Kei Kecil: een paradijselijk stukje Indonesië

Het bezoeken van de Kei-eilanden stond altijd al hoog op m’n verlanglijstje. De foto’s die ik op internet voorbij zag komen, waren simpelweg te mooi om te negeren. Het moment was daar, ik moest erheen. Na eerst kennisgemaakt te hebben met de imponerende Banda-archipel, besloot ik om die kant op te gaan. Ik pakte het vliegtuig naar Kei Kecil.

Kort gezegd heb je er een van de mooiste stranden van Indonesië, en in de omgeving liggen de meest idyllische eilandjes die je je maar kunt voorstellen. Als je met een bootje op avontuur gaat, geloof je nauwelijks wat je allemaal te zien krijgt. Toch is het echt waar.

Wel moet ik zeggen dat Kei Kecil ronduit vlak is. Verwacht dus geen bergachtige landschappen zoals je op veel plekken in Indonesië gewend bent. Je bezoekt het eiland en haar omgeving eigenlijk vooral voor strand, strand en nog eens strand. En je komt bovendien op een bestemming waar nog maar weinig toeristen komen. Regelmatig zal je worden aangesproken met “Hey mister.” Of je nou een vrouw of man bent 😀 .

In dit artikel vertel ik je meer over de avonturen die ik op en rond Kei Kecil heb beleefd. En het begon al meteen heel erg bijzonder…

Een onverwachte wending

Ik zat in het vliegtuig van Ambon naar Tual -de hoofdstad van Kei Kecil- en vlak voordat we de landing inzetten, vielen we enkele seconden loodrecht naar beneden. Angstkreten volgden, waaronder een luide van mezelf. Het bleek dat we in een luchtzak terecht waren gekomen, iets wat ik nog niet eerder had meegemaakt. Ik was dan ook volledig bezweet.

Even daarvoor vroeg ik aan de man naast me of hij toevallig naar het centrum moest en of ik met hem mee kon rijden. Op beide vragen antwoordde hij positief. Hij raakte echter met een andere man voor ons aan de praat en ze kwamen tot het besluit dat deze meneer me mee zou nemen. “He is a famous man in Kei,” zei de man naast me. En inderdaad, hij -Tony- bleek het gezicht te zijn van een belangrijke politieke partij.

Om een lang verhaal kort te maken: ik heb een kleine week in het huis van hem en z’n familie geslapen, hij heeft me allerlei mooie plekken laten zien en ik heb er het lekkerste eten van heel m’n reis op. In het grote huis werd continu gekookt en er was altijd vis, krab, verse groenten, soep en zo kan ik nog wel even doorgaan. Op een dag hadden ze zelfs kreeft gegrild. De familie behandelde me als een prins. “Makan, makan, makan, please,” oftewel: “Eet alsjeblieft meer.” Zoals je begrijpt kwam ik er niets tekort 😀 .

Mijn reis op Kei begon dus ronduit verrassend. Dat het zo zou lopen, had ik natuurlijk nooit kunnen bedenken. Zo zie je maar weer 🙂 .

Goa Hawang: grotten met kristalhelder water

Aan het eind van diezelfde middag nam Tony mij en z’n zoon mee naar Goa Hawang, kalksteengrotten op zo’n half uur rijden van hun huis. Via een smalle weg door het droge landschap, kwamen we aan bij de ingang. Een vrouwtje liep naar ons toe om de bescheiden entreeprijs in ontvangst te nemen.

De eerste watergrot was eerlijk gezegd weinig bijzonders. Via de trap wandelden we naar beneden en ik dacht eerlijk gezegd: Is dit het dan?

Gelukkig bleek het tweede gedeelte verderop meer de moeite waard te zijn. Een grot bestaande uit een soort ijspegelvormen gevuld met glashelder water.

Toevallig waren er Nederlandse Molukkers in aan het zwemmen. “Neem ook een duik,” zei een van hen. Helaas had ik geen zwembroek bij me.

Al met al is Goa Hawang een mooie plaats om bezocht te hebben, maar ze is zeker niet hét hoogtepunt geweest op Kei Kecil. Daarvoor heb ik te bijzondere dingen gezien, waarover ik je verderop meer vertel.

Op de weg terug hebben we nog een stop gemaakt bij de Evy Swimming Pool, een spot waar locals bijeenkomen om verkoeling te zoeken. Tenslotte reden we door naar het dorpje Debut om Tony’s vrouw op te halen. Zij runt daar namelijk een winkeltje.

Een woestijnvlakte op Ohoidertawun Beach

De dag daarop stelde Tony voor om een kijkje te nemen bij Ohoidertawun Beach. Het strand bleek gigantisch, vooral omdat het water honderden meters van de kust verwijderd was. Zo’n laagtij heeft iets bijzonders. Het leek wel alsof ik door een woestijn liep.

