Nu ik ouder word en dichterbij de 30 zit dan 25, merk ik dat het minder als ‘normaal’ wordt gezien om voor onbepaalde tijd te gaan reizen. Een sabbatical oké, maar voor jaren weggaan?
Het is niet meer zo als tijdens of na je studie, een tijd waarin heel veel mensen besluiten om een reis te gaan maken. Daarna is het gangbaar om te doen wat de meesten doen: een baan zoeken en een nieuwe levensfase ingaan.
“Alles is hier zo goed geregeld.”, “Met jouw diploma kun je werken waar je wilt.”, “Nu is de tijd aangebroken om wat serieuzer te worden”; je kent ze vast wel, dit soort uitspraken.
Mensen denken misschien dat je wegloopt voor verantwoordelijkheden, dat je iets ergs hebt meegemaakt of misschien problemen hebt. Want op ‘latere leeftijd’ zomaar gaan ‘flierefluiten’ is toch niet de bedoeling?
Ach, ieder z’n ding. Leeftijd en ‘wat moet’ boeit me daarbij niet. Wat mij betreft liever een leven waar ik veel positieve energie van krijg dan eentje waarvan ik denk: “is dit het nou?” en vooral maar ‘gewoon’ doe.
Nu ben ik natuurlijk ‘pas’ 28, hoe zit het met mensen van bijvoorbeeld 40, 50, 60 of ouder die reisplannen hebben?
Een leuk voorbeeld is een vriend van m’n moeder, een bijzondere man van begin 60 die na de scheiding met z’n vrouw -zo’n 15 jaar geleden- bewust heeft gekozen voor vrijheid. Het is iemand die als een soort nomade over de wereld reist. Zonder inkomen, zonder echt geld te hebben.
Hij kiest trouwens bepaald niet voor de makkelijkste weg. Zo zijn bijvoorbeeld eenzaamheid en armoede 2 mindere kanten van zijn bestaan.
Maar overall probeert hij wel dingen te doen die ‘m gelukkig maken.
Zo reist hij de wereld over met z’n Indiase Gong en geeft hij concerten als ‘Gong Master’. Verder klust hij zo nu en dan wat bij in ruil voor onderdak en eten.
Fijn denk ik dan. Fijn dat mensen, ook op die leeftijd, hun dromen najagen en zich niet laten remmen door de gedachten dat zoiets ‘eigenlijk niet kan’. Dit is misschien een wat extremer voorbeeld, maar het is maar om te laten zien dat alles mogelijk is.
Tijdens het reizen ben ik trouwens best wel wat ‘ouderen’ tegengekomen die met een backpack op pad waren om even afstand te nemen van hun normale leventje thuis. De een rigoureuzer dan de ander, maar allemaal op zoek naar een fijner leven. Zo ook een man uit Hawaii waar ik een te gekke tijd mee heb gehad in Bangkok.
Toegegeven, toen ik wat jonger was en mijn eerste reis maakte, kwam ik op Koh Chang in Thailand een Belg tegen die een jaar of 36 was en alleen reisde. Vooral dat laatste vond ik best wel vreemd.
Waarom?
Omdat hij ‘al’ 36 was, in België een goede baan als arts had en daar ook samenwoonde met z’n vrouw en kind. Verder liet hij ook niet echt veel los over de reden van z’n reis.
Aangezien ik nu wat anders in het leven sta, heb ik dit soort oordelen of gedachtes gelukkig niet meer. Achter iedereen gaat namelijk een dieperliggend verhaal schuil, iemand zet dit soort stappen niet zomaar.
Zijn dit mensen die weglopen? Ja misschien wel ja. Weg uit de maatschappij zoals die door anderen is gevormd, om op zoek te gaan naar hun eigen realiteit. Een realiteit waarin leven en geluk voor hen wél samengaan.
