De Ha Giang Loop: mijn mooiste ervaring in Vietnam

Met een motorbike door de schitterende Ha Giang Province rijden, is zonder twijfel een van de mooiste ervaringen die ik in Vietnam heb gehad. Je rijdt dwars door het Dong Van Karst Plateau Geopark, waarbij je de meest ruige en beeldschone landschappen tegenkomt.

Zelf ben ik met een tourguide op pad gegaan. We hebben een driedaagse loop gereden van in totaal zo’n 400 kilometer. In het onderstaande verhaal neem ik je mee naar dit avontuur en vertel ik je over alle bijzondere gebeurtenissen die we hebben meegemaakt.

De exacte route die we hebben afgelegd, is de volgende:

  • Dag 1: Ha Giang, Quan Ba, Yen Minh en Dong Van (150 kilometer).
  • Dag 2: Dong Van, Lung Cu en Meo Vac (80 kilometer).
  • Dag 3: Meo Vac, Mau Due, Du Gia, Dong Ha, Quan Ba en Ha Giang (170 kilometer).

De afstanden voor dag 2 en 3 zijn volgens Google Maps wat langer dan hierboven vermeld staat. Ik ben echter uitgegaan van wat mijn gids heeft verteld.

Ben je er klaar voor? Let’s drive 🙂 .

Dag 1: van Ha Giang naar Dong van

Zoals de laatste tijd wel vaker het geval is, word ik zo rond 8 uur wakker. Nog voor mijn wekker afgaat. Ik besluit op te staan en onder de douche te springen, m’n gids -Hoa- staat namelijk over een half uur aan de deur.

Als de ochtendrituelen achter de rug zijn, stap ik achterop de motorbike. Een niet al te groot ding van 110 cc waar we vandaag zo’n 150 kilometer mee gaan rijden. Ik vraag nog even of ik m’n winterjas aan moet doen. Het antwoord is dat ik die zeker nodig ga hebben, wanneer we hoger in de bergen rijden.

Het straatbeeld van Ha Giang-centrum bestaat behalve scooters en auto’s uit mannen in groene kostuums, fruitverkopers, hier en daar een fietser en sfeervol gekleurde huisjes met kleine balkons. Het heeft wel iets gezelligs.

We maken een stop om te beginnen met een ontbijtje. Soep, varkensvlees en een ei dat is ingewikkeld in deeg van rijst:

Dit voor mij onbekende gerecht smaakt super. Ik word wat overmoedig en bestel nog zo’n eitje, meer dan driekwart krijg ik echter niet meer op.

Hetgeen waar het allemaal om draait gaat nu van start: het prachtige berglandschap in de regio van Ha Giang. Het is half 10 en we zijn vertrokken.

Voordat we in de heuvels terechtkomen, rijden we eerst nog door het redelijk vlakke landschap. De weg vertoont hier en daar wat kuilen en hobbels, iets dat achterop goed te voelen is.

Mijn oog valt op een maïsveld waarin locals druk aan het zwoegen zijn:

Ha-Giang-maisveld
Onderweg is het uitzicht met de minuut mooier aan het worden. De kleine felgroene rijstterrassen midden tussen donkerdere gedeeltes, lijken soms wel bijgekleurd te zijn. Laat ik zeggen dat het er ietwat surrealistisch uitziet.

Dan komen we aan in de bergen en zie ik het volgende: Dong Van Karst Plateau Geopark. Het gigantische gebied waarvan liefst 80% van de bergen uit ruige kalkstenen formaties bestaat. We zijn zonder twijfel in een van de fraaiste stukken van Vietnam aanbeland.

De weg, naja ik kan het beter een verkapt kraterpad noemen, is op sommige stukken bizar slecht. Hobbels worden afgewisseld met punten, kuilen en wegen die volledig uit losse kiezels bestaan. Voor de nieuwe generatie ben ik blij dat ze hier aan het werk zijn, en voor mezelf hoop ik dat het gaandeweg deze roadtrip zal verbeteren.

Gelukkig blijkt dit het geval.

Via schitterende zigzag-wegen vol met gele en paarse bloemetjes, stoppen we op een soort parkeerplaats. Verademend om die net wat te kleine helm eindelijk even af te zetten. Ik hoor een kat als een bezetene miauwen en zie 2 bokken die gember van een stalletje proberen weg te halen. Daar steekt een kleine vrouw, vermoedelijk de eigenaresse, net op tijd een stokje voor.

