Terug naar februari vorig jaar. Ik zat met mijn moeder een ijskoffie te drinken op het terras van Anomali Coffee in Ubud. Om ons heen hoorden we steeds vaker het woordje ‘corona‘, maar we hadden zoiets van: het zal toch allemaal wel meevallen?
De vriend van m’n moeder had hier echter hele andere gedachtes over, en zei vanuit Nederland dat het waarschijnlijk iets heel groots zou worden.
En zoals je inmiddels weet: dat werd het ook.
Eind februari vertrok mijn moeder weer en vloog ik naar Kuala Lumpur voor m’n periodieke travel break. De maatregelen werden daar alleen steeds erger, totdat ik geen andere optie meer zag om in april terug naar Nederland te vliegen. En ik had nog geluk ook, want het was een van de enige beschikbare vluchten.
Nog altijd had ik de overtuiging dat het allemaal wel los zou lopen en alles over een paar maandjes weer normaal werd.
Het tegendeel bleek helaas waar: het virus verspreidde zich meer en meer en de regels werden juist strenger. Een van de gevolgen was dat de reisbranche degradeerde tot een min of meer niet-bestaande sector.
Tegelijkertijd zag ik mijn online business in elkaar storten. Moet je nagaan als je in een mum van tijd 95% van je websitebezoekers kwijtraakt en amper nog enige inkomsten uit je website haalt, terwijl je er een paar maanden eerder goed van kon leven.
Dat is best een hard gelag kan ik je zeggen.
Volhardend zette ik door, wetende dat de reiswereld toch een keer weer op gang zou gaan komen.
Ik stortte me op het maken van nieuwe (reisgerelateerde) producten, maar voor al het harde werken kreeg ik (logischerwijs) niks terug. Want als mensen niet reizen, hebben ze geen behoefte aan reisgidsen en zulk soort dingen.
Verder heb je het idee dat je alleen nog voor je moeder en die ene overbuurvrouw aan het schrijven bent, want behalve de mensen die je kennen is er toch niemand geïnteresseerd in content op het gebied van reizen.
Het was allemaal niet bepaald motiverend, maar ik heb altijd geloof gehouden. Geloof in wat ik doe. Geloof in dat reizen niet iets is wat uitgebannen kan worden.
Sowieso ben ik geen opgever. Wat anderen om me heen ook zeggen of denken.
Positief proberen te blijven, al heb ik net zo goed donkerdere beelden in m’n hoofd gehad hoor. Mede veroorzaakt door de dingen die ik lees over de Great Reset.
Anyway, er veranderde weinig op het gebied van reizen. Sterker nog, de situatie werd alleen maar somberder.
In oktober 2020 ben ik daarom naar Spanje vertrokken om nieuwe inspiratie op te doen. Helemaal alleen, al heb ik daar gelukkig weinig moeite mee.
Toen ik op een avond in bed lag ontstond er een idee om een cursus te ontwikkelen op het gebied van bloggen en business. En ik besloot om dit idee uit te voeren: ik zette een online programma op om andere bloggers te helpen hun dromen te verwezenlijken.
Tijden zoals deze hebben mij -en vele anderen- dus min of meer gedwongen om ook buiten de bekende box te denken. Wat geen slecht iets is hoor overigens.
En nu, als we bijna in mei 2021 zitten en de samenleving langzaam open lijkt te gaan, heb ik dan eindelijk best een goed gevoel. Een gevoel wat me zegt dat er licht aan het einde van de tunnel zichtbaar begint te worden. Voor de avonturiers in deze wereld. Maar ook voor alle andere mensen.
De discussie of dit dan met of zonder vaccinatie is, die laat ik voor nu achterwege. Het is namelijk een kwestie waar ik -zoals velen met mij- redelijk moe van begin te worden. Bovendien heb ik er geen invloed op.
Na een dik half jaar in Spanje te hebben gewoond begint het bij mij trouwens best wel weer te kriebelen om een nieuw avontuur aan te gaan. Denk bijvoorbeeld aan de auto instappen en wildkamperen op mooie plekken in de natuur. Lekker in de buitenlucht zijn en dat vrije, onbevangen gevoel ervaren.
En even niet meer denken hoe het nu allemaal verder moet en of ik niet iets compleet anders moet gaan doen.
Nogmaals: ik heb het gevoel dat het -ook voor reizigers- allemaal goed komt. De ergste tijden van corona liggen in ieder geval achter ons, zo lijkt het.
Wat ik wel hoop, is dat er niet allerlei (vervelende) beperkingen komen in de ‘nieuwe’ wereld. Want je leest en hoort soms dingen…
Maar goed, na zo’n donker jaar is het op z’n minst fijn om dit stukje positiviteit te voelen. Daar hou ik me voorlopig aan vast.
Mooi bericht Robbert! Ook wij (mijn vrouw en ik) waren vorig jaar in maart in Maleisië waarbij we halverwege onze reis terug moesten naar Nederland vanwege de situatie.
We zijn zo gewend om te reizen (iedere maand het vliegtuig in) dat het ook voor ons een zwaar jaar is geweest. We hebben ook continu onze situatie moeten relativeren, want er zijn immers ergere dingen…kijk maar naar de mensen die erg ziek zijn geworden of mensen die in geldproblemen zijn gekomen. Vergeleken daarmee is het niet kunnen reizen een luxeprobleem. Maargoed, neemt niet weg dat ook dit probleem een flinke impact kan hebben.
We hebben inderdaad ook van alles voorbij zien komen over The Great Reset en wat ons eventueel te wachten staat, waarbij de moed je in de schoenen zakt. En daarom is het dan ook altijd fijn om zulke positieve berichten als die van jou te lezen.
Ik hoop voor ons allen dat er gauw een einde komt aan deze situatie en dat we als reizigers weer optimaal van ons leven kunnen genieten. En ik hoop voor jou dat je weer snel je passie en werk kunt combineren. Laten we positief blijven, want alleen dat houdt ons overeind.
Thanks!
Ben het met je eens hoor het relativeren, maar vind ook best dat wij ons als reizigers (en ondernemers) af en toe eens mogen laten horen. Alles is inderdaad relatief, maar -wat je zegt- de corona heeft ook op ons een flinke impact.
Al moet ik er ook bijzeggen dat ik me prima red en het hier in het zonnige Spanje hartstikke goed heb. Maar toch, soms ben je natuurlijk best even down en vraag je je af wanneer het eindelijk weer een soort van normaal wordt.
Dank voor je berichtje in ieder geval!
Groet, Robbert