee meisjes rond een uur of één in de nacht terugkwamen en de deur wel tien keer open en dicht hebben gedaan. Leuk en aardig allemaal, maar je kunt ‘m eveneens open laten staan en (eventueel) één keertje sluiten toch? Waarom zou je ‘m telkens moeten dichtdoen (lees: dichtslaan)?
En er is zoiets als een deurklink. Wist je dat je die kan meebewegen bij het sluiten, om het geluid te minimaliseren? Ja? Waarom doe je het verdomme niet dan?!
Mocht ik een tikkeltje cynisch klinken: sorry. Maar het is een gevoelig puntje. Ik ben er die nacht knettergek van geworden.
In plaat van deurklinken zie je in bijvoorbeeld Thailand ook deuren met draaiknoppen (zie de bovenstaande foto). Overwegend in goedkopere guesthouses. Ik waarschuw je bij deze: zie je zo’n deur dan zal je weinig uurtjes pakken. Hard dichtrammen in plaats van normaal te doen, lijkt de norm te zijn.
In Bangkok heb ik hier een tijd terug iemand op aangesproken, een bonkige Oostblokker. Het lawaai wat hij iedere dag met z’n deur produceerde was ronduit aso. Hij zei op een intimiderend toontje: “What if I don’t?” Toen dacht ik: stik er lekker in, hondenlul.
7. Het raam zonder overleg sluiten en de airco vol aanzetten
Zelf slaap ik graag met het raam open. Ik word dan fijner en doorgaans fitter wakker vergeleken met wanneer er nauwelijks frisse lucht de kamer binnenkomt . Helemaal als er minimaal tien man op een kamer liggen te stinken.
Nu ben ik hier zo’n beetje de enige in trouwens, want de meeste reizigers zweren bij airco. Airco of ventilator? Doe mij de laatste maar!
Anyway, een poosje terug dacht ik een vierpersoonskamer voor mezelf te hebben. De euforie werd helaas ruw de kop in gedrukt. Om 23.00 uur wandelde een Fransman die net had ingecheckt met bombarie naar binnen. Hij ging nog even de stad in, aangezien het z’n eerste avond was.
Neurotisch als ik was maakte ik me al zorgen over het moment van thuiskomen. De Fransman leek me op het eerste gezicht niet bepaald een type met het vereiste omgevingsbewustzijn om me vrij van prikkels te houden.
Toen ‘ie om twee uur met het nodige kabaal terugkwam en bovendien op mijn tandpasta was gaan staan, heeft hij blijkbaar ook het raam dichtgetrokken. En hupsakee, daarna natuurlijk de airco aangeslingerd. Dat die op zestien graden stond en hij de kamer daarmee in een vrieskist veranderde, vond hij verder niet zo boeiend.
De ochtend erna vroeg ik of hij inderdaad het raam had gesloten. Ja, “hij vond het maar niks,” of zoiets. Toen ik aangaf met raam dicht pitten rot te vinden, kreeg ik daar geen reactie op terug.
Ben ik nou zo’n zeikerd of?
8. Zorgen voor stankoverlast met zweetschoenen of -kleren
De zo herkenbare penetrante lucht die uit zweetschoenen komt, ik hoef je niet te vertellen hoe smerig dit is denk ik. Zweet überhaupt overigens.
Ik weet van mezelf hoe erg het kan zijn.
Een week geleden had ik er nog mee te maken. Telkens wanneer ik dacht dat het dieptepunt bereikt was, kwam er weer zo’n ranzige walm langs.
Ik zat ernstig te twijfelen: ga ik er iets van zeggen of niet? Of zal ik gewoon z’n schoenen buitenzetten zodra hij in slaap gevallen is?
Het probleem met dingen als deze is dat de ‘dader’ in kwestie waarschijnlijk totaal geen weet heeft van de geur. Hoe ongelofelijk ook.
Helaas had ik niet de ballen om op ‘m af te stappen. Ergens niet zo vreemd, het is nogal lullig. Hoe kun je zoiets op een manier zeggen, zonder beledigend of kwetsend over te komen?
Lastig.
De volgende keer zal ik echter wel iets ervan zeggen, want in slaap komen was door de steeds weer inhalerende stank een regelrechte verschrikking.
Oh, hetzelfde geldt trouwens voor gore sokken en zweetshirts enzo, ze kunnen heel de kamer praktisch onleefbaar maken. Soms lijkt het net een geur die iets wegheeft van kattenpis. Muffe tassen zijn evengoed boosdoeners. Of mensen die geen deo gebruiken, terwijl hun okselgeur bij wijze van spreken de gemiddelde inbreker linea recta naar huis zou sturen.