Maar goed, weglopen is nogal een negatief woord. Ik zie het eerder als iets bijzonders dat mensen, ook op latere leeftijd, dit soort beslissingen durven te nemen. Alles achterlaten, stoppen met wat je doet en kiezen voor wat je hart zegt. Doorleven op de autopilot kan ook, maar dan blijft alles zoals het is. Is dat wat je wilt?
Laat geluk bepalen wat het pad is dat jij volgt, leeftijd is daarbij niet belangrijk.
Klopt helemaal, het is jouw pad en als het voor jou goed is dan is dat prima zo. Wij reizen momenteel niet voor lange tijd, maar het afgelopen jaar wel erg vaak. Een stuk vaker dan de meeste mensen met jonge kinderen en niet iedereen begrijpt waarom. Jammer, maar we vermaken ons er niet minder om 😉
Ik vind 30 plus verre weg van oud.
Je bent dan pas 12 jaar volwassen en je hersenen zijn pas 5 jaar volgroeid.
Jammer dat je al snel ouder wordt genoemd.
Maar dat terzijde
Ik ben 43 en moeder sinds mijn 18de. En ook inmiddels al jaren single.
Nu mijn kids volwassen zijn en niet meer met mij mee willen op vakantie. Liever met eigen vrienden. Wat helemaal oke is.
Ga ik gewoon eens per jaar een maand alleen backpacken.
Heerlijk. Avontuurlijk. Low budget en ontmoet een hoop mensen.
Helemaal te gek.
En daar voel ik mij absoluut niet te oud voor. En ben veelste jong en fit om een paar weken in een resort aan t zwembad te zitten..
Of te overwinteren in benidorm..
Hey Ds,
Toen ik dit artikel schreef was ik nog geen 30, inmiddels 35. Op dat moment klinkt 35 ver weg, maar ik hoef jou ook niet te vertellen dat de tijd vliegt 😉 .
Heb daarnaast het idee dat juist steeds meer dertigers en ook veertigers alleen op reis gaan dan voorheen.
Hoe andere mensen die groep noemen? Tja, het zal wel toch? Uiteindelijk zijn het allemaal labels die er niet toedoen.
Tof om te zien dat jij dit ook gewoon lekker backpackt trouwens. En overwinteren in Benidorm, haha moet er ook niet aan denken!
Beste DS, ik ben 36 en voel mij ook al snel ’te oud’, en vroeg mij af waar je dan heen gaat? Ik reisde vroeger de hele wereld af als backpack twintiger maar nu voelt het toch ineens anders.
Hey Mach!
Omdat ik niet weet of DS je berichtje zal zien, spring ik even in.
Ik vroeg me af: waarin voelt het voor jou nu helemaal anders? 36 is natuurlijk een andere leeftijd dan 20, maar zelf heb ik bijvoorbeeld niet een héél erg ander gevoel. Ook omdat de categorie backpackers qua leeftijd veel breder lijkt te worden (of misschien altijd al was?). Desondanks reis ik wel minder van hot naar her en vind ik het (voor nu) fijner om lang op één plek te blijven en wat meer rust te ervaren.
Hoop van je te horen!
Heel mooi gezegd!
Ben zelf nu 26 en wil graag over een jaar ook weer de stap nemen maar houdt mijn leeftijd mij tegen. Eigenlijk bullshit natuurlijk, maar alles wat jij nu zegt spookt ook door mijn hoofd. Fijn om te lezen dat je er ook zo over denkt.
Hoi Ivar,
En dat op je 26e! Je bent nog hartstikke jong joh 🙂 .
Ga ervoor!
Mee eens. Toch vraag ik me af of ik als 39 jarige vrouw in mijn eentje een wereldreis moet gaan doen ivm veiligheid en eenzaamheid. Als je twintiger bent ontmoet je snel leeftijdgenoten en lijkt het makkelijker. Kom jij vaak mensen/ alleengaande vrouwen rond de 40 tegen op je reizen? Tips?
Hoi Laura,
Wees niet te angstig voor eenzaamheid, dit is iets dat er zo nu en dan bijhoort… Net als in het normale leven.