We lopen via een lange trap omhoog naar een uitkijkpunt. Bijzondere kegelvormige heuvels geven het landschap vorm:

Als ik met moeite -er is namelijk een groep Vietnamezen luid aan het praten en druk in de weer met de meest luxe camera’s- een video heb gemaakt, wandelen we weer naar beneden. Daar staat een boom met opvallend roze bladeren in bloei. Iets dat je hier misschien niet zo snel verwacht, maar wat ik deze dag nog wel vaker zou zien.

Tijd om de motor op te stappen. “When do we have lunch,” vraag ik aan Hoa. “Are you hungry?” “Yes, a bit,”geef ik aan. “In 30 minutes we will eat,” “Okay, nice.”

In werkelijkheid verlopen onze gesprekken iets minder soepel dan ik hierboven laat zien. Hoa z’n uitspraak is soms onnavolgbaar, waardoor het letterlijk gokken is wat er gezegd wordt. Ook verstaat hij mij vaak niet. Dit zorgt soms voor lastige situaties, maar ik realiseer me dat hij er weinig aan kan doen.

Voor we gaan pauzeren, belanden we bij een gekleurde vlakte die voornamelijk bestaat uit maïs- en bloemenpercelen:

Hoa weet me te vertellen dat het maïsseizoen is begonnen en dat veel van de terrassen nu dus gebruikt worden om mais te verbouwen. Als er nauwelijks regen is, dan is de grond simpelweg te droog voor het groeien van rijstgras.

Een krap half uur later rijden we een dorpje binnen waar we gaat eten. Kip, rijst, bittere bamboescheuten en wat andere groenten. De laatstgenoemden komen trouwens van de gele bloemen die ik deze dag al vaker heb gezien. Kip is normaal een favoriet van me, vandaag niet. Het blijkt voornamelijk bot te zijn met glibberige huid. Dat vinden ze hier heerlijk, doe mij maar gewoon ‘normaal’ vlees.

Buiten koop ik met behulp van Hoa nog een hele ananas voor omgerekend minder dan 40 eurocent. Gesneden en wel.

Wanneer we doorgaan, verdient deze rivier die zo uit een natuurfilm lijkt te komen onze aandacht:

Als we vervolgens op de motorbike zitten, zie ik dat een vrouw zich aan het wassen is in diezelfde rivier. Het doet me denken aan Bukit Lawang waar ik hetzelfde heb meegemaakt.

Verderop is een opmerkelijke boom te zien. Niet alleen vanwege de reusachtige afmeting, maar ook omdat ze helemaal alleen in de bergen staat. Het lijkt wel of ze verdwaald is, of ze ergens anders thuishoort.

En dan zie ik 2 bomen met rode en oranje bloemen aan de takken, bijna sprookjesachtig:

Ik blijf me verbazen over het unieke natuur dat ik vandaag aantref.

Daarna verandert de omgeving steeds meer in een boslandschap. De vogels fluiten, ik ben vrij van gedachten en geniet van alles om me heen. Zien, horen, ruiken. Het is allemaal fantastisch.

Mijn spieren beginnen te protesteren. Met name in m’n benen. Dit geldt ook voor Hoa. Afstappen is daarom wat we doen. Ik neem meteen een stuk ananas. De smaak is zoeter dan zoet. Superlekker, al doet een blaar aan de binnenkant van m’n lip extra pijn door het fruitzuur. Uit de vallei komt een man van zijn waterbuffels gelopen, ik besluit hem wat van de ananas te geven. Daar is hij zichtbaar blij mee.

Verderop belanden we ineens in een dorpje. Iets dat je hier helemaal niet verwacht. Ik blijf me gewoon lekker verbazen.

We stoppen langs de weg. Hoor ik serieus baby’s huilen? Als ik in de diepte 2 geitjes zie die voor het geluid zorgen, begin ik te lachen.

Via een kronkelpad dat ons dwars door de bergen naar boven leidt, zijn we nu op een gedeelte waar ik wederom die bijzondere bomen met roze blaadjes zie. Daarachter staat bovendien een veldje met de eerder geziene gele bloemen:


Op grote hoogte en vlak naast me verschijnen tevens immense rookwolken, van afval dat de locals verbanden. Gelukkig geen plastic, maar resten ’tuinafval’.

