Eilandhoppen en snorkelen rond Karimunjawa: dit wil je niet missen!

Opmerking: dit artikel over eilandhoppen en snorkelen rond Karimunjawa schreef ik op 13 november 2016, vlak nadat ik de tour deed. Ik heb het stuk voor het laatst geüpdatet op 11 juli 2025. Sorry voor de niet al te beste foto’s, maar destijds was ik daar gewoon niet zo kei in (nog steeds niet trouwens haha). Ach, aan de andere kant past dat niet al te perfecte ook wel weer een beetje bij backpacken, ja toch? Ik heb de meest recente info voor je toegevoegd inclusief een aantal nieuwere pics van mensen die ik daar ken, zodat je helemaal up-to-date bent.

Vandaag is de dag van een avontuur waarvan ik alleen maar kan hopen dat het zo bijzonder is als dat de locals hier op Karimunjawa beweren. Ik en een clubje andere backpackers stappen in de houten boot die schommelt op het glinsterende water, op zoek naar schildpadden, koralen, tropische vissen en onbewoonde eilanden. Aladin, een van de gidsen, slingert de motor aan en we zijn vertrokken…

De Karimunjawa-archipel in Indonesië bestaat uit 27 verschillende eilandjes waarvan Karimunjawa het grootste en meest bekend is. Als het weer een beetje meezit, is het een prachtplek om te eilandhoppen en de onderwaterwereld te verkennen.

Ikzelf heb een snorkel- en eilandtour gedaan ten westen van Karimunjawa, waarbij het snorkelen absoluut geweldig was. Zonder te overdrijven, heb ik mijn ogen vrijwel voortdurend uitgekeken. Al was het af en toe ook even oppassen geblazen…

In dit artikel ga ik je meer vertellen over mijn ervaringen.

Eilandhoppen en snorkelen rond Karimunjawa: mijn ervaringen

Goed, dan nu door naar daar waar het vandaag allemaal om draait: het snorkelen in de archipel.

Spring in de houten vissersboot en ga met me mee…

Met de boot naar turtle point

De trip begint omstreeks half negen als we ons verzamelen bij de boot. Een voor een gaan we aan boord, de laatste resten ochtendmist hangen nog laag over het water.

In totaal ben ik met tien andere reizigers en er zijn vier locals mee om ons te helpen, en natuurlijk om te zorgen dat alles veilig verloopt.

Een van deze locals is Aladin, althans da’s hoe hij zichzelf noemt. Een sfeermaker pur sang. Man, wat heeft die gozer energie zeg. Met een peilloze onrust in zijn ogen beweert hij 27 te zijn, maar de groeven in zijn gezicht verraden dat daar een aantal jaartjes bij moeten worden geteld. Maar goed, wat boeit het verder ook.

Nadat de mist intussen grotendeels is weggetrokken, vertrekken we iets na negenen richting de eerste stop om het leven kopje onder te verkennen: turtle point. De motor ronkt en het lawaai rijmt allerminst met de zo serene omgeving.

Helaas kleurt de lucht niet bepaald strakblauw, dikke wolken domineren en dreigen met regen. Vooralsnog is het in elk geval droog, da’s dan weer een pluspuntje.

Snorkelen bij turtle point

Zo’n 3 kwartier later stopt Aladin de motor en dobberen we bij wat het natuurlijke huis van de plaatselijke zeeschildpadden zou moeten zijn. Hoewel het geen zekerheid is dat we ze daadwerkelijk zullen spotten, is alleen de kans erop al genoeg om me volsagen opgewonden te laten voelen.

Het water gedraagt zich echter als een kickbokser die zin heeft om te matten. De situatie is allesbehalve ideaal voor een ontspannen potje snorkelen. Ik doe toch een poging en laat mezelf van de trap in de zee glijden.

En wat denk je?