We sloten die middag af zoals we begonnen waren: met het drinken van een kokosnoot. Het grote verschil? Het zeewater was weer helemaal teruggestroomd. Bijna te bizar om te geloven.

Zand als meel bij Pasir Panjang

Je kent het wel, uitspraken als “hagelwit zand” of “zand zo zacht als poeder.” Ik vraag me dan altijd af of het daadwerkelijk zo is. Nou, zal ik je eens wat zeggen? Op het bekendste strand van Kei Kecil, Pasir Panjang, is dit écht het geval.

Zo zacht als het zand hier aanvoelt, heb ik serieus nog nooit meegemaakt. Om over de ultrawitte kleur maar te zwijgen. Zonder zonnebril doet het zien ervan pijn aan je ogen. Het is dan ook niet voor niets dat deze plek, tevens bekend onder de naam Ngur Bloat Beach, wereldwijd bekendstaat als een van de zachtste en mooiste zandstranden die er zijn.

We maakten een wandeling over het 3 kilometer lange strand. Mijn voeten verdwenen diep in het met zeewater vermengde ‘meel’, en het leek net alsof ik gemasseerd werd. Samen met de vele palmbomen, de kleurrijke tropische planten en dobberende vissersbootjes, is Pasir Panjang een fantastische spot om je middag door te brengen. Houd er rekening mee dat het er op zondag vrij druk wordt, locals van het eiland trekken er dan op uit om lekker te relaxen. Wel zeg ik daarbij dat een plekje voor jezelf zo gevonden is. Het strand is namelijk erg lang.

Naast zwemmen, is dit dé spot waar je moet zijn om een schitterende zonsondergang te zien.

Doe dit met ‘rujak’, een snack die je bij een van de stalletjes kunt krijgen. Kleine stukjes fruit met een pittig sausje bestaande uit sambal en pinda’s. Superlekker!

Een tocht naar Pulau Bair, Raja Ampat in het klein

Na wat plekjes op Kei Kecil zelf gezien te hebben, ging ik doen waarvoor ik naar het eiland gekomen was. Er met de boot op uitgaan om de idyllische omgeving rond Kei te ontdekken. Te beginnen met Pulau Bair, een eiland wat bekendstaat als Raja Ampat in het klein, voornamelijk door de vele rotsblokken die uit het water rijzen.

Een ‘probleem’ op Kei Kecil is dat er geen publieke boten zijn waar je gebruik van kunt maken. Je moet daarom een boot charteren. Gelukkig vallen de prijzen mee, zo betaalden wij voor een hele dag 600.000 IDR (ongeveer 35 euro). We waren met vijf mensen en konden daarom de kosten splitten. Het vertrekpunt om naar Pulau Bair te komen, is de haven van Dullah Darat.

Vlak voor we Pulau Bair naderden, kwamen we uit op een paradijselijk stukje van onze aardbol. Het water werd ondiep en een grote witte zandstrook verscheen. En dit middenin de zee. Waar zie je zoiets?

Het water om de zandstrook was ook nog eens zo ontzettend helder, waardoor het aanvoelde alsof ik droomde. Als ik dan toch een minpuntje op moet noemen: het snorkelen stelde niets voor, maar dit wist ik gelukkig van tevoren al.

Even later voeren we verder en meerden we aan op Pulau Bair. Op het eerste gezicht zag het er niet heel bijzonder uit. Echter, dit veranderde al snel toen ik een stukje ging lopen en bij een overweldigende viewpoint uitkwam.

Groen water en grijs getinte rotsblokken met groene begroeiing, zorgen hier voor een sprookjesachtige setting. En als je dan ook de enige groep toeristen bent, voelt het allemaal extra magisch.

Heb je schoenen bij je? Via scherpe vulkanische rotsen kun je naar boven klimmen om te genieten van een spectaculair uitzicht vanaf grote hoogte.

Onze kapitein wekte zijn vriend die, voor Indonesische begrippen weinig verrassend, in de bosjes lag te slapen. Vervolgens reisden we verder naar het kleine onbewoonde bounty-eiland Pulau Burung.

Daar hebben we wat gerelaxt en aan het eind van de middag werden we weer afgezet in de haven. Dit zijn voor mij de ervaringen die reizen zo waardevol maken. Het was echt een heerlijke dag.

Een paradijselijke dag op Ngurtafur Beach en Pulau Tarwa

Ngurtafur Beach is misschien wel de bekendste bezienswaardigheid rond Kei Kecil. Het is een zandstrook die dwars door de zee loopt en verbonden is met een klein eiland, Pulau Warbal. Aan beide kanten van het zand stroomt turquoise zeewater. Ik had er op internet al wat indrukwekkende drone-foto’s van gezien en zag er dan ook erg naar uit om deze plek in het echt te zien.