Supertip: heb je zweetpoten? Strooi een beetje verse koffie in je schoenen en laat ze een nachtje staan. De koffie trekt de vieze luchtjes eruit en je kunt er weer even mee vooruit. Een oh zo simpel maar effectief recept 🙂 .
9. Seksende fetisjisten
Denk je dat ik een grapje maak?
Je hebt dus mensen die liggen te flikflooien met elkaar, terwijl er nog een heel stel andere backpackers op de kamer liggen.
Rustig en zonder gekreun zou je verwachten hè? Nou, mooi niet!
Ik heb meegemaakt dat een meisje tekeerging alsof het haar laatste keer was. En inderdaad, met mij en zes andere reizigers als stille getuigen.
In mijn ogen zijn er drie redenen om seks in een hostel te hebben:
- jij of de ander is beregeil, of
- jullie hebben gezopen en denken niet meer na, of
- jij of de ander hebt een fetisj en wilt anderen mee laten genieten omdat het je opwindt.
De meid die ik meemaakte valt duidelijk in de derde categorie. En het mooie: nadien kwam ze de kamer uit met een gezicht van: is er iets?
Boeit verder allemaal niet, al zal je hoe dan ook voor een behoorlijke dot ongemak zorgen bij je kamerbewoners. Plus het kan ze hun slaap kosten.
Al vind ik het eigenlijk vooral komisch. Je moet maar durven!
Confessie: ik ben net zo min een heilig boontje of zo en heb me ooit ’s schuldig gemaakt aan nummertje twee. Komop, vertel jij eens 😉 ?
10. De notoire snurker, uiteraard
Deze mag natuurlijk niet ontbreken, de genadeloze snurker die heel de slaapzaal in rep en roer brengt.
Het is soms echt niet normaal wat voor ’n figuren je in je kamer treft hoor. Vaak is het ook nog eens die jongen die er heel onschuldig uitziet. Iemand die je nog geen hand durft te geven. Nadat het licht uitgaat is de beer echter volslagen los en is er geen redden meer aan.
Nog irritanter is misschien wel dat types als deze vaak het snelst van iedereen naar dromenland weten te vertrekken, en zich de volgende ochtend van geen kwaad bewust zijn. Of ze voeren een toneelstukje op, en weten ze wel degelijk hoe ze de boel terroriseren?
Het antwoord zal wel ergens in het midden liggen. Je hebt vast ook rare snuiters die erop kicken, zoals die Duitse knetteraar die ik in het begin noemde.
Ik kan wel twintig voorbeelden droppen, maar laat ik het er bij eentje houden. In Porto deelde ik een kamer met een Colombiaanse crypto-fanaat. De dag erop kwam er een zwaarlijvige gozer uit Brazilië bij. Een ontzettend zachte en lieve gast die lekker rustig was. Hou ik van!
Tot hij horizontaal ging en minder dan drie minuten later zorgwekkend hard begon te snurken. Echt ongekend gewoon.
Ik had geen zin om me te laten tarten en ben onmiddellijk uit bed gesprongen. Ik wekte hem met moeite en vroeg of ‘ie kon kappen met deze praktijken. Hij wist kennelijk van niks, al verontschuldigde hij zich wel. Mijn poging bleek tevergeefs, de snurkterror was binnen enkele minuten opnieuw ingezet.
Een ding: weet jij van jezelf dat je zo’n ronker bent, doe iedereen dan een plezier en boek een eigen kamer. Of fix je problemen. Thanks!
11. De plee smerig achterlaten
De elfde ergernis vindt voor de verandering buiten de slaapzaal plaats, en om precies te zijn in de toiletten. In sommige hostels blijken ze brandschoon, in andere hostels zit de stront aan de muren (nee, geen gelul).
Om daar maar meteen op door te gaan: ik maakte het mee in Auckland. Ik verbleef daar de eerste dagen in een afgeleefd hostel zonder comfort en privacy, zo’n hostel zoals je ze in Nieuw-Zeeland zoveel ziet.
Toen ik voor een bezoekje naar het toilet ging, wist ik serieus niet wat ik aantrof. Remsporen tot daaraantoe. Alleen ja, poep op de bril en muren, waar is zoiets in hemelsnaam goed voor?
Dan vraag ik me af: wat bezielt je?
Leuk voor de schoonmakers ook. Die laat je met jouw shit achter, letterlijk dus.
Gelukkig wist ik diezelfde middag een camper op de kop te tikken om aan mijn gedroomde roadtrip te beginnen, en kon ik dit stronthol als de bliksem en voorgoed vaarwel zeggen.
12. Iemand die overal over zeikt
Ten slotte is het ook goed om de andere kant te belichten denk ik. Die zeurkous die werkelijk overal een probleem van weet te maken.
