Ga jij een lange reis maken? Heb je een enkeltje geboekt en heb je geen idee wanneer je terugkomt? Eén ding weet je zeker: je gaat voor een langere periode backpacken waarin veel onverwachte gebeurtenissen je pad gaan kruisen. Natuurlijk is dit supergaaf, de meeste mensen om je heen zullen al snel iets zeggen in de trant van:
“Wow! Gaaf! Dat je dat durft! Ik zou het ook wel willen, maar ja…”
En ja, het is tof en helemaal super om voor langere tijd op reis te gaan, zonder de stress aan je hoofd te hebben die je thuis hebt, verlost te zijn van routines, de verlangens van de maatschappij en wat moet. Je hebt eindelijk de tijd om te doen waar je zin in hebt, zonder dat je hierbij direct een lanterfanter bent.
Maar…
Reizen of backpacken biedt niet enkel voordelen, er zijn ook keerzijden die om de hoek komen kijken als jij voor een langere reis staat. Logisch natuurlijk, want een algemene ‘wetmatigheid’ luidt:
“Aan iedere positieve kant zit tevens een keerzijde.”
Inderdaad, dit is ook van toepassing op het maken van een lange trip.
Wat zijn deze keerzijden dan? In dit artikel noem ik er vier. Ik nodig jou, als toekomstig long term reiziger, uit om even verder te lezen.
Yes? Oké let’s go!
1. ‘Reismoeheid’
Het is een fabeltje om te denken dat reizen nooit saai is of dat je je niet in een eindstadium kunt bevinden. Geloof me, na een langere periode zal het gevoel van reismoeheid je (zo nu en dan) overvallen. Hier ontkom je niet aan.
Alweer een tempel, waterval, nationaal park of jungletrekking. Op een geven moment komt het moment dat je ‘het wel gezien hebt’. Is dit erg, nee natuurlijk niet! Dit is menselijk en betekent heus niet dat je niet van reizen houdt. Maar op een bepaald moment kan de koek gewoon op zijn. So what?
2. Het sociaal-mentale aspect: eenzaamheid versus gezelschap
Wat voor type persoon ben jij? Kun je goed alleen zijn, ben je onafhankelijk? Of ben je iemand die per definitie mensen om zich heen moet hebben om happy te zijn?
Als je alleen gaat backpacken, weet dan dat je voorbereid moet zijn op periodes dat je in je uppie bent. Kun jij hiermee dealen?
Tip: begrijp me niet verkeerd. Ook als je denkt moeilijk alleen te kunnen zijn of als je twijfelt of backpacken wel bij je past, raad ik je aan het gewoon te proberen. Daag jezelf uit en ontwikkel je 🙂 ! Geloof me, ook al denk je dat dit lastig is, je onafhankelijkheid zal toenemen waardoor je beter met situaties kunt dealen waarin je op jezelf aangewezen bent.
Dan is er nog de andere zijde, het sociaal ‘moeten’ zijn. Dit kan je op den duur ook beu zijn. Het is telkens weer een investering die je doet, het kost hoe dan ook moeite. Zelfs als je de meest extraverte persoon op aarde bent 😉 .
En wat te denken van steeds maar weer nieuwe mensen ontmoeten, altijd bye moeten zeggen, continu van reismaatjes wisselen.
Zo heb ik bijvoorbeeld lang niet altijd de motivatie of drive om sociaal te doen en nieuwe mensen te ontmoeten. De keerzijde van dit verhaal is dat ik mezelf op dat soort momenten alleen terugvind. Soms in een hostelkamer dan weer lezend bij een waterval of liggend op een heerlijk (verlaten) strand.
Ik kan het alleen zijn accepteren, aangezien ik er totaal geen moeite mee heb om alleen te zijn. Nee, ik ben geen heilige. Ook ik heb me zo nu en dan eenzaam en verdrietig gevoeld. Maar dit hoort bij het leven, nietwaar?
Dat ik er goed mee kan dealen om zo nu en dan individueel te reizen (of überhaupt om in m’n uppie te zijn), is een persoonlijke eigenschap die ik goed van mezelf ken. Zeker nadat ik mezelf goed heb leren kennen tijdens mijn eerste grote avontuur.
Wel vind ik het persoonlijk lastig om afstand te nemen van reismaatjes en weer alleen verder te reizen. Echter, ik kan wel zeggen dat dit me als persoon heeft doen groeien. Soms als ik een sleur voel aankomen, of voel dat ik alleen verder ‘moet’, maak ik de keuze. Hoe moeilijk dat vaak ook is. Mijn besluitvaardigheid en onafhankelijkheid zijn, onder meer daardoor, toegenomen.
Dus, de eenzaamheid en het sociale actief (moeten) zijn, kan voor mentale (en zelfs fysieke) uitputting zorgen. Wees hier niet bang voor, maar zorg dat je de juiste oplossing zoekt. Voel je jezelf bijvoorbeeld erg alleen (en misschien zelfs wat depri), ga er dan op uit. Stap uit je comfortzone en je zult al snel zien dat het z’n vruchten afwerpt. Of slaap een nachtje, en trek er de volgende dag op uit.
