Een tweedaagse jungle-trekking door de ongerepte wildernis van Phong Nha

Ben je op zoek naar een unieke ervaring? Houd je wel van avontuur? En ben je niet vies van een beetje afzien? Dan is de tweedaagse jungletrek dwars door de wildernis van het Phong Nha Ke Bang National Park zeker iets voor jou.

In dit verhaal vertel ik je meer over de bijzondere ervaringen die ik er heb gehad. En ik zeg je alvast: het is een avontuur dat me altijd zal bijblijven.

 

Een leuk begin in het Wildlife Rescue Center

Hai, de tourgids, komt me net na 9 uur ophalen bij de Rustic Homestay waar ik verblijf. Een accommodatie die ik iedereen kan aanraden trouwens. Ik spring achterop zijn Honda-scooter en binnen 5 minuten komen we aan bij het Wildlife Rescue Center. Een plek waar onder andere mishandelde en gevangen dieren worden opgevangen, om vervolgens zo snel mogelijk weer in het wild te worden vrijgelaten.

Hai zegt dat hij de Ecotour -die we vandaag doen- is gestart om deze opvangplaats te kunnen laten voortbestaan. Een deel van de opbrengsten gaat hier namelijk naartoe.

Na deze korte introductie lopen ik en de 5 andere groepsleden naar de aanwezige dieren. Het zijn vele soorten makaken, een zwarte gibbon, een slang en enkele stekelvarkens die we zien. Hai laat ons weten dat een van deze apen liefst 8 jaar gevangen heeft gezeten. Triest om te horen, maar tegelijkertijd ben ik blij dat hij nu in goede handen is. Wel vraag ik me af of zo’n beestje nog zelfstandig in de jungle kan overleven.

Bij het hek worden we ineens verrast als een groene slang tevoorschijn komt:

Jungle-trekking-Phong-Nha-slang

Even daarvoor toont deze, ik denk salamander, een voor mij onbekend kunstje:

Jungle-trekking-Phong-Nha-salamander

En vlakbij zijn er deze felle bloemetjes:

Jungle-trekking Phong Nha bloem

Verder lopen er piepkleine puppy’s rond, ter grootte van m’n hand. Als ze met z’n drieën op elkaar liggen en in een pennenbeker vallen, moet iedereen lachen.

Het is tijd om door te gaan, naar de jungle. Na een kwartier rijden, komen we aan bij de Phong Nha Botanic Garden dat in het Phong Nha-Ke Bang National Park ligt. De trip gaat beginnen.

 

Van makkelijk naar moeilijker

De trekking start in de botanische tuin van het nationale park. De weg is aangelegd en weinig uitdagend. Als dit de komende 2 dagen zo gaat zijn, kan het nog wel eens eentonig worden. Naja, de natuur is eigenlijk nooit saai, als je het mij vraagt. Maar ik ben ook gekomen voor een beetje uitdaging.

Eigenlijk vrij snel daarna hoor ik Hai al zeggen dat het niet de hele tijd zo makkelijk gaat worden als nu. Op het moment wanneer we de botanical garden verlaten, blijkt er inderdaad nauwelijks nog een pad zichtbaar te zijn. Er zal gewerkt moeten worden:

Jungle-trekking-Phong-Nha-weg-maken

Goed nieuws wat mij betreft.

Het val me op dat er in deze jungle veel kalksteenrotsen staan. Uniek. Verder komen we langs slungelachtige bamboebomen die ogen als lianen. Normaal groeit bamboe toch vrij recht? Hai geeft aan dat dit komt aangezien de junglebamboe zich heeft aangepast aan de omgeving. Zie het als een soort natuurlijke selectie.