Al gauw zie ik een schildpad de diepte in zwemmen. Kort voor hij omdraait, wisselen we zelfs blikken. Zijn omvang doet me klein voelen, hij straalt een en al levenservaring uit. En ook iets als pure liefde of zo. Mooi om zo’n beestje in z’n natuurlijke habitat te zien, je wordt er spontaan happy van. Helaas is de zichtbaarheid niet optimaal. De sterke stroming en de hoge golven verspreiden namelijk veel zand. En hupsakee, verdwenen is ‘ie.

Geen idee waarom, maar op datzelfde moment komt het volgende in me op: heb je therapie nodig, wil je afstand nemen van donkere krachten uit de mensenwereld of voel je je niet senang of iets dergelijks? Ga dan snorkelen! Wat een medicijn moet dit zijn zeg. Of ratel ik nu teveel?

Voor zover ik de afstand kan inschatten, zwemmen ik en de andere snorkelaars mijlenver van elkaar vandaan. Op één iemand na. Said is zijn naam, een fiks bebaarde Fransman met een klein buikje. De eerstvolgende groepsleden die ik zie, zijn voor m’n gevoel ver weg. Mocht er nu een van ons in de shit terechtkomen, dan zijn Said en ik echt op elkaar aangewezen.

Dan wordt het plotseling ietsje leiper, met name wanneer ik merk de golfslagen in kracht toenemen en ik bijna tegen de koralen klap. Ik gebaar naar Said dat we goed op elkaar moeten letten en we beter zo snel mogelijk terug proberen te keren naar de groep.

Dan komen we bij een ondiep gedeelte en grijp ik me in een reflex aan een stuk rots vast. Lopen is haast onmogelijk, en niet wenselijk bovendien. Grote, witgekopte golven slaan over me heen en ik moet alles op alles zetten om onbeschadigd uit de strijd te komen. Het is voor even een kwestie overleven, waarvan ik me afvraag of het goed af zal lopen. Desondanks weet ik de beproeving te doorstaan. Dit in tegenstelling tot een meisje achter me, ze heeft zichzelf lelijk bezeerd aan haar voeten en linkerhand.

De boot komt eindelijk aan om ons uit de penarie te ‘redden’. Er trekt blijheid door me heen en ik voel me opgelucht wanneer ik eindelijk veilig aan boord ben. Iedereen is een tikje teleurgesteld door de te onstuimige zee die de zichtbaarheid niet ten goede komt. Verder was het knap gevaarlijk. Al maakt het terugdenken aan de schildpad me meteen weer zielsgelukkig.

Op naar Gleyang Island, daar lassen we een pauze in om te lunchen en te relaxen.

Verse vis en tropisch fruit bij Gleyang Island

Even later zet ik de eerste stappen in het witte poederzand van Gleyang Island, zo’n bounty-eilandje waar je volkomen tot rust komt. Zoals gezegd is het bewolkt, derhalve is het lastig om te laten zien hoe paradijselijk het hier werkelijk is. Maar klagen is wel het laatste wat ik doe.

Enkele locals hakken gedroogde kokosnoten tot brokken die als brandhout voor de barbecue dienen. Zo gaat dat hier dus. Ik bied ze een banaantje aan en ze zijn me dankbaar.

De fik gaat erin en nadat de vlammen slinken wordt het komende menu op het rooster gelegd: vers gegrilde vissen. Lekker!

We hebben de keuze uit tal van soorten, ik kies voor tonijn. Samen met een hompje rijst, groenten, tempé, een omeletje en sambal. Smikkelen:

En serieus, man man… Wat smaakt dit goed zeg. Die tempé ook, verwonderlijk hoe ze zoiets saais zo smakelijk weten te krijgen. Op zo’n snorkeltocht lijkt eten sowieso lekkerder dan ooit. Ik denk vanwege twee redenen: 1) je waardeert het extra en 2) door al het gezwem krijg je enorme trek.

Dat alles hier puur natuur is, blijkt wel als ik tijdens het kaalplukken van de vis de baarmoeder tegenkom. Deze besluit ik aan Aladin te geven, die ‘m zonder enige moeite doorslikt. “Gezond” zegt ‘ie. Ik sla effe over als je ’t niet erg vindt 😉 .

