Bali is voor velen het gedroomde paradijs. Maar waar toeristen komen, zijn helaas nogal eens oplichters actief. Zo ook op the Island of Gods. Gehaaide figuren weten precies hoe ze jou geld afhandig moeten maken, vaak zonder dat je het zelf doorhebt. Ben je hier niet goed genoeg van op de hoogte, kun je voor je het weet in ongewenste situaties belanden.
Ik kom intussen al jaren op Bali en de laatste 6 maanden heb ik er zelfs gewoond. Daarom ken ik alle ins en outs wel zo’n beetje, inclusief de gewiekste trucs om de veelal onwetende toerist te besodemieteren. Desondanks valt het allemaal best wel mee moet ik zeggen. Laat je dus niet bang maken door horrorverhalen die je op internet leest.
Als jij binnenkort op het vliegtuig richting Bali stapt, lees deze scam-gids dan zeker even door. Ik deel acht Bali-scams met je en hoe je voorkomt om erin te trappen. Verder zal ik je tussen de regels door tevens over mijn eigen ervaringen vertellen.
1. De geldwisselkantoor-scam
De bekendste scam op Bali is de truc die op wisselkantoren wordt gebruikt om toeristen in het ootje te nemen. Alles lijkt allemaal prima te verlopen, tot het moment waarop de oplichter in rap tempo het geld voor je telt, je afleidt en je uiteindelijk (veel) minder geeft dan afgesproken was.
Nu komt deze truc enkel en alleen voor in niet-officiële geldwisselkantoren. Die bieden meestal wisselkoersen aan die simpelweg te goed zijn (beter dan de livekoers op Google bijvoorbeeld), en ze missen een licentie die aan de hand van een QR-code te herkennen is.
Ik heb echt de meest vage wisselkantoortjes gezien. Een vervallen houten hutje in Ubud verbaasde me nog het meest.
De oplossing is vrij simpel: wissel je geld bij voorkeur bij officiële wisselkantoren. Enkele voorbeelden hiervan zijn BMC, PT DVP en MPB.
Nu kun je heus wel bij een niet-officiële partij binnenlopen, de officiële partijen zijn soms immers niet in de buurt. Check simpelweg altijd de reviews op Google plus hoeveel geld je overhandigd krijgt. Oftewel, of het bedrag klopt met wat je hebt afgesproken.
2. De taxi-scam
Bali is berucht als het op taxi’s aankomt. De actieve taxi-maffia heeft in bepaalde delen van het eiland de boel in handen genomen en de officiële taxibedrijven verbannen. Ze vragen vervolgens ronduit belachelijke prijzen aan toeristen, die denken met officiële taxichauffeurs te maken te hebben. De beruchte haven van Padangbai is een plek waar het vrijwel altijd raak is, en in Ubud zal je ze ook veel tegenkomen.
Bluebird is het enige officiële taxibedrijf op Bali met een goede naam, Gojek en Grab winnen de laatste jaren ook aan populariteit.
De échte scam zit hem er echter in dat nogal wat taxi’s precies op die van Bluebird lijken. Ze hebben de typische frisblauwe kleur, een taxibordje op het dak en soms zelfs het logo op de auto geplakt zitten. Het zijn perfecte kopieën.
Voor je instapt is het daarom goed om te kijken of de chauffeur bedrijfskleding van Bluebird draagt, of er een registratiebewijs op het vooraam zit en of er een meter is. Ontbreekt een van deze zaken, dan heb je met een scammer te maken.
De oplossing is om gebruik te maken van de apps van Bluebird, Gojek en Grab. Zo weet je zeker telkens met de officiële taxi’s te reizen, voor normale vooraf besproken prijzen. Zijn ze niet toegestaan vanwege de taxi-maffia, spreek dan een paar straten verderop af.
Op de luchthaven lopen net zo goed een hoop oplichters rond. Om die te ontlopen boek je je transfer via 12Go Asia. Je bent zo veel goedkoper uit, en hoeft geen oeverloze onderhandelingen te voeren met types die je toch geen faire prijs geven.
3. Skimming
Skimmen klinkt dan misschien als iets ouderwets, het komt anno 2024 wel degelijk nog steeds voor. Bali is daar helaas geen uitzondering op.
Het skimmen gebeurt op een sneaky manier, waarbij de apparatuur zo wordt geplaatst dat het niet te zien is. Bij het pinnen worden je kaart en je pincode gekopieerd, nadat je die hebt ingevoerd.
Toch wordt het steeds lastiger voor skimmers om mensen te naaien. De pinautomaten worden tegenwoordig namelijk op zo’n manier ontworpen, zodat ze minder makkelijk zijn om fraude mee te plegen.