Tegen de klok van 1 belanden we via een smal padje met een diepe afgrond bij het eerste open punt van vandaag. Gelukkig is er genoeg rots waar we ons aan kunnen vasthouden. Het uitzicht op de klif en het dichtbegroeide regenwoud is super:

Jungle-trekking-Phong-Nha-viewpoint
Tegelijkertijd roept een Duits meisje dat ik bezoek heb van iemand. Dit soort teksten kunnen tijdens een jungletocht maar op één ding wijzen: een insect. Gelukkig blijkt het een onschuldige groene rups te zijn die aan m’n rugzak plakt:

Jungle-trekking Phong Nha rups 3

Eindelijk is het moment aangebroken om te lunchen. Aangezien ik zelf geen snacks heb meegenomen en enkel een broodje ei en 4 dunne rijstcrackers opheb, is eten precies datgene waar ik naar op zoek ben.

 

Lunchen met zelfgemaakte spring rolls

De lunch is ronduit geweldig, zeker voor ‘junglebegrippen’. Onze ranger heeft het vuur al goed aangekregen. Vervolgens worden er 4 gigantische spiesen met varkensvlees opgelegd, de grootste die ik ooit heb gezien:

Jungle-trekking Phong Nha barbecue

Als deze vleesgevaartes even later klaar zijn, geeft Hai een korte uitleg hoe we fresh spring rolls moeten maken. Loempia’s, alleen dan de ongefrituurde variant. Ik kan je zeggen: het vergt de nodige inspanning, maar  deze dingen smaken buitengewoon goed.

Onze vrouwelijke gids staat op en loopt met een bord naar een onbekende bestemming. “Are you going,” vraag ik. “Yes, Bye,” is het antwoord. Aan alles merk ik dat dit een grap is. En inderdaad, 8 minuten laten komt ze terug met evenzoveel cakejes in haar hand. Een van de groepsleden is namelijk jarig. Ook daaraan is dus gedacht. Een extra toetje kan er bij mijn nog wel bij.

Ik schrik me rot als ik flink gezoem boven of achter me hoor. Geen idee of het een vliegende kever of een abnormale bij is, maar datgene doen wat wordt aangeraden -blijven staan-, lukt me in ieder geval niet. Typisch genoeg komt het insect een keer of 10 terug naar mijn hoofd. Ik lijk de aantrekkingskracht te hebben van een bloem die bestuift moet worden. Na een aantal korte sprintjes om mezelf in ‘veiligheid’ te brengen, hoef ik niet meer uit te buiken. Het eten lijkt alweer gezakt te zijn.

 

Een aantal bijzondere vondsten

Het vervolg van de trekking, we gaan om 14.15 uur verder, is wat zwaarder dan we tot nu toe gehad hebben. Meer en meer moeten we gebukt lopen. Er blijft zo nu en dan een tak in m’n haren haken, waardoor ik word afgeremd. Het is hier zo vol met bomen en planten, er is nauwelijks ruimte om überhaupt te bewegen. Toch doen we het.

Hai ziet iets liggen. Geen idee wat het is. Hij pakt het op en het blijkt een kogel uit de Vietnamoorlog te zijn. Een die is gebruikt om op Amerikaanse vliegtuigen te schieten:

Jungle-trekking-Phong-Nha-kogel

Zo krijg ik een tastbaar overblijfsel te zien van wat een van de twee onderwerpen was tijdens mijn eindexamen geschiedenis.

Na deze bijzondere vinding, hoor ik een gedeelte van de groep een nogal enthousiast geluid maken. Alsof ze zojuist een schat hebben gevonden. Wanneer ik erheen ga, blijken het slangeneieren te zijn. Nu is dit misschien geen schat, speciaal is het best wel.

We lopen verder.

 

Hoe gebruik je een condoom?

In het nationale park zijn diverse minority villages, zo geeft Hai aan. Omdat de mensen die hier leven weinig tot geen kennis hadden op het gebied van seksualiteit en met name het gebruik van een condoom, waren de geboortecijfers buitensporig hoog.

Om het aantal geboortes drastisch te minimaliseren, heeft een organisatie de mensen uitgelegd dat condooms gebruikt dienen te worden. ‘Probleem’ verholpen, zou je zeggen.

Wat bleek? De geboortes namen juist alleen maar toe in plaats van af. De locals hebben de uitleg namelijk nogal letterlijk genomen.

