Mijn ervaringen en tips voor Pulau Weh

Pulau Weh zou een van de droomeilanden van Indonesië moeten zijn. Dat is althans wat je leest op veel verschillende websites. Toevallig ben ik er zelf een week geweest, maar helaas vond ik het nogal tegenvallen.

De reden waarom ik naar Weh gekomen ben, waren de vele stranden, de zon, het snorkelen en ook om lekker te relaxen bijvoorbeeld door het lezen van een boekje. Eigenlijk alleen dat laatste is ervan gekomen.

In dit artikel vertel ik je meer over mijn ervaringen op Pulau Weh en zal ik je bovendien diverse tips geven die jou van pas kunnen komen als je naar deze bestemming afreist.

 

Met de slow-boot van Banda Aceh naar Pulau Weh

Vlak nadat ik opsta, zo rond een uur of 9 in Banda Aceh -de stad op Sumatra die in 2004 grotendeels verwoest werd door de tsunami-, besluit ik op internet te kijken hoe laat de ferry naar Pulau Weh gaat. De langzame variant, oftewel de slow-boot, blijkt om 11.00 uur en om 16.00 uur te gaan. Aangezien de rit ruim 2 uur duurt en ik geen zin heb om in het donker aan te komen, kies ik ervoor om die van 11 uur te pakken.

Eddie van de gelijknamige Homestay brengt me met de scooter naar de haven, een rit die me langs schitterende rijstvelden en berglandschappen brengt. Even later stap ik op de boot en begint het avontuur.

Goed om te weten:  het ticket kost 27.000 rupiah, net iets minder dan 2 euro. Er gaat tevens een fast-ferry, deze doet er 45 minuten over en kost 80.000 rupiah (ruim 5 euro).

Via de entree, die volstaat met scooters en auto’s, loop ik naar boven. Binnen wordt namelijk nogal flink gerookt. Liever sta ik in de frisse buitenlucht. Aangezien het zonnetje schijnt, is dit geen straf. Wel zijn alle stoeltjes bezet, waardoor ik besluit om naast enkele locals op het dek te gaan zitten.

Net aangekomen op Pulau Weh, met een fijne zonnetje :-)
Net aangekomen op Pulau Weh, met een fijne zonnetje 🙂

Na een tijdje word ik aangesproken en krijg ik een keer of 10 de vraag of ik met verschillende mensen op de foto wil. Soms alleen, soms in groepen. Als er gevraagd wordt of ik ‘Aceh’-de lokale taal- spreek, kan ik niets anders dan nee zeggen.

Dan komt er iemand op me af die redelijk goed Engels spreekt en waarmee ik leuke gesprekken heb over voetbal. Weer eens wat anders dan enkel de geijkte vragen als “hoe heet je?”, “waar kom je vandaan?” of “picture?” 🙂 .

 

De zoektocht naar accommodatie

pulau-weh-oong
O’ong – een leuke plek waar ‘Mama Norma’ met een beetje geluk voor je kookt

Net na 13.00 uur verlaat ik de boot om voet te zetten op Pulau Weh. Overigens pas nadat ik nog wat keren geposeerd heb voor een foto en door meerdere mensen aan word gestaard alsof ze iets heel erg bijzonders zien. Omdat er met mij slechts 2 andere reizigers op de boot zijn, is dit niet geheel onlogisch trouwens.

Goed, uiteindelijk loop ik via de aanlegsteiger richting de menigte. Daar spreekt iemand me aan om me met de scooter naar Iboih te brengen, het gedeelte waar ik naartoe wil. Ik zeg tegen hem dat ik liever in een ‘becak’, de lokale tuk-tuk, gebracht wilde worden. Aangezien het een rit van zo’n 30 kilometer(!) bleek te zijn en ik best wel vermoeid was, had ik best wel behoefte om even lekker ontspannen te zitten.

Goed om te weten:  een eerste instantie vroeg de bestuurder om 100.000 rupiah maar uiteindelijk heb ik het voor 60.000 rupiah weten te regelen, omgerekend 4 euro.