Kun je goed alleen zijn?
Ik ben eerlijk gezegd vaker alleen dan niet, en het valt me qua eenzaamheid erg mee. Maar ja, ik vind alleen zijn dan ook geen probleem…
39 is trouwens helemaal niet oud hoor. Ja, de meeste reizigers zijn zo tussen de 20 en de 30, schat ik. Maar mijn ervaring is dat leeftijd juist bij reizen weinig uitmaakt. Zo heb ik onlangs nog iemand van in de 70 leren kennen, die me heeft uitgenodigd om bij hem langs te komen als ik in Melbourne ben.
Een algemene tip: maak je niet te veel zorgen. In de praktijk is het namelijk vaak helemaal anders.
Hoi allen, ik echte ouwe zak van 53 ga over 2 maanden gewoon lekker op pad met mijn vriendin, nu naar de Fillipijnen. Niet helemaal op de bottefooi maar deels wel …gewoon omdat het kan. gaan een expeditie Coron El Nido doen dit moet je privé regelen en kan nooit via een reisbureau. Vorig jaar de transmongolie Express gedaan en daar kwam ik een dame,,,meid van 30 tegen die alleen was …met name in de trein heb je altijd contact….en soms is het ook heerlijk om alleen te zijn…dat deed ik vroeger ook….motto zolang je kunt lopen kun je ook reizen
Leuk artikel! Ik ben nu 35 en heb eindelijk die knoop doorgehakt om hard te gaan sparen en dan in januari 2021 op reis te gaan voor onbepaalde tijd en dus mijn baan op te zeggen en mijn huis te verkopen. Als ik dan wegga ben ik 37 en wordt een paar maanden later 38 🙂 Gelukkig voel ik mijzelf niet te oud om dit nog te gaan doen. Dat zou pas jammer zijn!
Erg knap van je!
Hi Robbert,
Ik (21 jaar) ben mijn reis door Zuid-Amerika aan het plannen en ben ergens bang dat ik ’te jong’ ben daar, waar ik in Z-O Azië vaak wel met leeftijdsgenoten leuk contact had, ben ik bang dat ik me in Zuid-Amerika moeilijk kan aansluiten… Ik zag in je reisverslagen dat je hier ook geweest ben dus heb jij misschien advies, ligt de leeftijd echt een stuk hoger?
Groetjes!
Hey Britt,
Gemiddeld genomen zal de wat jongere reiziger inderdaad eerder naar Azië gaan, al verschuift dit steeds meer. Wees dus niet bang, in een land als bijvoorbeeld Colombia zie je steeds meer wat je in Azië ziet: reizigers van alle leeftijden.
Succes!
Hoi Robbert,
Leuke site heb je. Ik heb er al veel info uitgehaald. Ik ben 66 en heb veel gereisd maar nog nooit naar Australië. Op 12 september vlieg ik naar Bali en op 25 september vlieg ik door naar Adelaide. Mijn reis is nog helemaal open. Het kan zes weken worden maar ook drie maanden. Ik ben sinds kort met pensioen, heb twee volwassen kinderen en geen kleinkinderen die ik op wil zien groeien. Ideaal dus om lekker weg te gaan. ‘Backpacken met een rolkoffer’ noem ik het altijd… (mijn rug is na twee hernia-operaties niet meer zo sterk, maar verder doet ie het nog prima) Ik wil vooral de greyhound gaan gebruiken en heb al zo’n zestig dagen-kaart. Ik heb ook nog een vraag. Is het nodig om alvast je retourticket te kunnen laten zien (of iig een ticket dat je weggaat uit Australie). Ik lees allerlei dingen hierover. Ook dat een bankrekening met aantoonbaar voldoende saldo genoeg is. Weet jij het?
Hey Tineke,
Gaaf plan!
Een retourticket is niet nodig. Aantoonbaar voldoende saldo zal normaal gesproken enkel bij het Working Holiday Visa worden gevraagd, en zelfs dan is dit lang niet altijd zo.