De omgeving wordt ruwer en ruwer. Bomen zijn inmiddels verwisseld voor ongepolijste rotsblokken. Ze doen me denken aan sommige tempelruïnes die ik in het Prambanan-complex bij Yogyakarta heb gezien:


De laatste stop van vandaag is bij het huis van de voormalige H’mong-koning. H’mong is, zoals je wellicht weet, een minderheidsgroepering die in onder meer Vietnam leeft. Hoa vertelt me dat deze man liefst 3 vrouwen had, die ieder hun eigen kamer hadden. Buiten wat leuke feitjes, vind ik het verder niet heel speciaal.

Buiten koop ik wat gepelde walnoten. Dat ik die nog tegenkom joh. Ik heb ze alleen nog ongepeld gezien. Heerlijk en bovendien goed voor het beter worden. Ik merk namelijk dat ik nog altijd een hoestje heb, iets dat ik aan het koude Sapa heb overgehouden.

Als we weer rijden, zie ik een opvallende scooter met speaker rijden. Het is een soort rijdend marktkraampje waar slippers worden aangeboden. Slippers zijn in deze regio gewild, iedere bestuurder heeft ze aan. Niet bepaald veilig, maar dat lijkt hier ondergeschikt.

Nu we Dong Van naderen, voel ik de moeheid in me sluipen. Dik 7 uur achterop een scooter, is toch best wel zwaar. Echter, de Ha Giang Province zou de Ha Giang Province niet zijn als het uitzicht me niet direct nieuwe energie geeft:

Het is 5 uur als we Dong Van met vele de huisjes in Franse stijl binnenrijden. We hebben de Nha Co Homestay bereikt, waar warme roodkleurige thee op ons staat te wachten. Het drankje is gemaakt van een plant die uit de bergen komt. Goed voor van alles. Dat kan ik wel gebruiken, het is bovendien behoorlijk koel geworden.

In een soort binnenplaats brandt een vuurtje waarop een pot met vlees staat te pruttelen. Daarboven hangen gedroogde stukken varken:

Dit laat men schijnbaar wel een jaar lang hangen, om het vlees zo optimaal te laten rijpen. Even denk ik dat het om ingewanden gaat, iets dat ik een week eerder op een Vietnamese bruiloft al had meegemaakt. Het blijken slechts ‘onschuldige’ delen van de buitenkant.

Eten doen Hoa en ik in een nabijgelegen restaurant. Als ik terugkom, nodigen wat mensen me uit voor kopje kruidenthee aan een ronde tafel. Altijd prettig zo voor het naar bed gaan.

Voldaan val ik rond de klok van 10 in slaap. Op een matras met daarop 2 dekenlagen, de matrassen zijn namelijk steenhard.

 

Dag 2: de Flag Tower in Lung Cu en de Ma Pi Leng Pass naar Meo Vac

Ik word wakker met enkele kopjes groene thee, inclusief karaokemuziek die voor mij veel te hard staat. Van achtergrondgeluid is in ieder geval geen sprake, al valt me op dat ik kennelijk de enige ben die er zo over denkt. Ach, ik kan er wel om lachen eigenlijk.

Hoa komt me om 10 uur halen voor het ontbijt. We hebben een relatief rustig dagje voor de boeg, de helft van het aantal kilometers dat we gisteren hebben gereden. Nadat ik gegeten heb, stappen we op de motorbike en gaan we richting het plaatsje Lung Cu.

Vandaag schijnt de zon en is de blauwe lucht vaak zichtbaar. Een stuk beter dan gisteren, toen het vooral bewolkt was. Onderweg komen we langs terraslandschappen waarop rijst en mais groeit. Maar ook deze niet-alledaagse bloementuin:

Ik zie middenin het veld een vrouwtje zitten. Hoa vertelt me dat ze de eigenaresse van de tuin is. Wil je een foto waarop je tussen de bloemen staat, dan kost dit schijnbaar 50.000 dong, zo’n 2 euro. Ergens ook wel weer begrijpelijk, de locals moeten toch ergens hun geld mee verdienen hè?