Na 40 minuten door de mooie jungle en enkele apen gezien te hebben, komen we aan in Iboih. Daar eet ik wat bij een lokale ‘warung’ die ik je absoluut kan aanbevelen. Bestel hier zeker een ‘mie Aceh’ met een lekkere omelet daarbovenop.

De 'warung' in Iboih village waar je heerlijk kunt eten
De ‘warung’ in Iboih village waar je heerlijk kunt eten

Aangezien ik nog geen accommodatie heb geboekt, loop ik langs enkele plekjes die ik met elkaar vergelijk. Zo kom ik bij Erick’s Greenhouse, Fatima Bungalow, Olala en O’ong Bungalows. Ik besluit een bungalow te nemen bij de laatste plek. Normaal 100.000 rupiah (zo’n 7 euro). Maar aangezien ik langer blijf, krijg ik ‘m voor 80.000 rupiah.

 

Een mislukte poging tot hardlopen

Op de derde dag besluit ik om te gaan sporten. Hardlopen naar Gapang Beach. Normaal ongeveer 45 minuten lopen, rennend dus goed te doen. Helaas kom ik al vrij snel een agressief ogende aap tegen die dichterbij kwam als ik dat ook deed.

Daarom besluit ik eieren voor m’n geld te kiezen en draai ik vrij snel om. Even uit het dorpje ga ik wat push-ups doen en kom ik enkele nieuwsgierige locals tegen:

Het meisje dat links zit, vroeg wie ik was en hoe het met me ging - in goed Engels - leuk om mee te maken
Het meisje dat links zit met het kindje op haar schoot, kwam op me af en vroeg wie ik was en hoe het met me ging – mooi om mee te maken hoe zo iemand in goed Engels de moeite doet om een gesprekje te beginnen 🙂

Tip:  als je richting Gapang Beach of Long Beach gaat wandelen (of hardlopen), neem dan een stok mee om de apen op afstand te houden. Dit is in ieder geval wat de meeste mensen me hebben verteld.

Ben je met de scooter, voorkom dan dat je te langzaam gaat rijden. Ik heb verhalen gehoord dat apen op scooters gesprongen zijn.

 

Pulau Weh: een paradijsje of toch niet?

pulau-weh-uitzicht-vanuit-bungalow
Het mooie uitzicht vanaf mijn balkon (bungalow 4 O’ong)

Uitgezonderd de dag dat ik ben aangekomen, heeft het helaas iedere dag geregend. En niet zo’n beetje ook, vaak urenlang en daarna weer. In de nacht ben ik regelmatig wakker geworden van de harde druppels die op het dak vielen. Met name tijdens mijn eerste nachtje had ik het idee dat de bungalow in elkaar stortte, zo luid was het.

Nu weet ik dat het in oktober regenseizoen is, maar voor de meeste landen in (Zuidoost)-Azië houdt dit meestal 1 of 2 hevige uren neerslag per dag in. Hier in het noordelijkste puntje van Indonesië is dat helemaal anders.

Misschien nog wel het meest tekenend voor de situatie op het eiland, is het mailtje dat ik ontvang van Freddie, de eigenaar van Freddie Santai Sumurtiga. Ik heb hem even daarvoor namelijk gevraagd of hij nog kamers beschikbaar had op dat ogenschijnlijk mooie strand. Tenminste, als ik de plaatjes op Google moet geloven.

Hij zei het volgende:

“I must tell you that, at this stage, our beach is not so nice. We had some storms and high waves not so long ago and the sea took most of our beach and sand away.”

Niks droomstrand dus, voorlopig niet tenminste.

Zoals je begrijpt, is Pulau Weh niet geworden wat ik ervan had gedacht. De stranden stonden grotendeels onder water en in de regen snorkelen, zag ik ook niet echt zitten. Op de laatste dag heb ik het een kans gegeven, maar door de onrustige zee was het vooral zand dat ik zag.

Ik kan je vertellen dat het slechte weer z’n uitwerking gaat hebben op je gemoedstoestand. Gelukkig heb ik nog enkele leuke mensen ontmoet waar ik goede gesprekken mee heb gevoerd. Dat scheelt dan weer.