De helpende instantie deed het condoom namelijk om een tak, die de figuurlijke penis moest voorstellen. De lokale bewoners hebben dit vervolgens exact nagedaan. Dus om een stuk hout in plaats van het eigen geslachtsdeel.

Als reactie daarop heeft men in levende lijve laten zien hoe het werkt. Nu moest het wel goed komen toch?

Nee hoor. De poging bleek wederom tevergeefs.

De locals vonden het uitstekende topje van het condoom vreemd ogen. Het zou er niet bij horen. Toen hebben ze het er maar afgeknipt. Het gevolg zal je bekend zijn.

 

Slapen in de Weapon Cave

Na flink wat geklauter en gekruip, belanden we uiteindelijk bij een grot. De Weapon Cave. Hier ga ik vannacht kamperen, een unieke ervaring. De anderen doen dit overigens niet, omdat zij voor een dagtrekking hebben gekozen. Voor mij geldt dat ik juist deze ervaring wil meemaken. Waar anders kan zoiets?

Ik, Hai en 2 rangers blijven achter. We gaan zitten bij het vuur, het is tijd om rust te pakken.

Jungle-trekking Phong Nha rangers
De 2 rangers die ons met alles hebben geholpen bij de grot – de man aan de rechterkant heeft tijdens de tocht de weg enigszins begaanbaar gemaakt

Het zicht vanuit de grot heeft iets magisch:

Vind je niet?

Ik stel Hai de vraag waar de naam ‘Weapon Cave’ vandaan komt. De verklaring is dat men tijdens de Vietnamoorlog wapens opsloeg in dit ‘hol’. Het is dus niet iets wat uit de lucht gegrepen is.

Als de zon zakt, zijn de rangers bezig met het wassen van de hele kip die daarna wordt gespiesd. Dat tevens de poten aan een stok worden geregen, verbaast me al lang niet meer. Maar het hoofd? Daar kijk ik wel van op.

Ik help de man door met een zaklamp op de kip te schijnen. Het beest is inmiddels redelijk bruin geworden met hier en daar een krokant laagje:

Jungle-trekking Phong Nha kip

De kop lijkt wat aangebakken. Als ik de angstig staande ogen van het beestje zie, krijg ik met terugwerkende kracht een beetje medelijden.

We nemen plaats om het kleedje en beginnen aan het junglediner.

De smaak is verrukkelijk. Het zachte kippenvlees -de skin en andere vette delen mogen zij hebben- samen met het groene versgemaakte dipsausje, vormen een gouden combinatie. Vlees van de Albert-Heijn slaat vergeleken met dit echt nergens op. Verder hebben we sticky rice met gemalen pinda’s en watermeloen als dessert.

Dan is er nog de kogel die we vandaag hebben gevonden. Hai haalt het topje eraf, en een van de rangers gaat ermee aan de haal. Hij pakt een stuk branden hout en probeert ‘m vanbinnen aan te steken. Deze man zal vast weten wat ‘ie doet, toch vind ik het allemaal wat eng. Ik bedoel, het is niet niks zo’n ding. Dan sprint hij weg en komt er een soort vuurwerk uit. Verrassend.

Het is mooi geweest, en ik takel af naar mijn tent die achterin de met rook besmogde grot staat. Welterusten.

 

Zonlicht als teken van een nieuwe dag

Pfff, wat ben ik vaak wakker geworden zeg. Het matje waarop ik heb geslapen, is nogal dun. Bij iedere draai die je dan maakt, haal je jezelf uit je slaap. Zeker wanneer er puntige stenen onder je liggen. Zo werkt het bij mij tenminste.

Toch voel ik me redelijk fit. Aan de andere kant misschien ook weer niet zo vreemd, aangezien ik 12 uur heb gelegen.

De 3 anderen zitten al rond het vuur. Het ontbijt bestaat uit banh mi -Vietnamees brood- met een dun gevormde knakworst, tomaat, komkommer en geraspte pinda’s. Ik ben de enige die er 2 neemt. Vietnamezen zijn brood in de ochtend niet gewend, waardoor het nogal vult, zo vertelt Hai. Ik kan er wel 4 op, denk ik dan.