Wanneer we vaart minderen in een klein dorp, komt er ineens een scooter langsrijden met achterop een dood varken. Niet in een kooi, maar vastgebonden met wat touw. Dat ziet er best luguber uit kan ik je zeggen.

Toevallig zie ik even later 2 Tsjechische mensen langs de weg staan die bij me in de bus van Sapa naar Ha Giang zaten. Toeval, of een bewijs dat de wereld maar klein is?

Uiteindelijk komen we bij het letterlijke hoogtepunt van Lung Cu: de Flag Tower. Dit is een van de meest noordelijke punten van Vietnam. Hoa en ik klimmen in deze 30 meter hoge toren naar boven:

Flag Tower Lung Cu

Gezien de grote hoogte ben ik een beetje terughoudend, zeker als de Vietnamese vlag alle kanten opwaait. Het uitzicht is overigens geweldig:


Zo rond 1 uur rijden we terug naar Dong Van waar we stoppen om te lunchen. Ook lopen we nog even over de Chinese grens, officieel het meest noordelijke punt van het land. Op z’n zachtst gezegd ziet deze plek er niet bepaald aantrekkelijk uit:


Als we weer op de weg zitten, zie ik meerdere lieve kindjes naar me zwaaien, soms roepen ze “bye” in plaats van “hello”. Schattig. Dit is trouwens iets dat de hele tour voorkomt. Zulke momenten zorgen er bij mij voor dat ik direct een lach op m’n gezicht krijg.

Vlak voor binnenkomst in het dorp, ligt er een man op de grond. Het lijkt wel of hij aan het creperen is van de pijn, Hoa zegt dat ‘ie simpelweg dronken is. Waarschijnlijk komt hij van een huwelijksfeest in Dong Van. Ik vraag me af of de man niet geholpen moet worden, maar dit soort dingen zijn hier blijkbaar de orde van de dag.

Dan is vervolgen we ons avontuur vanuit Dong Van naar Meo Vac. Locals lopen met gedroogde takken op hun rug of met korven die volzitten met allerlei langwerpige planten.

Als we een half uur later bij de Ma Pi Leng Pass zijn, begint het landschap ronduit onbetaalbaar mooi te worden. We stoppen bij een viewpoint waar het uitzicht mij doet denken aan een passage uit Lord of The Rings:

Ma Pi Leng Pass uitzicht
Vanaf boven is het trouwens ook bijzonder om te zien hoe de slingerweg door de bergen loopt:

Ma Pi Leng Pass zigzagweg
Vervolgens rijden we via een diepe vallei reen dorpje binnen waar ik gevoelsmatig honderden jaren terug in de tijd ga:

Aan het eind van de middag belanden we in het plaatsje Meo Vac. We checken in bij het Backpacker Guesthouse en sluiten een onvergetelijke dag hier in alle rust af. Slapen doe ik net als gisteren op een matras van beton met daarover een dubbele laag dekens.

 

Dag 3: van Meo Vac naar Ha Giang

Ik sta op met een lekker ontbijtje: banh mi (baguette) met een omelet en 3 heerlijke bananenpannenkoeken. Dat gecombineerd met de sterke Vietnamese koffie is voor mij een ideaal begin van de dag.

We vertrekken om 09.45 uur. Wat opvalt is een man die met z’n koeien over de weg loopt:

Dit zouden we nog wel vaker zien.

“They bought the cows at the market,” zegt Hoa. Inmiddels kijk ik nergens meer van op.

Diezelfde markt bezoeken we als we in het plaatsje Lung Phin aankomen. Dat een markt hier totaal anders is dan in Nederland, blijkt al snel. Aangelijnde biggetjes, koeien, geiten en vrouwen in vrolijk gekleurde kleding vormen het straatbeeld. Ook rijden er continu toeterende scooters die voor een lichte irritatie zorgen.

Lung-Phin-markt

Verder hoor ik sirenes die doen vermoeden alsof ik ergens in een buitenwijk van New York ben. Het pas hier helemaal niet, toch is het er.

Als ik plotseling zie dat een van de biggen aan een lijn omhoog wordt getrokken en ik het beest hoor piepen van de pijn, maak ik me boos. Waar is dit voor nodig? Hoa zegt dat men dit doet zodat het beestje niet kan weglopen. Ik noem het mishandeling.