Het is iemand die bij ieder geluidje een diepe zucht slaakt.
Kijk, je kunt je best irriteren aan de dingen zoals hierboven, maar wanneer je continu wanneer iemand een ‘fout’ maakt er als de kippen bij bent, ben je zelf net zo goed een lastpak.
Het zijn meestal die types die sec vanwege het geld in een hostel verblijven en tegelijkertijd het gemak zoeken van een luxer hotel. Zo zit de wereld natuurlijk niet in elkaar.
Een slotwoordje…
Ik slaap met oordoppen, maar zoals je misschien wel weet kunnen die ook geen wonderen verrichten. Ach ja, allicht ben ik het slapen in zaaltjes ook wel ontgroeid, geen idee. Al is het nooit mijn ding geweest. Ik ben simpelweg té gevoelig voor alles en nog wat.
By the way: ik denk heus niet dat mensen de bovenstaande dingen expres flikken. Het zal voornamelijk een gebrek aan omgevingsbewustzijn betreffen.
Een ding weet ik zeker: een nacht zonder onderbrekingen en uitgeslapen wakker worden is knap lastig in een hostel. Voor mij dan hè.
Enne, die Duitse freund uit het begin? Daar heb ik vooral keihard om moeten lachen 😀 . Zó schaamteloos losgaan is toch wel bijzonder haha.
Heb jij ergernissen in hostels?
Erg herkenbaar! 6 jaar geleden was ik in Sydney en daar sliep ik wel in een dorm, vrouwendorm. Ik werkte er ook en daarom kon ik daar gratis – in ruil voor de housekeeping – overnachten. Ideaal en weinig tot geen last van anderen, iedereen hield rekening met elkaar. Ikzelf was ooit 1 keer het probleem toen ik genoeg borrels had gehad, en voelde me ook enorm schuldig hahah.
Met dat in m’n achterhoofd vond ik 3 jaar geleden ook dat m’n vriend van die ervaring zou moeten proeven. Onder het mom van ‘ideale keuzes voor je budget’ boekten we – ik vol goeie moed, hij met wat twijfels – een slaapzaal in Heidelberg, Duitsland. Superleuk hostel, vreselijke ervaring.
De eerste nacht belandde ik helaas in bed met een flinke migraine-aanval en snurkte een jongen aan de andere kant van de 14 stapelbedden zó hard dat we er allebei de dag erna ook last van bleven houden. Maar de jongen pakte z’n spullen ’s ochtends in en wij waren gered, dachten we.
’s Avonds kwam namelijk een oudere man met een – je gelooft het niet – zuurstoffles en alle toeters en bellen. ’s Nachts leek het alsof we naast Darth Vader in slaap vielen. Een regelrecht drama.
Harde afspraak vanaf nu: nooit meer een slaapzaal… Inderdaad een eigen plekje om je te kunnen terugtrekken en zelf kunt weten welke rotzooi je waar neerpleurt.
Herkenbaar blog, cool!
Haha, een zuurstoffles. Het moet niet gekker worden zeg.
Hoi Robbert! Ik heb al wel wat gereisd binnen Europa met een vriend, en je beschrijvingen van irritante gewoontes van anderen in een slaapzaal zijn heel herkenbaar 🙂
Zelf sta ik altijd graag vroeg (7.00 / 8.00) op. Als ik met mijn vriend reis is dat geen probleem; hij is altijd al om 7.00 wakker en dan wekt hij mij, waarop we stilletjes de slaapzaal verlaten 😉 Maar nu ga ik binnenkort een aantal maanden in mijn eentje reizen. Ik kan dan natuurlijk de wekker op mijn mobiel gebruiken, maar die staat standaard best wel hard omdat ik net als jou met oordopjes in slaap en ‘m anders niet hoor… maar ik wil natuurlijk ook voorkomen dat ik ‘die irritante persoon’ wordt!
Ik weet niet of jij nog tips hebt? Wat voor wekker gebruik jij als je vroeg wilt opstaan, of wordt je uit jezelf wakker? Ik heb – na veel google-research – inmiddels een ‘Shake ’n Wake’ trilhorloge besteld (die wekt je door trillingen, niet door geluid), maar de recensies daarover zijn wisselend… Dus alle tips zijn welkom!
Hoi Maximiliaan,
Die wekker zegt me eerlijk gezegd niets…
Je kunt anders ook gewoon een (goedkope) eigen kamer nemen. Hoeft vaak nog niet eens veel duurder te zijn dan een dorm. Zelf slaap ik voornamelijk in privékamers, juist omdat ik nogal gevoelig ben voor geluiden etc.
Groet, Robbert