Het zonlicht wat tussen de bomen doorkomt, is prachtig om te zien. In dit soort omgevingen is toch het veel lekkerder wakker worden dan tussen 4 muren? Zuiverder, frisser. Dat comfort ontbreekt, maakt me even weinig uit. Oké, een toilet zou fijn zijn.

Omdat mijn sokken nog behoorlijk nat zijn, hang ik ze te drogen boven het vuur. Ik dacht toch echt dat ik een schoon paar had meegenomen. Niet dus. M’n T-shirt laat ik maar voor wat het is.

Iets na half 10 gaan we van start met de trekking. Hai hamert er nog even op dat het een stuk zwaarder wordt dan gisteren.

 

Rotsen beklimmen in het oerwoud

We beginnen direct met een bergbeklimming. Het is behoorlijk modderig, blijkbaar de resten van een regenbui die een paar dagen eerder heeft plaatsgevonden.

Een paar minuten daarop zijn het kalksteenrotsen die de ‘weg’ doen doodlopen. Er zit daarom maar één ding op: deze gesteentes beklimmen:

Jungle-trekking-Phong-Nha-klimmen

Ik kan je zeggen dat dit best heftig is, zeker met de diepe afgronden en de holen waar we langskomen. Het is mentaal omschakelen, anders kom ik vast te zitten en kan ik niet meer verder.

Tussendoor moeten we ons via takken omhoog zien te hijsen. “Kijk goed of de boom leeft,” geeft Hai me als tip. Als ‘ie dood is, is de kans groot dat de tak of stronk breekt. Met alle gevolgen van dien. Oppassen dus.

Als het eerste hoofdstuk rock climbing erop zit, nemen we een korte pauze bij een soort minigrot. De ranger kruipt in het hol en laat een steen naar beneden vallen. Het duurt vrij lang voordat ik iets hoor, oftewel we hebben te maken met een diepe kuil. Wie of wat zou zich erin schuilhouden?

 

Natuur in haar zuiverste vorm

Dan trekken we verder en zien een wel heel apart gevormde boom:

Jungle-trekking-Phong-Nha-boom

Blijkbaar shaken mijn armen helemaal, krijg ik van Hai te horen. Wat krachtinspanning allemaal met je doet hè? Of zou het ook de spanning zijn?

Er is niets meer dat ook maar een beetje lijkt op een pad, daarom praten Hai en de Ranger soms met elkaar om te kijken waar we het best naartoe kunnen gaan. Vervolgens wordt er met het kapmes een soort van weg gecreëerd. Eén ding is me inmiddels wel duidelijk: het is verre van een standaardtrekking.

Ik heb dorst gekregen, en krijg vers water uit een stuk tak van een boom aangeboden. Heerlijk verfrissend. Lichtzoetig en hydraterend. Precies wat ik nodig heb, want ik zie eruit alsof ik net een duik heb genomen. Zo voel ik me trouwens niet.

Kort daarna zie ik iets bijzonders. Een uit de rots gegroeide boom met allerlei vreemde vormen:

Jungle-trekking-Phong-Nha-boom-2

En deze langwerpige, bijna sierlijke, paddenstoel:

Jungle-trekking Phong Nha paddenstoel

Het zijn van die typische gevallen die je alleen in de jungle tegenkomt.

We bereiken het zonlicht en kunnen even van het uitzicht genieten. En achteraf ben ik blij dat we dit gedaan hebben, want voluit staan is in het vervolg nauwelijks nog mogelijk, zo zou blijken.

 

Als sluipschutters door de jungle

Zelfs mijn korte broek is zeiknat. Het komt met name door het benauwde weer, maar de inspanning heeft er ook zeker mee te maken.

Het is bukken, wachten, lopen, en zo verder. Om je een beeld te geven:

Jungle-trekking-Phong-Nha-bukken

Jungle-trekking-Phong-Nha-dalen

Geoof me maar als ik zeg dat deze manier van voortbewegen behoorlijk vermoeiend is. Ik voel me net een soort sluipschutter. Iemand die niet gezien mag worden. Telkens als er een stuk is waar ik voluit kan staan, staat dit gevoelsmatig gelijk aan een oase in de woestijn.