Na deze opzienbarende plek, besluiten we om terug te wandelen. Voordat we op onze Yamaha stappen, waggelt er nog een man van links naar rechts. Dronken van de maïswijn, zo verzekert Hoa me.

Over markten gesproken, in het plaatsje Du Gia waar we later nog zouden langskomen zal je ook je ogen uitkijken. Onlangs stuurde Hoa me namelijk deze foto:

Weet jij wat het is? 

Het blijkt om een schedel van een aapje te gaan. Wat ze ermee doen? Hoa kon het me niet vertellen. Zelf gok ik dat het hier puur om geld gaat. 

Dan gaan we maar eens.

Voor ons rijdt iemand die net een varken heeft gekocht. Het beest ligt in een kooitje achterop de scooter.

Vrij snel daarna komen we bij een gedeelte waar we stoppen om een foto te kunnen maken van de overweldigende vallei:

2 kindjes blijven me aankijken en het lijkt erop alsof ze naar me toe willen komen. Hoa geeft aan dat dit waarschijnlijk voor geld is en adviseert me om er niet op in te gaan. Ze moeten namelijk niet denken dat zoiets normaal is, in plaats daarvan kunnen ze beter gestimuleerd worden om naar school te gaan.

De kinderen spreken me uiteindelijk niet aan en vervolgen hun tocht door de bergen. Wij doen hetzelfde en pauzeren krap een uur later om te gaan eten.

Ik krijg een vlaag van moeheid over me heen, mede te danken door de koppijn die ik heb gekregen van de beklemmende helm.

Wanneer ik ergens achteraf het toilet opzoek, is een medewerker bezig om een geit te wassen. Een dode geit welteverstaan. Ik heb er een foto van gemaakt, maar die zal ik je besparen. Als een moment later het mes erbij wordt gepakt, zorg ik dat ik snel doorloop.

Het is tijd om de trip voort te zetten. Langs de weg staan 2 mannen in alle rust op een blokfluit te spelen. Weer iets onverwachts.

Een van de interessante dingen aan deze tour, vind ik dat de omgeving zo gevarieerd is. Soms zijn het heuvelachtige steenlandschappen, dan weer gedeeltes met veel groene of bruingele terrassen en soms ook bossen met onder meer dennenbomen.

M’n bovenbenen beginnen het nu echt te voelen. Urenlang in een onnatuurlijke houding achterop de motorbike zitten, begint z’n tol te eisen. De moeheid en hoofdpijn helpen ook niet mee. Als Hoa aangeeft dat het nog zo’n 3,5 uur rijden is, weet ik dat het een zware dobber wordt. Een paracetamol met cafeïne en het landschap kunnen alles hopelijk wat verzachten.

Deze benevelde vallei vormt daar in ieder geval een eerste aanzet toe:

Daarna rijden we een gehucht binnen waar ik door werkelijk iedere bewoner langdurig wordt aangestaard en begroet. Kinderen en ouders lopen hier met bladeren op hun rug. Ook leidt een vader, met ik denk z’n dochter, een rij koeien naar hun houten woning:

Vervolgens komen we langs een brede bergrivier en belanden we via een verschrikkelijk slechte weg in het pittoreske plaatsje Dong Ha.

Groene velden omringd door heuvels met bomen, 2 bewegende hangbruggen, grazende waterbuffels en een rivier met een minuscule waterval, zijn de elementen die deze plek kenmerken. Zo’n plaats die aanvoelt als een oase in de woestijn. Het heeft iets onwerkelijks:

Dong Ha

Al zigzaggend komen we uit bij Quan Ba en rijden we terug naar Ha Giang. Nog een dikke 45 kilometer. Deze weg, met hier en daar flinke kuilen, bulten en stenen, hebben we op de eerste dag ook al gereden, al ziet het er nu allemaal wat anders uit. Het complete zicht wordt namelijk geblokt door de aanwezige mist. Dit maakt het wat mysterieus.

Even later zie ik een bord waarop staat: Ha Giang 23 kilometer. Ik schrik me rot en zeg: “still 23 kilometers?” Ja, het blijkt echt zo te zijn. Ik ben helemaal op en het laatste stuk gaat tergend langzaam.

Bij een rijstveld stappen we nog af om de spieren te stretchen en om een laatste foto te maken:


Ik kan nauwelijks normaal op mijn benen staan, zo stijf voelen ze.