De oplossing is om ten eerste je pincode te allen tijde af te schermen. Pin verder bij automaten die vastzitten aan een bankkantoor en waar beveiligingspersoneel een oogje in het zeil houdt. Indien die pinautomaten er niet zijn, zorg er dan in elk geval voor je pincode af te schermen, zoals ik eerder al zei. Pinautomaten in shoppingmalls en bij hotels staan eveneens als betrouwbaar te boek.
Let trouwens ook op pinautomaten met een out of order-briefje op de deur. Men probeert je in die gevallen naar een nabijgelegen pinautomaat de loodsen die van skim-apparatuur voorzien is.
4. De hotel-scam
De hotel-scam is minder bekend en komt de laatste tijd voornamelijk in Kuta en omstreken voor. En ik kan je zeggen: hij is behoorlijk geraffineerd!
Toen m’n pa en zijn vriendin door Kuta aan het slenteren waren, sprak een netjes uitziende man ze aan. Mijn pa wist al meteen hoe laat het was, maar bij zijn goedgelovige vriendin -Saskia- viel het kwartje niet. Ze zou een iPad, een luxe hotelverblijf of een geldbedrag hebben gewonnen.
Na Saskia volledig te hebben ingepakt met allerlei mooie praatjes, stapten ze met z’n drietjes in een taxi om naar het hotel te rijden. Daar zou de prijsuitreiking plaatsvinden. Mijn pa vond het wel prima en wilde met eigen ogen zien waarin ze zouden belanden.
Ze werden naar een ruimte gebracht met een boel andere toeristen. Een presentatie volgde, met als doel om je in hun membership-programma te rollen. En niet voor niets, want het bleek om liefst 30.000 euro te gaan!
Ze wisten genoeg en besloten terug te keren naar het centrum van Kuta. Met een massage-voucher ter waarde van 300.000 IDR (Indonesische roepia) erbij, dat wel. Maar of die werkelijk iets waard was 😉 …
Van tevoren denk je wellicht: hier tuin ik toch niet in? Deze mannetjes weten echter precies hoe ze je moeten inpalmen wanneer je enigszins naïef bent aangelegd. Ze kunnen je zowat hypnotiseren, om je de ‘deal’ te laten tekenen. En vervolgens ben je dus tienduizenden euro’s lichter.
Je kunt je afvragen of dit strikt genomen wel een scam is, of een commercieel goed opgezette verkooptruc. Hoe je het ook wendt of keert: wees op je hoede.
5. De scooter-scam
Deze is wereldberoemd en misschien zelfs een beetje overbodig om te noemen, de scooter-scam.
Je kent het wel, je huurt een scooter en gaat erna lekker op avontuur. Een paar dagen later kom je het ding inleveren, waarop de verhuurder een afkeurende blik op de scooter werpt. Er zouden gebreken zijn die er voor de verhuur nog niet waren. Oftewel, jij wordt verantwoordelijk gehouden voor de schade.
Het is een bekende truc om toeristen geld afhandig te maken.
Gelukkig is de oplossing eenvoudig als wat: maak voorafgaand aan de huur een filmpje plus enkele foto’s van de scooter, zodat je de eventuele schade die er al is vastgelegd hebt. Check bovendien of de lichten en remmen werken. Door het zo aan te pakken kan de verhuurder je naderhand niet flessen.
Overigens moet ik je eerlijk bekennen hier op Bali nooit mee te maken te hebben gehad. De verhuurders kijken amper naar het voertuig en vinden het allemaal wel best. Niettemin komt het wel voor en wil ik het daarom toch genoemd hebben.
Daarnaast is het huren van een ietwat gehavende scooter een betere optie dan een splinternieuwe. Daar is een krasje namelijk veel opvallender op. En die is zo gemaakt, zeker in de smalle straatjes die Bali nogal veel heeft.
6. De dollar-scam
De dollar-scam komt in heel Azië voor, en ook op Bali zie je hem steeds vaker gebeuren.
Het is veelal een netjes geklede man of een stel, afkomstig ergens uit het Midden-Oosten. Ze benaderen je voor een praatje, waarna het al snel over geld gaat. De man vraagt bijvoorbeeld of je weet hoeveel bepaalde dingen op Bali kosten in dollars. Daarop pakt ‘ie zijn portemonnee erbij om een stapeltje dollarbiljetten te laten zien. Indruk maken is wat hij probeert.