Het wachten is simpelweg nodig omdat de ranger de hele tijd bezig is om het gebied open te maken. Er is anders namelijk geen doorkomen aan. Echt respect om te zien hoeveel werk zo iemand verzet. Zonder geklaag en altijd vrolijk. Daar leer je van.

Soms zien we dierenvallen die door locals zijn opgezet om geiten, apen en andere beesten te vangen. En dat allemaal voor geld. Triest, maar deze mensen weten waarschijnlijk niet beter. Dus kun je het ze wel kwalijk nemen?

 

Sommige dingen kun je beter laten

Na een uur ploffen we voor een metershoge rots neer om te gaan lunchen. Hai had al gezegd dat het eten vandaag wat minder fancy zou zijn dan gisteren. Het interesseert me eerlijk gezegd weinig. Maagvulling is nu wat telt.

Rijstcake met binnenin iets van varkensvlees. Het is dan misschien weinig fancy, maar het proeft fantastisch. Zeker met de groene dipsaus, die we gisterenavond ook al hadden. Pittig met een limoenachtige nasmaak. Die potten vol met e-nummers kennen ze hier gelukkig niet.

Na ook nog 2 eieren, die vanochtend op het vuur zijn gekookt, en een grote hoeveelheid watermeloen op te hebben gegeten, pakken we even onze rust. De ranger valt op een rots in slaap. Lijkt me zo lekker hè, als je zoiets zo makkelijk kunt.

Hai en ik doen wat anders.

Hij leert me te fluiten op een blaadje. Dit lukt vrij aardig. Het feit dat de ranger wakker is geworden, is daar het bewijs van. Dan fluit ik op m’n vingers, iets waar de twee merkbaar van onder de indruk zijn.

De rots opklimmen is wat ons nu te doen staat. Alleen voor fitte mensen, zo zegt Hai. Waarom zou ik het niet proberen?

Onze ranger gaat voor en zoals zo vaak lijkt het bij hem vanzelf te gaan. Als ik de eerste paar meter heb gehad en hem steil naar boven zie gaan, geeft m’n gevoel aan dat ik moet stoppen. “I won’t do this,” is daarom wat ik zeg. Als ik hier naar beneden val, is het einde verhaal. De BNN-serie Break Free is deze dag al meerdere keren door mijn hoofd geschoten, maar nu helemaal. Duidelijk dus.

Gelukkig was het beklimmen van deze rots slechts een uitdaging en geen must. Onze route gaan namelijk verder naar beneden.

 

Afzien en beloond worden

Het afdalen begint direct. Het is zo steil en glad dat ik regelmatig uitglijd. “What is this?”, roep ik naar Hai als ik het idee heb niet meer verder te kunnen. Ik moet in een glijhouding gaat zitten om vooruit te komen en tegelijkertijd op mijn hoede zijn, zodat ik voorkom naar beneden te donderen.

Hai stelt voor om mijn backpack beter aan mijn lijf vast te maken. Terwijl hij knopen voor me legt, vallen de druppels zweet van m’n hoofd op het zijne. “Sorry for this,” maar het boeit hem gelukkig weinig.

Wanneer we verdergaan, scheld ik een paar keer. Waar the fuck ben ik eigenlijk mee bezig? Soms lijkt het alsof ik word beetgepakt door de slingerende wortels die over de grond lopen. Ik schop het van me af. Kennelijk was deze ontlading even nodig.

Nadat we een uur verder zijn, zie ik Hai en de ranger overleggen waar we heen moeten. Het is nogal onduidelijk. Op goed gevoel lijken ze voor een richting te kiezen.

Ondertussen spotten we enkele opmerkelijke insecten:

Jungle-trekking Phong Nha rups 2

Jungle-trekking Phong Nha insect

Jungle-trekking Phong Nha rups

In de verte hoor ik een waterval en een kwartier later komen we via een plantenveld uit in de vallei waar een rustgevend riviertje stroomt:

Jungle-trekking-Phong-Nha-rivier

Het zwaarste stuk zit er eindelijk op. Net als met sporten voelt dit heerlijk. Even doorbijten, maar naderhand ervaar je dat superfijne gevoel.