Een dik half uur later zijn we eindelijk terug bij het hotel. Ik val neer op bed en kan mijn benen langdurig strekken, in plaats van ze in een geforceerde 80-graden-houding te hebben staan. Hoa pikt me een half uur later op om nog wat te eten. De zoute noodlesoup met beef zorgt voor de zo lang verlangde opkikker die ik nodig had.

We praten nog wat na over ons bijzondere avontuur. Een ding is voor mij zeker: Ha Giang en omgeving was fantastisch. De landschappen waar we doorheen zijn gereden, behoren tot de mooiste die ik in mijn leven heb gezien.

 

Hoe kom je in Ha Giang?

Zelf ben ik vanuit Sapa gekomen. Daar heb ik een bus gepakt naar Lao Cai, een rit van ruim een uur. Daarna overgestapt in een andere bus en over een niet altijd even comfortabele weg, en dan druk ik me zachtjes uit, in 6,5 uur naar Ha Giang gereden.

Wil je van Hanoi naar Ha Giang? Je vertrekt dan vanaf het My Dinh Bus Station. Dit is een veel betere weg en bovendien zit je in een bus met stoelen die zover naar achter leunen, dat je een soort bed hebt. Je krijgt een dekentje en een kussen, ideaal. De trip duurt zo’n 6 tot 7 uur. Ik heb deze bus vanuit Ha Giang naar Hanoi genomen, de andere kant op dus.

 

Hoe is het weer in Ha Giang en omgeving?

Ik ben begin maart in de Ha Giang Province geweest. In het dorpje zelf was het rond de 24 graden, maar boven in de bergen een stukje frisser. Helemaal als je op de motorbike zit. Op de tweede dag was het echter behoorlijk warm, omdat het nauwelijks bewolkt was.

Als de zon onder is, koelt het behoorlijk af. In Dong Van was ik blij dat er een vuurtje was waar ik bij kon zitten. Regen hebben we overigens geen moment gehad.

De beste reistijd voor Ha Giang is officieel september tot en met november en maart tot en met mei. De temperaturen zijn dan aangenaam en in oktober en november staan de meeste bloemen in bloei.

 

Welke slaapplekken raad ik aan?

Als je aankomt in Ha Giang en graag andere backpackers wilt ontmoeten, kan ik je aanraden om bij het Ha Giang Hostel te overnachten. Als je liever een eigen kamer hebt en niet persé sociaal wilt zijn, dan is het Golden Jungle House een leuke plek. Goed om te weten is dat de meeste guesthouses tevens motorbikes verhuren.

Op de eerste dag van de tour, heb ik geslapen in het bergdorp Dong Van in de Nha Co Homestay. Een absolute aanrader. Verwacht geen luxe, maar het is super authentiek om mee te maken. De laatste tijd heb ik er echter minder positieve geluiden over gehoord, wat dat betreft is Nhà Cổ Lao Xa Homestay Hmong misschien een betere optie om te overwegen. Een andere vette plek met een waanzinnig uitzicht op de vallei en het glooiende landschap is het Dong Van Cliffside House.

Tot slot heb ik nog een suggestie voor je in Meo Vac: het Meo Vac Cosy Hostel. Hier heb je de keuze uit een dorm (slaapzaal) of ruime eigen kamers. Het Backpacker Guesthouse waar ik verbleef bestaat helaas niet meer.

Wifi is op alle bovengenoemde plekken aanwezig. De matrassen zijn in deze regio van Vietnam doorgaans spijkerhard trouwens, maar als je vraagt om een zachtere variant of wat extra dekens, slaap je heerlijk. Als ik voor mezelf spreek tenminste 😉 .

 

Waar boek je een tour?

Hoa, een vet relaxte tourguide uit Ha Giang

Ik heb mijn tour geregeld via Friends Travel Vietnam uit Hanoi die me in contact brachten met, Hoa, een local uit Ha Giang. De dag erna haalde hij me op om aan de trip te beginnen.

Je kunt direct contact met hem opnamen via Whatsapp op +84363534996 om een tour te regelen. Leuk is dat je op deze manier ook direct de locals ondersteunt.