Vanuit de haven in Debut was het een dik half uur varen met de speedboot voordat we aankwamen bij Ngurtafur. Op het strand was een handjevol toeristen selfies aan het maken van de exotische omgeving.

Ik ben over de lange zigzagvorm gaan hardlopen naar Pulau Warbal, waar ik in gebrekkig Indonesisch een gesprekje voerde met twee vrouwtjes. Men beweert trouwens dat de strook 2 kilometer lang is, maar ik schat ‘m op de helft. Op de weg terug genoot ik van de spectaculaire dingen om me heen, dankbaar dat ik dit mee mocht maken.

Jazeker, Ngurtafur Beach is prachtig, maar datgene wat erna zou komen maakte een nog grotere indruk op me.

We stapten weer in de boot en vervolgden ons avontuur naar Pulau Tarwa (ook bekend als Pulau Taroa). WOW, wat is het daar mooi. Vlak voor het eiland zagen we een smalle witte zandvlakte. Witter dan Ngurtafur en bovendien zachter.

Ook was het water er veel lichter van kleur en het uitzicht op het nabijgelegen Pulau Tarwa maakte het plaatje helemaal compleet. Bovendien waren er geen mensen te bekennen, het voelde als een soort secret place die we gevonden hadden.

Ik ging zitten en at de rijst en tonijn op die ik van Tony z’n vrouw had meegekregen. Maar het lekkerste was de jackfruit. Zo zacht, zo zoet, zo intens. En toen ik omhoog keek, zag ik drie pelikanen vliegen, bezig aan hun trektocht richting Australië. Wat voelde ik me intens blij om hier te zijn.

Waar op Kei Kecil kun je overnachten?

De meeste toeristen verblijven op Pasir Panjang. Een accommodatie die goed bekendstaat en er bovendien gezellig uitziet, is Coaster Cottages. Je verblijft pal aan het strand en wandelt binnen luttele seconden het water in.

Een andere optie is Savannah Cottages in Ohoidertawun. Je verblijft in de lokale ‘kampung’ waar ongeveer 200 locals wonen. Je loopt zo het strand op en je kunt een kijkje nemen in de Luvat Cave.

Mocht je in Langgur willen verblijven, dan kan ik je aanraden om contact op te nemen met Tony, de man waarover ik je in dit artikel heb verteld. Tony heeft aangegeven het leuk te vinden om backpackers te ontvangen en rond te leiden, dus ik zou je aanraden om deze unieke ervaring niet te missen. Je kunt hem contacteren op +6281235676781. Noem zeker even mijn naam, zodat hij weet hoe je aan z’n nummer komt. Meer plekken om te slapen in Langgur vind je hier.

Tips voor het charteren van een boot

Het charteren van een boot kun je doen via de accommodatie waar je verblijft. Maar ik raad je aan om contact op te nemen met Mozes. Via hem krijg je de beste prijs, en hij heeft een speedboot met twee motoren waardoor je relatief snel op je bestemming bent. Zijn telefoonnummer is +6282248877585. 

Weet ook dat het bezoeken van Ngurtafur Beach een stuk duurder is vanaf Pasir Panjang (1.000.000 IDR, zo’n 58 euro) dan wanneer je vanuit Debut (700.000 IDR, ongeveer 40 euro) vertrekt. Houd er verder rekening mee dat je voor Ngurtafur per boot nog 200.000 IDR entree (ruim 11 euro) zal moeten betalen.

Visum verlengen op Kei Kecil

Het is mogelijk om je visum te verlengen in Tual. Je hebt hiervoor wel het betaalde Visum on Arrival of bijvoorbeeld een KITA-visum nodig. Het standaard gratis 30-dagen-visum is niet-verlengbaar.

Wat is de beste reistijd om Kei Kecil te bezoeken?

Grof gezegd kun je Kei Kecil, en de Kei-eilanden in het algemeen, het best bezoeken in de maanden oktober tot en met december en april en mei. Ik was er in oktober en heb slecht een buitje van 2 uur gehad.

Hoe kom je op Kei Kecil?

Kei Keicil heeft een klein vliegveld in Tual. Via Ambon vlieg je er in 1,5 uur naartoe. De luchthaven heet ‘Dumatubun (LUV)’ en er gaan per dag meerdere vluchten heen. Ambon is direct te bereiken vanuit Jakarta, Surabaya en Makassar.

Een andere optie is het nemen van de ferry, de Pelni. Een vriendinnetje van mij heeft dit gedaan vanaf Banda Neira, een trip van ongeveer 12 uur. Je komt aan in de haven van Tual.