Na deze verrukkelijke lunch besluit ik om een rondje over het eiland te slenteren. Er is verder niemand te bekennen. Het enige wat ik zie zijn strandjes en kraakhelder water. Uiteindelijk blijven we ongeveer 2 uur op het eiland plakken, ieder doet een beetje z’n eigen ding. En dat betekent vooral chillen to de max haha.

Nog even een groepsfoto:

Daarna lopen we naar de boot om de trip voort te zetten richting barracuda point. Alleen de naam al maakt me nieuwsgierig.

Onderwateropenbaringen bij barracuda point

Als ik het inmiddels kalme water in plons, constateer ik onmiddellijk dat de zichtbaarheid vele malen beter is dan bij turtle point.

Wat ik hier allemaal zie is ronduit schitterend. Koralen in de meest uiteenlopende kleurtinten, waarvan sommige delen aan hersens doen denken. Verder gigantische rotsblokken die eerder iets weghebben van grote bergkristallen. Soms zijn ze blauw, dan weer rood en zo nu en dan crème-kleurig.

Sommige stukken hebben iets weg van een vallei waarin bloemen dansen op het ritme van de wind. Oh wat is het mooi.

Ik ervaar tijdens deze onderwater-openbaring opeens wat het betekent om in het ‘nu’ te zijn. Geen afleiding in m’n hoofd, alleen maar genieten van het moois om me heen.

En dan zijn er natuurlijk nog de vissen…

Ik kom ze in zowat alle kleuren van de regenboog tegen. Nemo’s en duizenden anderen waarvan ik je de naam schuldig moet blijven. De meeste sierlijk en knap, een enkeling een tikje duister en zelfs angstaanjagend. Op een gegeven moment zwem ik met een school mee, het is net of ze me ergens heen willen leiden.

Na een poosje merken ik en Said diverse zee-egels op, ze zitten listig verscholen tussen het koraal:

Oppassen dus, want daar wil je je voeten niet aan stoten.

Maar hoe zit het nu met de barracuda’s? De locatie midden op zee heet toch niet voor niets barracuda point?

En jawel, ineens zweeft er een vis met een langwerpige neus boven me. Precies, een barracuda. Deze ervaring maakt het ‘wow-gevoel’ voor mij compleet.

Hieronder een rits foto’s die ik heb genomen:

Een bijzonder geval dat ik je niet wil onthouden, is deze ‘crown-of-thorns sea star’:

Eén ding weet ik zeker: deze spot is een van de beter plekken waar ik in mijn leven heb gesnorkeld. Zonder twijfel.

(Nu had ik tot dan toe niet bijster veel ervaring, zo is het ook weer 😉 .)

Met een haast euforisch gevoel stap ik de boot in en varen we naar de eindbestemming: Pulau Cemara Kecil, een eiland dat haar naam te danken heeft aan de aanwezige dennenbomen. Tijdens de tocht snacken ik en de anderen de nodige grof gehakte stukken gele watermeloen; het snorkelen heeft flink wat energie gekost, en dat is nu we tot stilstand gekomen zijn goed te merken.

De verborgen strandjes op Pulau Cemara Kecil

Na 3 kwartier varen verschijnt Pulau Cemara Kecil ten tonele. Het is nog steeds bewolkt, waardoor we jammergenoeg geen zonsondergang kunnen zien. In ieder geval niet in volle glorie. Zonde, want vanaf zo’n eilandje moet het idyllisch zijn.

Ik grijp een handje pinda’s en een stel bananen, mijn trek blijft constant aanhouden. Als ik weer wat energie heb getankt, ga ik een eindje wandelen rondom het kleine -‘kecil betekent ‘klein’- eiland.

Ondanks dat het er met een strakblauwe lucht natuurlijk allemaal nog net wat gelikter uitziet, kom ik meerdere mooie verlaten strandjes tegen. Bovendien is de zee echt kraakhelder, ik kan zonder problemen tot mijn voeten het water inkijken.