Op rotsen poserende geiten, waar zie je dat nog ;) ?
Op rotsen poserende geiten, waar zie je dat nog 😉 ?

Zo ook met een Duits meisje (Anne). Ze voelde zich een beetje hetzelfde als ik, wat neerslachtig. In ieder geval niet bepaald happy. We stelden elkaar de vraag of we dit wel zouden zijn als het zonnig was in plaats van die continue regen. Daarop moesten we beiden het antwoord schuldig blijven.

Misschien waren we wat te down geworden door het slechte weer. Want we realiseerden ons tegelijkertijd dat dit een mooie plek is, zelfs toen we vanaf het balkon naar de regen keken: de meest hevige neerslag die je je kunt voorstellen, het hele uitzicht was compleet wit. Alleen de zee was nog zichtbaar.

 

Terug naar Banda Aceh

Na 7 dagen vind ik het mooi geweest en besluit ik terug naar Banda Aceh te gaan. Ik neem contact op met de becak-chaffeur die mij de week ervoor naar Iboih heeft gebracht.

In een becak zitten is hier een heel avontuur met de mooie jungle en de aapjes die je tegenkomt
In een becak zitten is hier een heel avontuur met de mooie jungle en de aapjes die je tegenkomt

Tip:  de naam van de becak-driver is Iwan en je kunt hem (tevens via Whatsapp) bereiken op het volgende nummer: +6281362789966.

Onderweg maken we nog even een stop bij Gapang Beach, maar helaas blijkt ook hier weinig van te zien door het slechte weer de afgelopen tijd:

Een gedeelte van het bijna compleet weggespoelde Gapang Beach, net toen het noodweer begon
Een gedeelte van het bijna compleet weggespoelde Gapang Beach, net toen het noodweer begon

De regen wordt heviger en heviger en op een geven moment lijkt het zelfs of we in een waterpark beland zijn.

Eenmaal in de haven, besluit ik om de fast-boot te nemen. Niet zo’n zin om meer dan 2 uur onderweg te zijn met de langzame ferry. De tocht is nogal angstaanjagend, zeker in het begin waar ik van links naar rechts ga vanwege de reusachtige golven. Als ik uit mijn raampje kijk, zie ik alleen maar waterspetters.

Een tip voor in de fast-boot: ga zo ver mogelijk naar voren zitten - achterin bevindt zich namelijk de vriezende airco
Een tip voor in de fast-boot: ga zo ver mogelijk naar voren zitten – achterin bevindt zich namelijk de vriezende airco

Dat ik niet overdrijf, blijkt wel uit het feit dat 2 dagen ervoor de fast-boot geannuleerd was vanwege de te ruige zee. Even denk ik: ze zullen het toch wel juist voorspeld hebben hè vandaag? Gelukkig komen we na 3 kwartier veilig aan, een ritje dat aanvoelde alsof het uren had geduurd.

 

Tips voor accommodatie in Iboih

Zoals ik hierboven al zei, ben ik naar O’ong gegaan, een stek die wordt gerund door de superaardige vrouw Norma. Ze heeft me met van alles geholpen, gaf me Aceh-koffie en ook heb ik van haar snorkeluitrusting gekregen. Helemaal gratis.

Mijn bungalow bij O'ong
Mijn bungalow bij O’ong

Wel wil ik je aanraden om een bungalow aan het water te nemen. Deze was voor mij in eerste instantie niet beschikbaar, maar na 2 dagen gelukkig wel. Nummer 4 heeft, naar wat Norma zegt, het beste matras. Ik heb hier geslapen en regelmatig een boekje gelezen in de hangmat met het geluid van de zee naast me. Wat ontbreekt is een gezellige inrichting en een beetje comfort. Denk aan een Westers toilet, dat in veel van haar andere huisjes overigens wel aanwezig is. En Wi-Fi misschien, maar daarvoor kun je naar andere plekken.

De andere suggestie is Olala en dan met name de bungalow die rechts beneden te vinden is. Deze is van erg goede kwaliteit, allemaal net wat fijner afgewerkt dan bij O’ong. De kosten zijn dan ook hoger, namelijk 150.000 rupiah. De eigenaresse, Eka, heeft me de kamer echter voor 120.000 rupiah (zo’n 8,50 euro) aangeboden als ik wat langer zou blijven, tenminste 5 dagen.

