Ding dong.
Het is tegen elf uur ’s ochtends en ik stap de 7-Eleven binnen. Je weet wel, de bekendste gemakswinkel van Thailand. Bloedje heet is het, en ik verheug me op een dubbele espresso. Een ijskoude welteverstaan. En op de airco.
De koffie bij de 7-Eleven is voor Thaise begrippen verrassend goed. En ook nog eens voor een leuk prijsje.
Onmiddellijk na de ingang liggen twee honden te pitten. Lekker joh, doe gewoon alsof je thuis bent. Zoiets is hier heel normaal 😀 .
“Hello welcome ka,” zeggen drie medewerkers enthousiast als ik langs de kassa loop.
Met de achterkant van mijn rechterhand wrijf ik het zweet van mijn voorhoofd en groet ik terug.
“Hey hello.”
De 7-Eleven is behalve de fameuze in e-nummers gesopte tosti’s bekend om z’n vriezende temperaturen. Mijn ongemakkelijke natte plekjes zijn daardoor al gauw verdwijnen.
Seconden later sta ik de menukaart puur voor de bühne te bekijken, ik weet immers wat ik al wist: ik wil een dubbele shot espresso met ijs.
Een van de medewerksters merkt aan mijn bezeten cafeïne-ogen dat ik wil bestellen en komt op me af.
“Welcome ka, what would you like to have?”
Eh… “I would like a big iced espresso,” zeg ik met een natuurlijke grijns op m’n gezicht.
“With milk?”
“No, no milk please.”
Het meisje is tenger gebouwd en draagt haar sluike, glanzende haar netjes achter haar oren. Verder heeft ze een piekerige pony die aan de Nederlandse jaren 80 doet denken.
Met d’r donkere ogen en een lichte frons werpt ze me een blik toe die iets vertelt als: sorry, maar ik heb geen idee waar je het over hebt.
Nadat ik duidelijk een soort kortsluiting bij d’r zie ontstaan, zegt ze:
“You mean iced Americano?”
Nee-schuddend antwoord ik:
“Nope, just a big espresso with ice.”
Ze haalt er een collega bij om mij en haarzelf uit de brand te helpen. Ogenschijnlijk iemand met meer ervaring, een jongen van ergens achterin de twintig schat ik. Hij heeft twee ringetjes in z’n oren en bijna geen lippen.
“Hello sir, so you would like a big espresso with ice and milk?”
Na zijn hoge piepstemmetje te horen dat nog volop in ontwikkeling is, twijfel ik ernstig of het wel een jongen is.
Het moment waarop ook mijn hersenen kortsluiting maken is nabij en ik probeer mezelf rustig te houden.
“No, just a big espresso without milk.”
Net wanneer ik die zin uitspreek zie ik de twee elkaar glazig aanstaren. M’n kopje koffie voelt verder weg dan ooit.
Daarna smoezelen ze wat in het Thais. Ik krijg zowat de indruk dat ze met de oplossing van een wiskundig bewijs bezig zijn, zo ingewikkeld ziet het eruit.
Toch gaat het hier echt over een doodgewone bak koude koffie.
“Ah I understand” zegt de jongen, “A big Americano with ice right?”
Een tikje wanhopig gooi ik mijn hoofd achterover en kijk ik omhoog. Niet dat ik Gods hulp inroep hoor, al kan ik wel degelijk een beetje support gebruiken.
Zitten ze me nu in de zeik te nemen of wat? Ik vraag me af waar ik in hemelsnaam beland ben. Waarom kan ik die verdomde dubbele espresso met ijsblokjes niet krijgen?
Omdat ze om een of andere reden niet snappen wat ik met een ijsespresso bedoel, probeer ik het anders te fixen:
“No, I don’t like too much water in my coffee. So a big iced Americano without water, just the espresso.”
Hoewel ik dacht het op deze manier juist makkelijk voor ze te maken, werkt mijn tactiek eerder averechts. Het meisje lijkt er alleen maar zenuwachtiger op te worden. Ze straalt uit ten einde raad te zijn.
Ik doe nogmaals een poging:
“It’s also called espresso on the rocks.”
Haar collega is er wel klaar mee en zegt met een pokerface tegen me:
“Sorry, we can’t do that.”
Dit lijkt wel nep serieus. Net of ik de hoofdrolspeler van Bananasplit ben of zo. Frans Bauer duikt echter nergens op om te zeggen dat het allemaal een grote grap is.
Rechts van me zie ik een gozer in een tanktop lachen, hij kan het evenmin bevatten.