3. Liefde is vaak kortstondig
Ga jij backpacken met als ‘doel’ de liefde van je leven te vinden? Dan help ik je graag uit de droom: dit is een lastige.
Tijdens het maken van een (lange) reis kan het voorkomen dat je iemand heel erg leuk vindt of zelfs verliefd wordt. Echter, deze liefdes duren doorgaans niet langer dan de tijd dat je samen reist.
Vergeet niet dat iedere backpacker is gaan reizen met zijn of haar eigen doelen, plannen en intenties. Na twee weken met elkaar opgetrokken te hebben, kan het daarom goed zijn dat de andere persoon besluit of zijn of haar trip zelf (lees: alleen) voort te zetten.
Kun jij hiermee omgaan? Ik persoonlijk vind dit best lastig.
Tijdens één van mijn reizen leerde ik een Israëlisch-Duits meisje kennen dat alleen op reis was. We raakten al snel aan de praat, hadden een klik enzovoort. We besloten samen een hutje te nemen en samen dingen te ondernemen. Zo hebben we samen haar verjaardag gevierd op een terras in de bergen van Pai, Thailand.
Na bijna twee weken als een soort van koppeltje samen geweest te zijn, besloten we om ons eigen avontuur voort te zetten en verder aan te gaan. Dit vond ik lastig, zeker nadat ik haar niet meer zag.
Uiteindelijk is het goed gekomen, en ben ik blij dat ik mijn eigen plan heb getrokken. Immers, ik ben van mening dat alleen reizen goed voor je is. Natuurlijk hier en daar wel vergezeld van een reisgenootje, begrijp me niet verkeerd 😉 .
Behalve dat mensen ervoor kiezen om individueel verder te trekken, is het uitermate lastig om een relatie aan te gaan zonder vast vooruitzicht, settelen en tal van andere onduidelijkheden. Waar ben jij over drie jaar? Waar is de andere persoon? Ook al ben ik niet van de vastigheden, ze vormen doorgaans toch de basis voor een (goede) relatie.
Overigens geldt dit punt niet alleen voor relaties waarbij verliefdheid een rol speelt. Tevens je contacten met andere reisgenootjes zullen relatief kortstondig zijn en niet voor ‘eeuwig’, zoals met (goede) vrienden thuis wel zo is. Terug thuis is het hoe dan ook anders dan hoe het was tijdens het backpacken.
Zo heb ik in Nederland afgesproken met een Duitse reisgenoot (Heinrich) die ik op de Filipijnen had leren kennen. Hij was op tour door Europa en bood aan om langs te komen. Super gezellig!
Het was zeker tof om hem weer te ontmoeten en bij te praten. Maar hier in Nederland zaten we op een terrasje met onze winterjas aan, en niet chillend aan strand van El Nido… Daarbij moest hij diezelfde dag nog verder reizen. De hele atmosfeer is gewoon anders dan tijdens het maken van een reis.
4. Je toekomst is niet uitgestippeld
Persoonlijk vind ik dit juist prettig, leven met een toekomst voor ogen waarin weinig tot niets is vastgelegd. Een backpack kopen, je ticket boeken en gaan. Heerlijk! Maar veel mensen vinden dit lastig, hebben veel vastigheden nodig en willen weten waar ze over vijf jaar staan.
Zeker als je besluit om lang te gaan reizen (bijvoorbeeld één jaar), kan je na bijvoorbeeld zes maanden overvallen worden met het volgende gevoel:
“Waar ben ik eigenlijk mee bezig? Is het niet genoeg geweest? Moet ik me niet nuttig gaan maken om een veilige toekomst op te bouwen?”
Ken jij jezelf goed? Ben jij iemand die snel gaat piekeren en bang is voor een toekomst die niet ‘veilig’ vaststaat? Met name in het laatste geval, dien je jezelf goed af te vragen of het backpacken voor een langere tijd wel voor je is weggelegd (neem deze uitspraak met een korreltje zout 🙂 ).
Dus nogmaals, voor mij is dit geen nadeel. Voor velen wel. Waar ik over vijf jaar sta? Dat zie ik dan wel weer. Dat is mijn kijk op het leven. Simpel, weinig stress en leven in het NU. Perfect!
Overigens is mijn zienswijze op het leven lang niet altijd zo geweest hoor. Nadat ik ging backpacken na het beëindigen van mijn studie en baan, dacht ik op een geven moment ook:
“Is het niet handig om naar huis te gaan en een goede baan te gaan scoren?”