Het bijbehorende cafe/restaurant is erg gezellig en bovendien een goede spot om andere mensen te ontmoeten. Zelf heb ik hier iedere ochtend ontbeten, een aanrader is de havermout met banaan en verse kaneel. Verder is er Wi-Fi aanwezig die, als ‘ie werkt, prima is.

 

Tips voor restaurants in Iboih

Naast de eerder genoemde warung, is een ander restaurantje waar ik veel heb gegeten Dee Dee’s. De avocado-shake met chocoladesaus en de ‘sea food salade’ zijn heerlijk. Als je honger hebt, bestel dan de ‘fried rice with vegetables’. Je krijgt een grote portie met wat lekkere groenten. Verder kan ik je aanraden om een papajasalade te proberen, ook al staat deze niet op de kaart.

Dee Dee's kom je tegen als je vanuit het dorpje richting Olala en O'ong loopt.
Dee Dee’s kom je tegen als je vanuit het dorpje richting Olala en O’ong loopt.

Goed om te weten:  bij Dee Dee’s kun je gratis gebruikmaken van goede Wi-Fi. Zittend aan het water is het een lekkere spot om te relaxen.

Een no-go is wat mij betreft Mama Mia’s, ondanks de vijf sterren op Tripadvisor. Misschien dat het warme eten er goed is, maar de fruitsalade die ik op aanraden van iemand anders had besteld, zat vol met mieren. Op een bepaald stukje papaja zaten er liefst 3.

Deze fruitsalade met geraspte kokos mag er dan goed uitzien, de praktijk bleek anders te zijn
Deze fruitsalade met geraspte kokos mag er dan goed uitzien, de praktijk bleek anders te zijn

 

Tips voor snorkelen rond Iboih

Als je bij O’ong naar beneden loopt, kom je uit bij een trapje dat uitmondt in het water. Je kunt hier snorkelen, al ben ik door het ruige water niet ver gekomen. Let er wel op dat je waterschoentjes of vinnen aandoet, er kunnen namelijk gevaarlijke ‘stonefishes’ of ‘scorpion fishes’ voorkomen.

snorkelen-pulau-weh
Loop hier het water in om te snorkelen

Wat ik je nog meer wil adviseren, is om een lokale boot te nemen naar Rubiah Island. Daar ga je vele vissen, waaronder bijvoorbeeld inktvissen, zien. Vraag even aan een local of in het guesthouse waar je verblijft naar de mogelijkheden en binnen 10 minuten ben je er.

Tot slot kun je nog kiezen voor een georganiseerde tour. Dit kost je omgerekend zo’n 25 euro. Dit is inclusief ontbijt en een barbecue. Met wat geluk spot je in de vroege ochtend dolfijnen. Deze tour zou ik alleen doen als je de bovenstaande 2 opties al gedaan hebt.

Ga jij backpacken in Indonesië?

Backpackgids-Zuid-Indonesië-bannerLaat mij je dan helpen. Tenminste, als jij het maximale uit je reis wilt halen 🙂 .

Samen met verschillende Indonesië-experts heb ik namelijk een ultieme backpackgids speciaal voor Indonesië ontwikkeld. Het is een prachtige gids geworden vol met routes, insider-tips en inspiratie.

Onder meer de volgende dingen komen aan bod:

Cruciale informatie voor je vertrekt.
Tips waar je als backpacker moet zijn, maar ook waar beter niet.
Per bestemming bespreken we de mooiste bezienswaardigheden en de leukste activiteiten.
Veelzijdige routes die bovendien zijn aan te passen aan jouw specifieke wensen.
Iedere route is voorzien van een handig routekaartje, inclusief tips hoelang ergens te blijven.
Handige schema’s waarin je ziet hoelang het duurt om van de ene naar de andere plek te reizen.
Adviezen voor transport, om geld te besparen en om zo veilig mogelijk op pad te gaan.
52 extra tips om het maximale uit je reis te halen.

