Tips voor een bezoek aan het idyllische Bira

Na vele tevergeefse pogingen om naar het ‘andere Raja Ampat’ oftewel Pulau Labengki af te reizen en simpelweg nog geen strand gezien te hebben op Sulawesi, vond ik het welletjes geweest.

Eenmaal terug in Makassar, kreeg ik van meerdere mensen het plaatsje Bira getipt. Witte, verlaten, stranden. Het typische groenblauwe water en weinig toeristen. En dat allemaal op ongeveer zes uur rijden vanuit Makassar. Voor lokale begrippen een lachertje. Inmiddels voor mij ook goed te doen, moet ik zeggen.

Poging nummer één mislukt helaas. Geen ‘Kijangs’ beschikbaar in de Malengkeri Terminal. Een Kijang is een SUV-achtige auto. Zie het als vervangend busvervoer. Er is me verteld dat er altijd wel zo’n ding klaarstaat. Niet dus. Een voorbeeld: iemand die aangeeft om rond een uur die kant op te gaan, beslist anders. De man in kwestie vertrekt rond kwart voor 12 met een lachend gezicht naar de plaatselijke luchthaven. Weg kans.

De dag erop lukt het me wel. De beloofde 50.000 rupiah blijkt overigens 100.000.

Voor de aankomst bij de opstapplaats, knalt er nog een scooter tegen die van ons. Ik zie m’n Grab-driver langzaam op de grond vallen, het lukt mij om in vogelvlucht in staande positie te komen. Je maakt het mee hè.

De rit die volgt, gaat dwars door allerlei dorpjes, waarbij vooral het laatste half uur op een belabberd stuk wegdek is. Na dik zes uur is de bestemming bereikt. Vlakbij Tanjung Bira, of Pantai Bira, word je gedropt.

Alleen niet voor je 40.000 rupiah ~ €2,50 entree hebt betaald. Ik hoor je denken: entree? Precies wat ik dacht. Omzeilen van dit alles is echter vrij simpel: doorrijden. Niemand die je tegenhoudt, aangezien de kans groot is dat de loketmedewerker ligt te slapen.

Opvallend is dat Bira uitpuilt van de accommodaties. En relatief dure ook. Opvallend, omdat je er nauwelijks (Westerse) toeristen aantreft. In het weekend, wanneer ik aankom, zie je met name Indonesiërs die voor enkele dagen langskomen uit Makassar en het nabijgelegen Bulukumba. De andere dagen is het plaatsje eigenlijk net een spookdorp: er is nauwelijks iemand te bekennen en alles is nagenoeg uitgestorven.

Behalve het uitkijkpunt op de baai is het misschien zelfs wat teleurstellend.

Maar…

Schijn bedriegt.

Spring op de scooter en ontdek de verborgen geheimen van de regio. Want inderdaad, die zijn er zeer zeker.

Zo rijd je in ongeveer een uur naar Pantai Apparalang. Een door kliffen gekenmerkt natuurwonder dat me aan Nusa Penida doet denken.

Niet alleen vanwege haar ruwe uiterlijk, maar net zo goed door de erbarmelijke weg die afgelegd moet worden om er te komen. Ondanks dat pantai ‘strand’ betekent, is er trouwens geen zandstrook te bekennen. Wel diverse prachtige uitkijkpunten en locals die met je op de foto willen. Klifspringen is mogelijk, heb ik van horen zeggen. Mij een te groot risico, eerlijk gezegd.

Eten en drinken kun je er ook. De cola die ik er bestel, lijkt al maanden geen prik meer te bevatten. Na inspectie door de verkoper, blijkt de vervaldatum echter nog niet verstreken. Ze lijkt alleen aan te geven dat ik een vervangend exemplaar mag uitzoeken, maar bij het afrekenen betaal ik toch echt twee keer. Met als argument, precies, de houdbaarheidsdatum.

Wil je een verlaten strand, dan is Marumasa Beach een plek om op je lijstje te zetten. Dit is echt een geweldig mooie spot. Aan beide kanten kun je de rotsen opklimmen om van grote hoogte het parelwitte zand en het turquoise water te zien, met een cactus voor je neus.

Op de top staan tevens diverse objecten, speciaal voor foto’s. Denk aan een plateau met nepsneeuw, een vlonder in de vorm van een hart en een oubollige stoel. Uiteraard ook een schommel. Zoiets is dan weer typisch Indonesisch.

