Ken je dat, dat als je voor langere tijd op reis bent, je benieuwd bent hoe het er thuis aan toegaat? Je hebt zin om iedereen weer te zien. Verder vraag je je af hoe het er ook alweer was en wat er in de tussentijd misschien allemaal veranderd is.
Van de week zat ik een aflevering van Floortje naar het einde van de wereld te kijken over een jongen die in Zweden met een tent en een vlot op het water leeft, helemaal verbonden met de natuur.
De aflevering werd afgesloten met een citaat van hem:
“Zoek de plek van je dromen en ga erheen. Als je terugkomt zal je veranderd zijn. Maar je zult niets missen. Wacht niet tot de perfecte dag om te gaan, die dag komt nooit. Ga nu. Het is jouw leven.”
Met name het dik gedrukte stukje zegt het al: thuis verandert er niets of weinig.
En daar is helemaal niks mis mee trouwens hoor, maar het is wel iets wat goed is om te weten.
Op reis doe je telkens weer nieuwe ervaringen op, iets wat je leven enorm verrijkt.
Als je 3 maanden weg bent geweest, voelt dit soms aan als 1 jaar. Simpelweg omdat je zoveel meemaakt in een relatief korte tijd.
Wanneer je vervolgens thuiskomt, voelen de eerste dagen ‘speciaal’, aangezien je elkaar weer kunt zien en voelen. Ook is het comfort lekker. Maar daarna zal je merken dat alles al snel weer als vanouds is.
Mensen zijn nog altijd bezig met het scoren van bonus-aanbiedingen bij de Albert Heijn, die ene man uit de straat wast nog steeds iedere maandagochtend z’n auto, dezelfde talkshows komen op tv, dezelfde festivals worden gehouden, de politiek praat over dezelfde nietszeggende details en er staat dagelijks nog altijd honderden kilometers aan files, met zichtbaar gehaaste personen.
Het is alsof de tijd heeft stilgestaan.
In het begin is alles voor jezelf nog een beetje ‘nieuw’ en ‘spannend’. Daarna voelt alles weer snel normaal. En voor je het weet ben ook jij zo weer vervallen in je oude patronen.
Je bent 2 weken thuis maar je reis lijkt inmiddels al maanden geleden.
Vervolgens verlang je weer terug naar dat fijne gevoel.
Herkenbaar?
Hetzelfde is waar als je besloten hebt om te willen vertrekken, maar vervolgens de stap om een of andere reden niet zet.
Je belandt dan in een soort comfortzone die steeds moeilijker is om te verlaten. Ik spreek ook uit eigen ervaring, dat je het even weet 🙂 .
Zonder dat je het bewust doorhebt gaan er dagen, weken en zelfs maanden voorbij. Veel nieuws maak je niet mee. Want, thuis zullen de dingen nou eenmaal veelal blijven zoals ze waren.
En nogmaals: dit is helemaal niet erg. Het kan ook lekker zijn, dat stukje comfort. Alleen soms weet je pas wat je mist als je iets doet waarvan je in eerste instantie misschien niet wist dat je er behoefte aan had.
Het onbekende omarmen.
Zodra je alsnog de stap zet zal je merken dat het een goede zet is geweest. Al vanaf dag 1 zal je direct nieuwe impulsen krijgt, iets waar je diep van binnen zo naar snakte.
Het is niet voor niets dat mensen helemaal opgebloeid terugkomen van een reis of een vakantie. Ze zijn losgekomen van de gebruikelijke patronen en hebben in vrijheid alles kunnen doen. Het is net alsof je weer even kind bent.
Vervolgens begint voor de meesten het ‘serieuze‘ leven weer en vliegen de dagen voorbij. Slow life maakt plaats voor druk zijn, ‘moeten’ en haasten.
Die mensen weten gelukkig wel dat er ook een andere kant zit aan het leven. Juist omdat ze een risico hebben genomen en op reis gegaan zijn.
Ook ik nam een risico en gooide het roer zelfs volledig om.
Zit jij in een situatie waarin je twijfelt? Zegt je ratio nee maar je gevoel ja?
Stel jezelf dan eens de volgende vraag: is er niet nog genoeg tijd om thuis te doen wat je altijd al deed?
Of zoals de jongen in Floortje naar het einde van de wereld al zei: misschien is het nu wel tijd om te gaan.