Wat me verder opvalt is de rust die hier heerst. Je ben écht even helemaal weg van alles. Enkel met het geruis van de zee en de zingende vogels naast je. En de geur van de zout oceaan, die je louter aan avontuur doet denken.

Kort daarna hoor ik van een afstandje Aladin mijn naam roepen. De groep is al naar de boot gelopen en ik schreeuw terug dat ik eraan kom. Het is tijd om te gaan na een dag vol bijzonders. Ik had het niet willen missen.

Als ik, behalve de bewolking, dan toch nog een minpuntje moet noemen, is het de troep die mensen laten slingeren op de eilanden. Eeuwig zonde. Maar ja, je ziet het helaas op veel plekken in Azië. Al komt er evengoed een hoop rotzooi via de zee overdrijven. Maar ja, het is en blijft de mens die deze shitzooi veroorzaakt.

Aladin liet doorschemeren dat men de eilanden iedere dag opruimt. Na navraag gedaan te hebben bij een local van m’n homestay, blijkt dat voor Gleyang Island inderdaad het geval. Daar wonen kennelijk twee mensen die zorg dragen voor de natuur.

Hoe dit zit voor de andere onbewoonde eilanden? Ik heb zo m’n twijfels, na wat ik daar aantrof.

Waar boek je deze tour?

De trips die worden georganiseerd, verschillen nogal eens. Soms kiest men voor oostkant en soms voor het westen van de archipel. Onze gidsen hebben voor het laatste gekozen.

Ik raad je aan om een tour te boeken via de RGJS Homestay. Vraag naar Aley die je samen met de anderen een onvergetelijke middag bezorgt (al weet ik niet of hij de trip zelf nog doet). De prijs die je anno 2025 betaalt is 350.000 IDR. Da’s inclusief snorkeluitrusting en de heerlijke lunch zoals ik hierboven beschreven heb.

Een andere optie die ik voor je heb is je tour te boeken via Get Your Guide. Je kunt daar eveneens privé-tours en meerdaagse trips boeken, waarbij je op een eiland overnacht. Hieronder een aantal aanraders:

Waar op Karimunjawa raad ik je aan om te overnachten?

Een leuk hostel is Big K Hostel. Je hebt er een terras vanwaar je uitkijkt op het regenwoud en de zee. The Bodhi Tree Karimunjawa is een andere tip voor backpackers.

Liever een eigen kamer? Op het eiland heb je diverse homestays. Een aanrader is bijvoorbeeld Kathy’s Place.

Voor meer comofrt is Omah Alchy top. Je verblijft er in een een cottage aan de waterzijde.

Of ga voor een authentiek Javaans huisje te midden van de natuur bij Mirabelle Joglo Village.

Ook is er Alam Kita van de Nederlandse Margo. Ze verhuurt comfortabele bungalows met zeezicht.

Qua hotels is The Happinezz Hills Hotel een uitstekende keuze. Goedkoper maar evengoed prima is Ayu Hotel Karimunjawa.

Een vier sterren-resort inclusief privé-strandje is Breve Azurine Lagoon Resort.

Wil je een villa aan het strand huren, dan is Villa Tengkek Karimunjawa waar je moet zijn.

Meer lezen over Karimunjawa

Alle info voor Karimunjawa vind je in deze gids die ik schreef. Ik vertel je daar bovendien wat de leukere plekjes op het eiland zelf zijn. Zeker even lezen 🙂 .

Meer lezen over eilandhoppen en snorkelen in Indonesië

Wil je meer over mijn snorkel-avonturen in Indonesië lezen? Hieronder nog een aantal heuse aanraders:

• Snorkelen vanaf het strand bij het Molukse Pulau Hatta
• Eilandhoppen in het betoverende Komodo National Park
• Menjangan Island bij Bali: aanrader of niet?

Heb jij al eens aan Karimunjawa gedacht?