Ben je uitgekeken, loop dan naar beneden en voel hoe zacht het zand hier is. Er is verder geen kip te bekennen, dus doe wat je wilt. Het water is uitnodigend doch ondiep, en het strand is heerlijk om op te hardlopen. Of grijp een kokosnoot en geniet van de kalmte. Keuzes te over.

Nog een ander strand is het veel grotere Bara Beach. Laat ik zeggen het zusje van de bekendsta baai: Tanjung Bira. Ze ligt zo’n drie kilometer verderop en is per scooter of (hard)lopend te bereiken.

Ja, ze is prachtig. En vooral groot. Wel zijn er al flink wat resorts, bars en dergelijke. Met name uitgebaat door Westerse expats.

Maar niet getreurd.

Als je met je gezicht naar de zee helemaal naar links wandelt, heb je zo een plekje voor jezelf. Tussen rotsblokken of daarbuiten.

Al met al is Bira een heerlijke bestemming als je op zoek bent naar rust en idyllische stranden. Veel meer is het niet, maar heb je dat nodig dan? Karaoke misschien? Nou, ook daarvoor kun je er terecht.

Oh en nog wat. Geiten. Ze lopen werkelijk overal. Op het strand, op de weg of zelfs in een café. Weer eens wat anders dan honden.

 

Een tweede bezoek aan Bira

Omdat ik Bira zo’n toffe bestemming vind, ben ik er na mijn bezoek aan Kei Kecil weer naartoe gegaan. Samen met een local die me wat nieuwe plekjes in de regio heeft laten zien.

Het beginpunt is -uiteraard- Tanjung Bira met het mooie uitzicht op Bira Beach.

We rijden daarna naar een plek met de nam Panaikang Bira. Vanaf boven heb je hier een schitterend uitzicht op het kristalheldere water, bergen die met tropisch regenwoud begroeid zijn en -als je goed kijkt- zie je allerlei verlaten baaitjes liggen.

Het gave is dat je er via een lange en steile trap naar beneden kunt lopen. Je komt dan uit bij een steigertje, maar specialer is het gedeelte wat een klein stukje verder ligt. Daar liggen namelijk grote rotsblokken op het strand en in de zee. Soms begroeid met planten en soms volledig kaal.

Het lijkt er een beetje op Raja Ampat in het klein. Zo kreeg ik -verrassend genoeg- toch nog een beetje waarvoor ik in eerste instantie naar Sulawesi was gekomen 🙂 .

Na deze indrukwekkende plek gaan we door naar Batu Taha Beach. Een wit zandstrand omgeven door wilde jungle, waar je een opmerkelijke rots in het water ziet staan.

Je kunt er op de kalkstenen klif klimmen aan de zijkant van het strand. Vanaf daar heb ik de bovenstaande foto genomen.

Al met al is dit een heerlijke spot om af te koelen in het water of om simpelweg te liggen op het zachte zand.

Na lekker gerelaxt te hebben, springen we op de scooter om wederom een strand te bezoeken. Dit keer Pantai Mandala Ria waar je behalve een uitgestrekt strand tevens scheepsbouwers aan het werk kunt zien.

Wat ik zo fijn vind aan de stranden in deze regio, is dat je ze nagenoeg helemaal voor jezelf hebt. En dat ze wonderschoon zijn, hoef ik je na de bovenstaande plaatjes niet meer te vertellen denk ik.

 

Overige tips Bira

• Qua accommodatie kan ik je Marcell Guesthouse aanraden. Goede locatie, schone kamers en een goed matras.
• In Makassar vertrek je vanaf Terminal Malengkeri. Zelf ben ik om 13.00 uur vertrokken. Vraag naar Pantai Bira. Kosten: 100.000 rupiah (zo’n 7 euro). De reistijd is om en nabij de zes uur.
• Fruit en goed eten zijn schaars. Eerlijk gezegd heeft geen enkel restaurant me kunnen bekoren. Wel kan ik je een ‘sirsak juice’ aanraden bij het Lahongka Panorama Cafe.
• Pak in de haven een boot naar Selayer en reis verder naar Pulau Tinabo Kecil.
• Doe een snorkeltour. De huur van een boot kost je 350.000 rupiah ~ 23 euro. Pulau Kambing en Pulau Liukang zijn aanraders.
• Duiken kan ook. Doe navraag bij Bira Dive Camp.
• Een scooter huren kost je 70.000 rupiah ~ 4,50 euro per 24 uur. Ik heb dit gedaan bij Warung Bamboo. Daar kun je tevens een auto terug naar Makassar boeken.
• In diezelfde haven vind je pinautomaten van BNI en BRI.