Ondertussen voel ik de irritatie borrelen. Het kost me de nodige moeite om vriendelijk te blijven. Tegelijkertijd zie ik het meisje er gauw tussenuit knijpen.
Een paniekaanval om een onschuldig bakkie pleur is het laatste wat ik haar wil bezorgen, en dus richt ik me tot de figuur waarvan het geslacht me een raadsel is:
“What do you mean? Make me an iced americano without water then?”
Het blijkt de welbekende druppel.
Ondanks de drukte valt er een doodse stilte. Of is het mijn beleving? Want in de 7-Eleven is het nooit stil. Van het net zo vriendelijke gezicht van de medewerker gaat plots enige kribbigheid uit.
Hij -daar ga ik gemakshalve effe vanuit- heeft het volgens mij helemaal gehad met me, en vindt me maar een lastpak. Nou, ik ben onderhand ook wel klaar met hem ik je zeggen. Je kan toch wel een simpele koffie voor me regelen?
De sfeer is intussen net zo ijzig als de temperatuur.
Een antwoord van zijn kant blijft uit, en hij loopt emotieloos en volledig onbereikbaar naar de kassa naast de koffiesectie. Daar zet ‘ie vervolgens een onwijs vriendelijk gezicht op, en helpt een gapende klant die een deo-spuitbus en een zakje chips wil afrekenen.
Verbijsterd druip ik af en mompel ik wat. Wanneer ik vlakbij de deur ben kijk ik nog een keer om, om te checken of ze er misschien alsnog zijn uitgekomen. Het meisje is verdwenen en de jongen druk bezig met andere klanten. Hij is me al lang vergeten.
“Hey lieverds,” zeg ik zachtjes tegen de honden voordat ik dit bizarre koffiehuis achter me laat.
Ding dong.
Ik verlaat de shop met een gevoel van ongeloof. Frans Bauer is nog steeds niet verschenen trouwens. Even aarzel ik om terug te gaan, al laat ik het er maar bij. Jezus zeg, koffie bestellen is nooit zo lastig geweest.
***
Ik heb meerdere keren meegemaakt. Een paar keer is het me na bakken vol aanwijzingen geven overigens wél gelukt 😉 .
Maar eh… Hoe zit het nu met dit koffie-mysterie?
De eigenaar van de homestay waar ik verblijf op Koh Lanta heeft het met uitgelegd…
Alle Thaise koffiemedewerkers (ook buiten de 7-Eleven) wordt tijdens trainingen geleerd dat iced espresso, oftewel een ijsespresso, per definitie met melk is. In tegenstelling tot een warme espresso.
Bestel je net als ik zo’n ijsespresso, kun je dus een flinke scheut melk in je zwarte vriend verwachten.
Het probleem is dat ze bij de 7-Eleven een ijsespresso zoals ik die wilde -zonder melk- niet in het systeem kunnen doorvoeren.
Waarom precies ze hem niet als normale ijsespresso aanslaan is waarschijnlijk omdat je dan teveel betaalt. Je wilt immers geen melk maar krijgt er wel de rekening voor.
Of ze denken gewoonweg dat het niet klopt wat je zojuist besteld hebt, je moet wel een tik van de molen gehad hebben wil je zoiets drinken. Zou ook nog kunnen!
Voeren ze het drankje in als een warme espresso, dan betaal je te weinig aangezien je er ijs bij wilt. Tevens klopt de voorraad bekers die het systeem aan de voorraad-verstrekker doorgeeft niet meer. Bij de warme espresso krijg je namelijk een papieren beker en bij een gekoelde koffievariant en plastic beker. Oftewel: er gaat een papieren beker vanaf in het systeem, terwijl je in werkelijkheid een plastic beker ontvangt.
Kun je het nog volgen 😀 ?
Ik zou zeggen: voer het in als een iced Americano en geef in plaats van die Americano gewoon een good ol‘ espresso (Americano zonde water). Maar ja…
Wil je een iced Americano met een vleugje melk? Dan heb je evengoed de poppen aan het dansen. Je bent namelijk veroordeeld tot een iced Latte. Probleem: daar zit veel meer melk in dan een vleugje.
Nou, weet je dat ook weer! Het is in elk geval geen onwil bij de medewerkers, da’s wel goed om te onthouden.
Wat een gedoe hè? Gelukkig gaat het slechts om een kopje koffie 😉 .
Heb jij al eens koffie gehaald bij de 7-Eleven?