Als je via Friends Travel Vietnam boekt, kan ik je een korting van 5% aanbieden. Je vult hiervoor de kortingscode ‘BACKPACKBLOG’ in bij ‘Promo Code’ tijdens het afrekenen. Op deze pagina vind je alle Ha Giang-tours die zij aanbieden.

Een ander bedrijf dat goed bekendstaat, is QT Motorbikes & Tours. Ik heb er geen ervaring mee, maar heb diverse backpackers met hen zien touren.

Tot slot kan je kiezen voor het bekende platform Get Your Guide. Zij bieden heel wat leuke trips aan door het mooie Ha Giang.

Uiteraard kun je ook zelf rijden. 90% van de tijd is de weg gewoon goed, wees wel oplettend voor stenen en putjes die je sowieso gaat tegenkomen. Verder altijd toeteren als je een scherpe bocht inrijdt, zo weten eventuele tegenliggers dat je eraan komt.

Het voordeel van alleen gaan is de ultieme vrijheid die je hebt. Het pluspunt van een gids is dat je de nodige achtergrondinformatie krijgt en dat je achterop in alle rust om je heen kunt kijken.

 

Wat neem je mee?

In ieder geval een jas en een lange broek aangezien het best koud kan worden. Handschoenen zijn ook aan te raden, tevens voor het geval mocht je in een ongeluk terechtkomen, om zo schaafwonden te voorkomen.

Verder vond ik het fijn om een zonnebril bij me te hebben, zonder was het vaak erg fel.

Tot slot water, wat snacks en eventueel paracetamol.

Plekjes om te eten kom je tijdens het rijden tegen als je in de dorpjes komt.

Haal het maximale uit je reis door Vietnam

Ga jij backpacken in Vietnam? Ben je op zoek naar routes? En heb jij geen zin in gedoe tijdens de planning van je avontuur? Wil jij simpelweg het maximale uit je reis door Vietnam halen? Dan heb ik iets voor je wat je niet mag missen.

Samen met een aantal andere experts heb ik namelijk Backpackgids Azië ontwikkeld. De gids staat vol met onwijs gave en waardevolle info over Vietnam en andere landen in Azië.

Je hoeft niks meer uit te zoeken, al het belangrijke en lastige voorwerk hebben wij voor je gedaan.

In de gids vind je onder meer:

Cruciale informatie voor je vertrekt.
Duidelijk uitgestippelde routes waar je direct mee op pad kunt.
Waardevolle transportinfo waarmee je zeeën van tijd bespaart.
Toffe accommodaties, eetzaakjes en bekende maar ook geheime plekjes.
Insider-tips, secrets en travel hacks die je gezien moet hebben.

Bovendien krijg je er liefst drie gratis bonussen bij!

Wil jij alles uit je reis halen? Klik dan nu op de onderstaande knop.

Avatar foto
Over de auteur

Backpacker in hart en nieren. Altijd op zoek naar avontuur. Auteur van diverse succesvolle reisgidsen, waaronder 'Backpackgids Azië', 'Backpackgids Australië' en 'Backpackgids Zuid-Amerika'.
10 Antwoorden
  1. Sebastiaan

    Dag Robbert, mooi verhaal en ervaring. Jammer dat ik inmiddels al lang weer uit het noorden vertrokken ben , en ook minder tijd had. Ik ben inmiddels helemaal in het warme zuiden Mui Ne. Het was leuk je te ontmoeten in Sapa, en ik wens jou veel avontuur en gezondheid toe. Ik weet zeker dat je de rest van Vietnam net zo interessant gaat vinden, maar blijf zo veel mogelijk off the beaten path!
    Groet Sebastiaan

    1. Avatar foto
      Robbert

      Hoi Sebastiaan,

      Leuk dat je via deze weg wat laat weten.

      Dat, off the beaten path, ga ik zeker proberen te doen. Zit te denken aan een motorbike of misschien zelfs een mountainbike.

      Blijf je nog lang in Vietnam?