Ook staat er een imponerende boom waaraan locals touw hebben vastgebonden:

Jungle-trekking-Phong-Nha-boom3

Zo kan men via de stam naar de takken klimmen om bijennesten te pakken en zo honing te kunnen maken. Dit is overigens niet mijn kennis, ik krijg het van Hai te horen.

 

Via de rivier naar een verlaten waterval

De waterval is aan het eind van de rivier. Of aan het begin, het is maar hoe je het ziet. Via de stenen en rotsblokken lopen we erheen. Voor mij is het een stuk lastiger dan voor de Hai en de ranger. Zij lijken het bijna dansend te doen, terwijl ik alle zeilen bij moet zetten om droog te blijven.

Uiteindelijk is een halve natte schoen het resultaat en komen we aan bij de beloning van de dag: de waterval met de poel waarin we kunnen afkoelen. Niemand te bekennen hier:

Jungle-trekking-Phong-Nha-waterval

Ik doe mijn T-shirt uit en gooi ‘m in het water. Uitwassen die handel. Als me ik even later via de rotsblokken in dit natuurlijke zwembad laat zakken, merk ik dat het shirt nergens meer te zien is. Gezonken blijkbaar. Ik zie het maar als de symbolische afsluiting van deze trip.

Onze ranger slaat ineens een soort vreugdekreet uit. Hij heeft iets gevonden. Een behoorlijk grote en bovendien indrukwekkende krab:

Jungle-trekking Phong Nha krab

We ontspannen nog wat en kleden ons weer aan om naar het eindpunt van de trekking te hiken. Het zit er bijna op.

 

Terug naar de Phong Nha Botanical Garden

Het laatste stuk is eenvoudig. We hebben zelfs een pad tot onze beschikking. Na nog een klein stukje omhoog te klimmen, belanden we in de botanische tuin van Phong Nha, daar waar het avontuur gisteren allemaal begon.

Ik zeg tegen Hai: “It feels like we’ve been away for a week or more.” Een teken dat we genoeg hebben meegemaakt.

Als we de eerste stemmen horen bij een andere waterval, heb ik letterlijk het gevoel terug te zijn in de bewoonde wereld. Met de scooter rijden we terug naar de homestay.

Het is tijd om weer even te connecten met de buitenwereld. Tijd voor een comfortabel bed. Tijd om na te genieten. Het waren bijzondere dagen.

Ga jij backpacken in Azië?

Backpackgids-Azie-bannerDan ga ik je graag helpen 🙂 . Samen met een team van Azië-kenners heb ik Backpackgids Azië ontwikkeld. De missie is duidelijk: zorgen dat jouw reis een groot succes wordt.

Onder meer de volgende issues komen aan bod:

Hoe stippel ik een route uit? Welke route(s) kan ik volgen? We geven je er meer dan 70.
Hoe kan ik kosten besparen en toch maximaal genieten?
Hoe blijf ik veilig en gezond tijdens mijn reis?
Waar moet ik als backpacker zijn?
Welke cruciale dingen mag ik niet vergeten voor ik vertrek?
Welke accommodatie past bij mij?

Wil jij meer weten over het grootste Nederlandstalige backpackpakket voor Azië-reizigers?

Arrow

Naar de aanbieding!

Avatar foto
Over de auteur

Backpacker in hart en nieren. Altijd op zoek naar avontuur. Auteur van diverse succesvolle reisgidsen, waaronder 'Backpackgids Azië', 'Backpackgids Australië' en 'Backpackgids Zuid-Amerika'.
18 Antwoorden
  1. Nicky

    Wat een ontzettende gave trip zeg! Jaloersmakend! Ga dit zeker op mijn Vietnam lijstje zetten. Is jouw beeld over Vietnam inmiddels wat veranderd? Geniet!
    Ik lees jouw blog echt met veel plezier!

    1. Avatar foto
      Robbert

      Hoi Nicky,

      Vietnam is echt geweldig!