Ergens ook wel logisch, als je bijvoorbeeld aan het begin van je carrière staat. Inmiddels, jaren verder, ben ik wat dat betreft erg veranderd. Een leven waarin veel vaststaat, alles gepland wordt, kortom: een leven vol routines, is niets voor mij gebleken. Het nomadenbestaan past veel beter bij mij. Wat er op m’n pad komt? Geen idee…
De vraag is hoe jij hier instaat…
Ga jij backpacken in Azië of Australië?
Dan help ik je graag een handje 🙂 .
Speciaal voor Azië- en Australië-backpackers heb ik, samen met een aantal reisexperts, verschillende gidsen ontwikkeld. Ze zitten boordevol routes en waardevolle tips & tricks waarmee jij je reis tot een succes gaat maken.
Geïnteresseerd? Voor meer informatie over de Azië-guides klik hier. Voor de Australië-gidsen kun je hier terecht.
Herken je jezelf in mijn verhaal? Heb je toevoegingen? Like & share 🙂 !
Beste Robbert,
ik vind het enorm vet hoe jij verteld over jouw leven als reiziger. Ik kwam toevallig langs je site, omdat ik er zelf al een tijdje over nadenk om voor het eerst alleen op reis te gaan. Nu ben ik bijna klaar met mijn studie accountmanagement en kan ik blijven werken bij mijn stagebedrijf (klein team, veel gezelligheid wel hard werken). Het einde van mijn studie en start in een nieuwe baan hebben er voor gezorgd dat ik er over nadenk om er zelf ergens in de aankomende twee jaar op uit te trekken.
Ik herken mij wel in wat jij al veel verteld; twijfels. Hoeveel gaat het kosten, durf ik het wel en ga ik het wel leuk vinden?
Nu ben ik een 19 jarige jongen, vrij jong nog dus, maar weet ik wel van mezelf dat ik ook goed alleen kan zijn, maar wel waarde hecht aan af en toe sociaal contact.
Ik vroeg mij af of jij voor mij handig advies hebt? Ik weet nog niet goed waar ik heen zou willen.
Met vriendelijke groet,
Duuk Vermeulen
Hoi Duuk,
Dank voor je berichtje!
Als ik jou was zou ik gewoon starten in Bangkok, Bali, Hanoi of Ho Chi Minh City. Kuala Lumpur kan ik daar ook wel bijzetten. Allemaal plekken waar je relatief eenvoudig mensen ontmoet, maar waar je ook prima je eigen ding kunt doen. Bovendien zijn het fijne landen (Thailand, Indonesië en Vietnam) om doorheen te reizen. Ik noem even Zuidoost-Azië, aangezien je hier qua kosten waarschijnlijk geen problemen zult ondervinden 😉 .
En weet je wat het is: als het niet bevalt, kun je altijd weer teruggaan. Mislukken zal je reis wat mij betreft nooit, je hebt er altijd iets aan.
Als er nog wat is, laat het me zeker weten.
Groet, Robbert
Ik ben van plan om volgend jaar op wereldreis te gaan van een jaar. Eerst naar Zuid Amerika en dan naar Azië. Ik ben 33 jaar en ik heb nog nooit alleen gereisd en nooit alleen gewoond. Ik vind het dus allemaal erg spannend maar ook best wel eng. Ik kan heel goed alleen zijn en zelfstandig dingen doen (rust vind ik heerlijk). Maar ik vind het ook wel gezellig om dingen samen te doen.
Normaliter reis ik met mijn vriend waar ik al 14 jaar mee samen ben maar hij wil niet mee. We hebben een huis samen en hij is nogal carrière gericht. Ik wil er juist een jaar tussenuit omdat ik het wel een beetje gehad heb met die 40 uur per week achter een pc zitten.
Hij vind het natuurlijk helemaal niet leuk dat ik dit in mijn eentje wil gaan doen. Ik vind het ook moeilijk. Maar toch heb ik heel erg sterk de drang om dit te gaan doen. Voor mezelf. Misschien ook wel een beetje egoïstisch? Maar ik heb (nog) geen kinderen en nu dus de tijd en het geld om het te doen. Dus waarom niet?
Ik ben ook wel een beetje bang voor die reismoeheid. Ik heb dat een paar keer gehad in Japan en in Amerika (daar gingen we beide een maand naartoe). Ons schema was zo strak dat ik op een gegeven moment helemaal kapot was. Zat ik bij de zoveelste tempel op de grond te zitten. Nergens meer zin in.
Dus dat zou wel een les zijn voor mij. Om het rustig aan te doen en ook gewoon rust dagen in te plannen waarop ik helemaal niks doe.
Anyways een wereldreis lijkt me heel tof maar het alleen reizen lijkt me wel echt een grote uitdaging.
Hey Hanneke,
Moedige keuze. Ik denk, als je het sterke gevoel hebt dit te willen doen, dat je misschien maar gewoon je gevoel moet volgen. Zeker als je de mogelijkheid hebt. En tja, als reismoeheid ontstaat, kun je altijd naar huis gaan toch?
Zeker! Ik ga het gewoon proberen 🙂