      Groet, Robbert

      1. Sebastiaan

        Dag Robbert, nog vier dagen en dan vlieg ik terug vanuit Saigon. Ik zou zeker een motorfiets nemen, ja een mountainbike kan ook maar is op sommige stukken wel zwaar. Maar ik ben benieuwd wat je gaat doen. Mij is het erg goed bevallen om op de scooter door Vietnam te crossen, het geeft je zo ontzettend veel vrijheid. En zoals gezegd je komt op plaatsen waar weinig anderen toeristen zijn, en dus meer avontuur.
        Ik hou je blog in de gaten, en mocht je advies willen hebben dan weet je me te bereiken. Groet en goede reis

  2. Hanna

    Hoi Robbert,
    Ik werd helemaal enthousiast over deze tour na het lezen van je verhaal. Aangezien ik nu zelf in Vietnam ben, vroeg ik me af hoeveel deze 3 dagen achterop de motor kosten :).

    Groetjes Hanna

    1. Avatar foto
      Robbert

      Hoi Hanna,

      Op basis van twee personen is dit 210 dollar per persoon. Ik heb dit geregeld via Friends Travel Vietnam in Hanoi. Echt een geweldige ervaring, voor mij het mooiste stukje van Vietnam.

      Groet, Robbert

  3. Brett

    Hoi Robbert,

    Bedankt voor je verhaal, het is erg inspirerend! Ik ga over twee weken op mijn eerste backpackreis en eerste land is Vietnam waar ik een maand zal rondreizen. Ha Giang lijkt me heel gaaf en ik zou er graag heen willen. Het leek mij een leuk idee om een motortour te doen, maar daar had ik een paar vragen over.
    – Is het veilig om dit alleen te doen (i.v.m. verdwalen, pech met de motor of de kans op overvallen)?
    – Kan het zonder motorbewijs? (Ik heb een rijbewijs en geen ervaring met een schakelmotor)
    – Is er als alleengaande reiziger een mogelijkheid om bij andere groepen aan te sluiten?

    In ieder geval bedankt voor je leuke verhaal en ik zie antwoorden graag tegemoet :D.

    Groetjes,
    Brett

    1. Avatar foto
      Robbert

      Hoi Brett,

      Het kan prima alleen. Ik weet niet waar je hebt gelezen over overvallen, maar dit is grote onzin of bangmakerij. Verder zijn de wegen erg goed, enkel in het begin hebben wij wat last gehad.

      Officieel heb je een Vietnamees motorrijbewijs nodig en tevens een Nederlandse. Mocht je staande worden gehouden, zal je meestal een (kleine) boete moeten betalen. Kom je in een ongeluk terecht, dan heb je waarschijnlijk een probleem. Lees anders even mijn blog over scooter huren op Bali, veel zaken komen namelijk overeen.

      Echte groeptours heb ik niet gezien. Je zou navraag kunnen doen in het hotel waar je verblijft. Ha Giang is nog altijd vrijwel ontoeristisch, dus ik acht de kans niet zo groot. Maar ik ben best wat soloreizigers tegengekomen, wat dat betreft is het prima te doen.

      Fijne reis!

  4. Gaelle

    Ha Robbert,

    Leuke Blog! Ik heb niet heel veel tijd en moet kiezen tussen Sapa en Ha Giang. Ik zou graag de lokale bevolking en dorpjes en de rijstterrassen willen zien. Kosten of gemak om daar te komen maken mij weinig uit. Jij hebt beide gezien. Wat zou je aanraden? (eind maart)

Laat een reactie achter

Over mij

Ik, Robbert, heb begin 2014 alles opgezegd om van reizen mijn leven te maken. Mijn doel is om andere backpackers te ondersteunen en te inspireren met de ervaringen die ik opdoe. Ga jij binnenkort ook op avontuur?

Lees hier mijn persoonlijke verhaal.

Coaching

Zit jij met vragen? Voel je je ergens onzeker over? Kan jij simpelweg wel wat persoonlijke hulp gebruiken met betrekking tot je reis?

Laat mij je dan 1-op-1 coachen, en ga die reis maken waar je van droomt.

Vertel me meer

Mijn reisgidsen

Al jarenlang schrijf ik avontuurlijke backpackgidsen om backpackers te inspireren en te helpen.

En sinds kort heb ik verschillende bundelaanbiedingen beschikbaar, waardoor je gebruik kunt maken van extreem hoge kortingen.

Vertel me meer

Koop je liever een losse gids? Klik dan op een van de banners hieronder:

Banner-Backpackgids-Azie

Banner-Backpackgids-Indonesië

Banner-Backpackgids-Bali

Banner-Backpackgids-Filipijnen

Banner-Backpackgids-Australie-nieuw