Wil jij meer weten over deze ultieme gids voor Indonesië-reizigers?

Arrow

Naar de aanbieding!

Ga jij ook nog backpacken in andere delen van Azië?

Backpackgids-Azie-bannerDan ga ik je graag helpen 🙂 . Samen met een team van Azië-kenners heb ik Backpackgids Azië ontwikkeld. De missie is duidelijk: zorgen dat jouw reis een groot succes wordt.

Onder meer de volgende issues komen aan bod:

Hoe stippel ik een route uit? Welke route(s) kan ik volgen?
Hoe kan ik kosten besparen en toch maximaal genieten?
Hoe blijf ik veilig en gezond tijdens mijn reis?
Waar moet ik als backpacker zijn?
Welke cruciale dingen mag ik niet vergeten voor ik vertrek?
Welke accommodatie past bij mij?

Wil jij meer weten over het meest complete Nederlandstalige backpackpakket voor Azië-reizigers?

Arrow

Naar de aanbieding!

Avatar foto
Over de auteur

Backpacker in hart en nieren. Altijd op zoek naar avontuur. Auteur van diverse succesvolle reisgidsen, waaronder 'Backpackgids Azië', 'Backpackgids Australië' en 'Backpackgids Zuid-Amerika'.
3 Antwoorden
  1. Sinan

    Hi jammer dat je zo n ervaring hebt gehad op pulau weh. Ikzelf heb 8 dagen bij Freddie gezeten (in september) en heb een zonovergoten onvergetelijke ervaring gehad… ben inmiddels in vrijwel alle eilanden in azie geweest (alleen sulawesi en papua nog niet) en vond de gastvrijheid, beauty en warmte bij freddies ongelooflijk. Het strand bij freddie is inderdaad het mooiste en het is wat het moet zijn wit strand palmbomen en azuurblauwe zee. UIteraard vind je die ook op andere plekken in azie. Maar buiten dit is duiken bij pulau weh een van de beste plekken ter wereld: koralen die nergens anders ter wereld te vinden zijn en vol met verschillende soorten haaien. Ik vond zelf alleen Komodo eilanden dit overtreffen. De meeste duiken zijn hier trouwens wel drift duiken (extreme stromingen) dus niet voor beginners. Hopelijk laten mensen die dit lezen zich niet afschrikken door de regenachtige ervaring. Geef het een kans en ga vooral niet in het regenseizoen. Helaas bepaalt het weer inderdaad vaak de hele ervaring….

    1. Avatar foto
      Robbert

      Hoi Sinan,

      Goed dat je dit zegt, en mensen moeten zeker niet allemaal van mijn mindere ervaring uitgaan. Bij mij was alles simpelweg verregend en waren er geen mooie stranden te zien. Zelf duik ik overigens niet, maar uiteraard ken ik de verhalen dat het er prachtig is. Laat anders eens wat foto’s zien van hoe het er nu uitziet bij Freddie?

Laat een reactie achter

Over mij

Ik, Robbert, heb begin 2014 alles opgezegd om van reizen mijn leven te maken. Mijn doel is om andere backpackers te ondersteunen en te inspireren met de ervaringen die ik opdoe. Ga jij binnenkort ook op avontuur?

Lees hier mijn persoonlijke verhaal.

Coaching

Zit jij met vragen? Voel je je ergens onzeker over? Kan jij simpelweg wel wat persoonlijke hulp gebruiken met betrekking tot je reis?

Laat mij je dan 1-op-1 coachen, en ga die reis maken waar je van droomt.

Vertel me meer

Mijn reisgidsen

Al jarenlang schrijf ik avontuurlijke backpackgidsen om backpackers te inspireren en te helpen.

En sinds kort heb ik verschillende bundelaanbiedingen beschikbaar, waardoor je gebruik kunt maken van extreem hoge kortingen.

Vertel me meer

Koop je liever een losse gids? Klik dan op een van de banners hieronder:

Banner-Backpackgids-Azie

Banner-Backpackgids-Indonesië

Banner-Backpackgids-Bali

Banner-Backpackgids-Filipijnen

Banner-Backpackgids-Australie-nieuw