      Ik weet nog goed dat ik er tijdens mijn eerste reis niet naartoe ben gegaan, door verhalen die ik van andere backpackers had gehoord. “Veel oplichting, onvriendelijke mensen” en dat soort dingen. Ik kan me daar totaal niet in vinden. Echt een supergaaf land om te backpacken! Inmiddels ben ik er al meerdere keren geweest, en nu al ruim 2 maanden achter elkaar. Je begrijpt dat dat niet was gelukt als er weinig aan zou zijn 😉 .

      En de jungle-trekking kan ik je écht aanraden ja!

      Groet, Robbert

  2. Maaike

    Wauw Robbert, wederom fantastisch geschreven!
    En wat een gave en ook spannende jungletrip zeg. En kan mezelf helemaal voorstellen dat je het gevoel had dat je 1 week weg bent geweest.

    Wat mis ik Vietnam, helemaal als ik dit lees haha.
    Geniet er nog maar zoveel mogelijk van, en ik geniet wel mee met je verhalen :).

    1. Avatar foto
      Robbert

      Hoi Licia,

      Is echt een aanrader ja!

      Als je in Hanoi bent, kun je even langsgaan bij Friends Travel Vietnam en naar Sidney vragen. In Phong Nha moet je zijn bij Hai’s Eco Conservation Tour.

      Heel veel plezier.

      Groet, Robbert

  3. Ik vertrek over 2 maanden naar Vietnam om alleen te backpacken (ok, flashbacken, ik ben een dertiger en heb geen behoefte aan het delen van sanitair en luidruchtige jongeren:) ) en weet zeker dat ik zo een trekking niet ga doen.
    Dat is het leuke aan jouw website; als ik je artikelen lees, wil ik dingen ook heel graag gaan doen of ik weet juist zeker dat het niets voor mij is.
    Je beschrijft alles zo levendig dat ik me er zelf ook zie lopen en op deze manier kan beslissen of het bij me past of niet.

  4. Dorien

    Robbert,

    Goed beschreven die trekking, mijn hart ging er sneller van slaan alsof ik de spanning mee kon voelen.
    Ik vroeg me af of je je eigen tent bij had of dat er een tent ter beschikking wordt gesteld tijdens de trekking?
    Wij zijn onze wereldreis aan het plannen en waren oorspronkelijk niet van plan om de hele tijd met een tent rond te zeulen vanaf ons vertrek.

    Groetjes en alvast bedankt,
    Dorien

    1. Avatar foto

      Hey Rule,

      Jazeker, dit is de locatie.

      Veel plezier vast 🙂

      Update: ik heb zojuist (4-5-2022) met Hai gesproken en de homestay is er helaas niet meer. De eigenaar heeft het gedurende corona moeten verkopen om inkomsten te krijgen. Jammer, maar gelukkig zijn er zat andere fijne plekjes om te overnachten in Phong Nha.

Laat een reactie achter

Over mij

Ik, Robbert, heb begin 2014 alles opgezegd om van reizen mijn leven te maken. Mijn doel is om andere backpackers te ondersteunen en te inspireren met de ervaringen die ik opdoe. Ga jij binnenkort ook op avontuur?

Lees hier mijn persoonlijke verhaal.

Coaching

Zit jij met vragen? Voel je je ergens onzeker over? Kan jij simpelweg wel wat persoonlijke hulp gebruiken met betrekking tot je reis?

Laat mij je dan 1-op-1 coachen, en ga die reis maken waar je van droomt.

Vertel me meer

Mijn reisgidsen

Al jarenlang schrijf ik avontuurlijke backpackgidsen om backpackers te inspireren en te helpen.

En sinds kort heb ik verschillende bundelaanbiedingen beschikbaar, waardoor je gebruik kunt maken van extreem hoge kortingen.

Vertel me meer

Koop je liever een losse gids? Klik dan op een van de banners hieronder:

Banner-Backpackgids-Azie

Banner-Backpackgids-Indonesië

Banner-Backpackgids-Bali

Banner-Backpackgids-Filipijnen

Banner-Backpackgids-Australie-nieuw