Ogenblikken later vraagt hij uit welk land jij eigenlijk komt, en of je misschien geld uit je eigen land bij je hebt. Ga je hierop in, dan volgt er een niet te weigeren aanbod: hij wil zijn dollars wisselen tegen jouw lokale geld, en uiteraard krijg je een aanbod wat nauwelijks te weigeren valt.
Je begrijpt het vast al: de dollars die hij heeft zijn nep.
De oplossing is om gewoonweg aan te geven dat je geen geld in je zakken hebt en snel doormoet naar een afspraak (of zoiets).
7. De tempel-scam
Het is vooral bij de Pura Besakih, oftewel de Besakih-tempel, waar deze vorm van oplichting voorvalt. Aangezien het de grootste tempel van Bali is met flink wat toeristen, is het een geliefd doelwit voor scammers.
Je zou wellicht denk op zo’n heilige plek slechts pure en zuivere mensen te treffen, al is de realiteit net even anders.
De oplichting zit ‘m erin dat je bij aankomst op een aantal mannen stuit die geld van je vragen. Want anders mag je niet naar binnen, zo zeggen ze. Pure kolder. Deze types kunnen soms aardig intimiderend uit de hoek komen, met name wanneer je laat blijken niet van deze praktijken gediend te zijn.
Ook lopen er geregeld types met je mee die vertellen als gids te werken, en je min of meer verplichten van hun diensten gebruik te maken.
Onthoud het volgende: behalve het officiële ticket bij de kassa hoef jij helemaal niemand te betalen.
Bij de Instagram-tempel, oftewel de Lempuyang Temple met haar beroemde hemelpoort, is evengoed iets bijzonders aan de gang. Al is het niet persé een scam. Wil je de fameuze foto van de Gate of Heaven waarop je weerspiegelt in het water, worden er buitensporige bedragen aan je gevraagd. Laat je die foto door iemand daar maken, check dan vooraf de prijs. Zelf die bewuste foto trekken is bizar genoeg niet toegestaan, aangezien deze daad is ‘gereserveerd’ voor lokale fotografen. Je moet jezelf alleen wel de vraag stellen: wil je uren in de rij staan voor die foto? Ik vind het een overdreven gehypete spot in ieder geval.
Bij diezelfde Lempuyang worden vandaag de dag net zoals bij Pura Besakih locals gespot die geld van je willen. Ze doen zich voor als politie-agenten of lui die bij de tempel werken en beweren dat je moet betalen om door te kunnen wandelen. Onzin! Ook hier geldt: enkel bij de officiële kassa betaal je.
8. De politie-scam
Yep, op een scooter (lees: motor) razen zonder helm en passend rijbewijs is tegen de wet. Echter, het feit dat er op bepaalde checkpunten sec toeristen staande worden gehouden en locals zonder helm of met vier mensen op de scooter vrolijk mogen doorrijden is simpelweg niet koosjer.
Daarbij worden voor het niet dragen van een helm bedragen gevraagd die volstrekt willekeurig lijken. Ik bedoel, waarom komt de een ervan af met 250.000 IDR terwijl de ander 1,5 miljoen IDR moet dokken? Da’s redelijk vreemd, niet?
Je minimaliseert de kans om aangehouden te worden door het dragen van een helm, zo simpel is het eigenlijk. Word je alsnog tot stoppen gemaand, dan zal je (vaak) ook een boete krijgen indien je geen internationaal motorrijbewijs hebt. Een extra tip is te zorgen maximaal 50.000 IDR in je portemonnee of zak te stoppen, en aan de agent te laten blijken dat je wilt betalen maar niet meer hebt. Met een beetje geluk kom je er dan goedkoop vanaf.
Een voorbeeldje uit de praktijk: een reisgenoot van me werd een poosje terug langs de kant gezet op de weg van Denpasar naar Ubud, en moest 1 miljoen betalen vanwege het niet dragen van een helm. Die (krakkemikkige) helm had hij overigens wel en even daarvoor zelfs nieuw gekocht, maar was van z’n hoofd gewaaid en daarom kapot. Hij liet de gebroken helm aan die agent zien, al maakte het weinig indruk. Ondertussen hield de politieman een Indonesisch stel zonder helm aan. Maar zij mochten direct weer verder rijden.
Meer lezen over Bali
Heb je iets gehad aan dit artikel en vond je het leuk om te lezen? Op de speciale Bali-pagina vind je nog veel meer tofs over Bali, ideaal om je reis zo goed mogelijk voor te bereiden.
Zoek je een mooie route voor je reis? Dan raad ik je aan om Backpackgids Bali aan te schaffen. Ik heb maandenlang vol passie aan deze reisgids gewerkt, je krijgt een hoop veelzijdige routes van me en een bonusgids met insider-tips.
